Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna: leki, terapia biologiczna i nie tylko

Główne cele leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna obejmują:

• utrzymanie długotrwałego okresu spoczynku - remisja
• zmniejszenie dyskomfortu wynikającego z aktywności choroby
• uniknięcie konieczności operacji i hospitalizacji
• gojenie przetok
• wyleczenie owrzodzeń
• poprawa jakości życia.

Terapia jest wysoce zindywidualizowana, biorąc pod uwagę lokalizację stanu zapalnego, nasilenie choroby i związane z nią powikłania.

Leczenie zachowawcze

• Aminosalicylany

Lek o nazwie sulfasalazyna (kwas 5-aminosalicylowy) jest stosowany w przypadku zapalenia jelita grubego. Jest on nieskuteczny w przypadku zapalenia jelita cienkiego i ma szereg skutków ubocznych, dlatego w praktyce jest stosowany coraz rzadziej.

Mesalazyna jest również skuteczna w chorobach jelita cienkiego, a także w zapobieganiu rakowi jelita grubego.

• Leczenie antybiotykami

Antybiotyki są stosowane głównie w przypadku powikłań septycznych, namnażania się bakterii i chorób okolicy odbytu. Spośród preparatów stosuje się głównie cyprofloksacynę.

• Kortykoterapia

Glikokortykosteroidy są bardzo skuteczne w kontrolowaniu stanu zapalnego, ale ich stosowanie wiąże się z wieloma skutkami ubocznymi. Kortykosteroidy nie są zbyt skuteczne w utrzymywaniu spokoju i nie utrzymują remisji nawet przez 12 miesięcy.

• Immunoterapia

Immunoterapia jest skutecznym leczeniem, szczególnie w utrzymaniu remisji choroby. Jej efekt jest widoczny dopiero z upływem czasu, dlatego konieczne jest rozpoczęcie leczenia innymi lekami w fazie aktywnej.

Znane środki obejmują azatioprynę, która wiąże się z ryzykiem raka tkanki limfatycznej, oraz metotreksat, którego toksyczność objawia się nudnościami, wymiotami i biegunką.

• Leczenie biologiczne

Terapia biologiczna odnosi się do leków, które są naturalne, tj. mają charakter biologiczny i mogą tłumić odpowiedź zapalną. Na przykład stosuje się infliksymab (IFX) i adalimumab (ADA).

Terapia biologiczna jest odpowiednia dla pacjentów, którzy mają ciężki przebieg choroby, przetoki okołoodbytnicze, nie reagują na kortykosteroidy, mają mniej niż 17 lat, mają niekorzystny przebieg choroby i mają objawy pozaszkieletowe, zwłaszcza zajęcie stawów lub skóry.

• Leczenie probiotykami

Odpowiednimi kulturami do leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna są gatunki Lactobacillus, Bifidobacterium, Sacchromyces bouladrii, E. coli Nissle i mieszanki probiotycznych kultur bakterii kwasu mlekowego i bifidobakterii.

Połączenie Sacchromyces bouladrii z mesalazyną ma doskonały wpływ na utrzymanie długotrwałej remisji choroby.

Probiotyki: Kiedy je przyjmować i jak wybrać odpowiednie + Dla dzieci i niemowląt

• Prebiotyki

Prebiotyki to oligosacharydy, których organizm ludzki nie może strawić. Są one fermentowane w okrężnicy do kwasów tłuszczowych, które promują wzrost prebiotycznej flory bakteryjnej, obniżają pH i mają działanie przeciwzapalne. Są one bardzo korzystne dla ludzi. Przykłady takich odpowiednich prebiotyków obejmują inulinę.

• Mikrobiologiczna terapia kałowa (FMT)

Jest to przeszczep kału. Stolec jest pobierany od zdrowej osoby i oddawany biorcy z chorobą okrężnicy.

W przeszłości z powodzeniem stosowano ją w leczeniu biegunki wywołanej przez Clostridium difficile. Obecnie bada się jej potencjał w chorobie Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, co ma bardzo obiecującą przyszłość.

Leczenie chirurgiczne

Chirurgia jest ostateczną metodą leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna, stosowaną w przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego i wystąpienia zagrażających życiu powikłań.

Obecnie diagnostyka endoskopowa jest na wysokim poziomie, a farmakoterapia jest stosunkowo przystępna cenowo. Leczenie chirurgiczne jest zatem coraz rzadsze. W przeszłości nawet 40% pacjentów musiało przejść operację jelita.

Najczęstsze interwencje chirurgiczne to resekcja jelita z utworzeniem boczników, bypassów lub stomii, które są sztucznymi ujściami jelitowymi. Jeśli konieczne jest rozwiązanie chirurgiczne, podejście laparoskopowe jest preferowane w stosunku do klasycznej operacji otwartej.