Leczenie zapalenia migdałków: leki (kiedy antybiotyki?) i miejscowe + operacja

Prawidłowe leczenie dławicy piersiowej musi być zawsze poprzedzone prawidłową diagnozą. Diagnoza musi przede wszystkim rozróżniać, czy dławica piersiowa ma podłoże wirusowe czy bakteryjne.

Głównym celem leczenia dławicy piersiowej jest złagodzenie lub całkowite wyeliminowanie objawów i zapobieganie powikłaniom.

1) Angina wirusowa

Dławica piersiowa wywołana przez patogen wirusowy ustępuje samoistnie po kilku dniach, a jej leczenie polega głównie na stosowaniu środków wspomagających, które łagodzą objawy i przebieg samej dławicy piersiowej.

Środki wspomagające obejmują odpoczynek, dużą ilość płynów, pocenie się, odpowiednią wilgotność w pomieszczeniu, w którym przebywa pacjent oraz suplementację witamin.

W niektórych przypadkach korzystne dla pacjenta jest spożywanie miękkiej, papkowatej diety, która nie powoduje bólu podczas połykania. Spożywanie gorących lub zimnych pokarmów i napojów może również przynieść ulgę.

Zaleca się unikanie palenia tytoniu, który może nadmiernie podrażniać gardło.

Pomocne może być również płukanie gardła słoną wodą lub dezynfekującymi płynami do płukania ust. Naturalną alternatywą mogą być płukanki zawierające szałwię, tymianek lub rumianek.

Wirusowe zapalenie migdałków nie jest leczone lekami, które działają bezpośrednio na patogen wirusowy. Leki są stosowane wyłącznie jako leczenie wspomagające w celu złagodzenia objawów zapalenia migdałków.

Leki przeciwbólowe mogą być stosowane w celu złagodzenia bólu, leki przeciwgorączkowe w celu złagodzenia gorączki, pastylki do ssania zawierające leki przeciwbólowe lub miejscowo znieczulające, a w niektórych przypadkach niesteroidowe leki przeciwzapalne.

W cięższych przypadkach, gdy obrzęk migdałków powoduje problemy z oddychaniem, wskazane jest również stosowanie kortykosteroidów.

2) Bakteryjne zapalenie migdałków

Zapalenie migdałków wywołane przez patogen bakteryjny jest zwykle leczone antybiotykami.

Antybiotyki pomagają przyspieszyć czas powrotu do zdrowia, zmniejszają ryzyko powikłań i skracają czas, w którym pacjent jest zakaźny dla innych.

Lekami pierwszego wyboru są zazwyczaj penicyliny. Podaje się je doustnie, czasem pozajelitowo. Leczenie trwa około 7-10 dni.

Jeśli leczenie penicylinami nie działa po 3-4 dniach, jeśli pacjent jest uczulony na penicyliny lub jeśli bakteria ma niską wrażliwość na antybiotyk, konieczne jest zastąpienie go innym antybiotykiem.

Można zastosować cefalosporyny, makrolidy, linkozamidy lub amoksycylinę.

Leczenie penicylinami nawracającego zapalenia migdałków zwykle kończy się niepowodzeniem.

Podczas leczenia antybiotykami należy zawsze przestrzegać podstawowych zasad.

Lekarz musi wziąć pod uwagę wszystkie zagrożenia przy podejmowaniu decyzji o podaniu antybiotyku. Obejmuje to na przykład fakt, że wiele bakterii wywołujących zapalenie migdałków jest również naturalną częścią mikroflory jamy ustnej i gardła.

Muszą oni wziąć pod uwagę rosnące tempo rozwoju oporności na antybiotyki i skutki uboczne antybiotyków.

Pacjent musi przyjąć odpowiedzialne podejście do leczenia i nie przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem. Nie wolno mu przerywać leczenia, nawet jeśli objawy dławicy piersiowej ustępują.

Oczywiście nawet w przypadku anginy bakteryjnej można stosować środki wspomagające wymienione w leczeniu anginy wirusowej.

W leczeniu dławicy piersiowej czasami stosuje się również leczenie chirurgiczne.

Zabieg ten polega na chirurgicznym usunięciu całego migdałka i nazywany jest tonsillektomią.

Tonsillektomia jest zwykle wykonywana w następujących przypadkach:

• W przewlekłych postaciach zapalenia migdałków
• Nawracające zapalenie migdałków
• Jeśli pacjent jest narażony na ryzyko wystąpienia poważnych powikłań (np. gorączki reumatycznej)
• Jeśli stan zapalny i obrzęk migdałków powoduje problemy z oddychaniem lub jedzeniem
• Jeśli pacjent jest uczulony na niektóre antybiotyki
• Jeśli pacjent ma regularne ataki zapalenia gardła.

Chirurgiczne usunięcie migdałków można wykonać niezależnie od wieku.

Powikłaniem zabiegu może być krwawienie jako część procesu gojenia się rany. Może ono wystąpić około 14 dni po zabiegu. Innym powikłaniem zabiegu może być utrata masy ciała (pacjent ma trudności z jedzeniem).

Czasami stosuje się również zabieg chirurgiczny zwany tonsilotomią, w którym usuwa się tylko część tkanki migdałków, zwłaszcza u dzieci.

3) Angina w ciąży

Objawy i przebieg anginy u kobiet w ciąży nie różnią się znacząco w porównaniu z innymi pacjentkami.

Obecność anginy u kobiety ciężarnej może stanowić pewne zagrożenie dla płodu, przede wszystkim ze względu na ogólne osłabienie układu odpornościowego kobiety.

Niebezpieczna może być obecność gorączki, ogólnoustrojowe rozprzestrzenianie się infekcji z miejsca zakażenia do organizmu i związany z tym rozwój powikłań (zapalenie nerek, gorączka reumatyczna itp.).

Leczenie dławicy piersiowej u kobiet w ciąży obejmuje przede wszystkim środki wspomagające.

Jeśli potrzebne są leki, na przykład w celu obniżenia gorączki lub złagodzenia bólu, kobieta powinna przyjmować tylko te, które nie są przeciwwskazane w ciąży.

Zdecydowanie zaleca się, aby kobieta w ciąży skonsultowała się z lekarzem na temat swojego stanu zdrowia i potrzeby przyjmowania jakichkolwiek leków.