Choroba tętnic obwodowych: jakie są jej przyczyny i objawy + Zapobieganie i leczenie

Choroba tętnic obwodowych to termin odnoszący się do grupy chorób wpływających na tętnice ludzkiego ciała.

Obejmuje ona zajęcie obwodowych naczyń krwionośnych (wszystkich tętnic z wyjątkiem tętnic serca i aorty).

Często jesteś zainteresowany: Czym jest ta choroba i dlaczego występuje? Jak się objawia i jakie jest ryzyko zajęcia i zamknięcia tętnic? Co oznacza obliteracja? Jak się ją leczy?

Układ tętnic obwodowych dostarcza tlen do takich części ciała, jak szyja, głowa, kończyny górne, brzuch, nerki i kończyny dolne.

W literaturze można spotkać się również z nazwą choroba obliteracyjna tętnic obwodowych, co ona oznacza?

Peripheral w tłumaczeniu oznacza obwodowy, w układzie naczyniowym obejmuje określenie naczyń poza sercem i aortą.

Arterial oznacza tętniczy, odnosi się do naczyń krwionośnych, które przenoszą krew z dala od serca i zwykle przenoszą natlenowaną krew.

Obliteracja odnosi się do procesu obliteracji ubytku. W tym przypadku termin ten odnosi się do procesu zwężania naczyń krwionośnych, a dokładniej ich wewnętrznego światła.

Postępująca choroba, która może prowadzić do niedrożności naczynia krwionośnego i braku ukrwienia docelowej tkanki lub narządu.

Z czasem naczynia krwionośne stają się niedrożne, powodując upośledzenie dopływu krwi i natlenienia do dotkniętej chorobą części, tkanki, narządu lub kończyny.

Niedobór krwi = niedokrwienie, a w konsekwencji uszkodzenie tkanki lub narządu.

Stwierdzono, że w chorobie naczyń obwodowych jest to głównie upośledzenie spowodowane procesem miażdżycowym - rogowaceniem tętnic.

Miażdżyca jest procesem chorobowym, w którym w ścianie naczynia odkładają się substancje, które normalnie tam nie należą.

W rezultacie...

Przestrzeń wewnątrz tętnicy stopniowo się zwęża. Ponadto ściana naczynia twardnieje i traci elastyczność. Częstym skutkiem jest częściowe lub całkowite zablokowanie naczynia.

Nie jest to jednak jedyna przyczyna choroby naczyń obwodowych.

Nasilenie i ogólny przebieg krwawienia zależy od kilku czynników, takich jak zakres krwawienia, szybkość zamknięcia naczynia lub obszar dopływu krwi.

Dobrze znane przykłady obejmują chorobę niedokrwienną serca, zawał serca lub udar mózgu.

Przykłady te nie należą do grupy chorób naczyń obwodowych.

Tętnice obwodowe są...

Serce pompuje krew do aorty, skąd przepływa ona przez całe ciało. Obwodowy układ naczyniowy obejmuje inne części ciała poza sercem i aortą.

Obejmuje on wszystkie naczynia krwionośne, takie jak tętnice podobojczykowe, tętnice kończyn górnych, tętnice szyjne dostarczające krew do głowy, a następnie prowadzące krew do narządów jamy brzusznej, nerek i kończyn dolnych.

Tętnice to naczynia krwionośne, które przenoszą krew z serca do docelowych tkanek i narządów.

Zazwyczaj są one wypełnione krwią, która jest natleniona, czyli bogata w tlen.

Wyjątkiem jest tętnica płucna.

Tętnica płucna to tętnica wychodząca z prawej komory serca, która przenosi odtlenowaną krew do płuc, gdzie jest ona ponownie natlenowana.

Podobnie jest z żyłami płucnymi.

Biegną one od płuc i przenoszą natlenioną krew z powrotem do lewej strony serca. Żyły to naczynia, które biegną do serca.

Tętnice mają inny skład ściany naczynia niż żyły.

Ściana tętnicy składa się z trzech warstw. Najgrubsza jest środkowa warstwa mięśniowa, która jest zarówno gruba, jak i elastyczna.

Ten skład jest również ważny dla warunków ciśnienia wytwarzanych przez serce podczas jego skurczów oraz dla dystrybucji krwi w całym ludzkim ciele.

Duże tętnice rozgałęziają się na mniejsze tętnice, które prowadzą do tkanek, narządów i części ciała. W ostatnich sekcjach znajdują się małe tętnice.

Tętniczki dają początek systemowi naczyń włosowatych, które są najmniejszymi naczyniami krwionośnymi. W nich odbywa się metabolizm.

Przenoszą one tlen i składniki odżywcze, a także odbierają produkty przemiany materii.

Następnie krew płynie dalej do układu żylnego, przez który odtlenowana krew wraca do prawej strony serca, aby przejść do płuc. W płucach jest następnie natleniana.

I tak dalej przez całe życie.

Chcesz dowiedzieć się więcej? Przeczytaj o tym:

Czym jest choroba naczyń obwodowych Co ją powoduje Jak się objawia Jakie jest jej leczenie i formy zapobiegania.

Choroba tętnic obwodowych wpływa na tętnice

Jest to choroba dotykająca wszystkie układy tętnicze z wyjątkiem naczyń wieńcowych (naczyń zaopatrujących serce).

Choroba tętnic obwodowych jest jedną z najczęstszych chorób dotykających populację na całym świecie.

Uszkodzenie tętnic powoduje upośledzenie dopływu krwi (tlenu i składników odżywczych).

Występuje rozbieżność między zapotrzebowaniem tkanek a podażą tlenu i składników odżywczych.

Powoduje to nieprawidłowe funkcjonowanie tkanki, narządu lub części ciała.

Choroba jest przewlekła i postępująca, co oznacza, że jest długotrwała i postępuje (pogarsza się) w czasie.

Ostre formy niedrożności tętnic nie należą do kategorii chorób tętnic obwodowych.

Co więcej, choroba tętnic obwodowych jest chorobą ogólnoustrojową.

Co to oznacza?

Kilka tętnic ludzkiego ciała jest dotkniętych chorobą = globalne zaangażowanie. Zaangażowanie może różnić się stopniem i zakresem.

Podaje się, że obecność choroby tętnic obwodowych wskazuje na możliwe zajęcie tętnic serca lub mózgu. Jest to również marker możliwości wystąpienia zawału serca, udaru mózgu lub nagłej śmierci.

Według badań ekspertów, u osób w wieku powyżej 62 lat występują jednocześnie dwa lub trzy naczynia krwionośne. Głównie tętnice wieńcowe i tętnice kończyn dolnych. W mniejszych proporcjach, wraz z uszkodzeniem naczyń krwionośnych mózgu.

Choroba tętnic obwodowych kończyn dolnych + choroba niedokrwienna serca. Choroba tętnic obwodowych kończyn dolnych + choroba naczyniowo-mózgowa. Choroba tętnic obwodowych kończyn dolnych + choroba niedokrwienna serca + choroba naczyniowo-mózgowa.

Miażdżyca tętnic jest określana jako najczęstszy problem związany z chorobą tętnic obwodowych, jednak inne stany chorobowe również powodują tę chorobę.

Przykładem jest porównanie choroby tętnic obwodowych między dwiema częściami ciała.

Choroba tętnic obwodowych kończyn dolnych jest w 90% spowodowana miażdżycą. W przeciwieństwie do... Choroba tętnic obwodowych kończyn górnych rzadko jest spowodowana miażdżycą.

Choroba tętnic obwodowych kończyn dolnych jest jedną z najczęstszych postaci choroby, dlatego poświęca się jej najwięcej uwagi.

Choroba tętnic obwodowych powoduje kilka stanów chorobowych. Na przykład, gdy dotyczy kończyn dolnych, w dużej mierze winna jest miażdżyca.

Miażdżyca jest długotrwałym, postępującym procesem, który ma charakter ogólnoustrojowy i obejmuje więcej niż jedną tętnicę.

Złogi tłuszczu i innych substancji odkładają się w ścianach tętnic, tworząc tak zwane blaszki miażdżycowe.

Proces ten wywołuje reakcję zapalną, w wyniku której dochodzi do zakrzepicy.

Stopniowe rogowacenie (zwężenie naczyń krwionośnych i utrata elastyczności) jest podstawą stanu chorobowego polegającego na niedostatecznym dopływie krwi.

Rzeczywista potrzeba i niezdolność do zapewnienia pożądanego dopływu tlenu i składników odżywczych = problem.

Rezultatem są różne zaburzenia, które objawiają się w zależności od konkretnej lokalizacji, zakresu lub czasu, w którym wystąpiło zaburzenie przepływu krwi.

Istnieją również ostre (nagłe) stany niedokrwistości.

Jednak pojęcie choroby tętnic obwodowych obejmuje również te długotrwałe (przewlekłe i postępujące).

Choroba ta ma znaczący negatywny wpływ na jakość życia, a w przypadku zajęcia kończyn dolnych może skutkować amputacją części kończyny.

Najczęstszymi przyczynami choroby tętnic obwodowych są:

1. miażdżyca tętnic, głównie kończyn dolnych
2. zapalenie tętnicy
   • pierwotne i wtórne zapalenie naczyń kończyn górnych i dolnych
     • reumatyczne zapalenie ogólnoustrojowe
     • choroby zakaźne
     • w procesie nowotworowym
     • po leczeniu farmakologicznym
     • po napromieniowaniu
     • po przeszczepie
3. torbielowate zwyrodnienie przydanki
   • rzadka choroba zewnętrznej warstwy naczynia krwionośnego
   • jedna lub więcej torbieli wystaje do światła naczynia, upośledzając przepływ krwi
4. dysplazja włóknisto-mięśniowa
   • choroba wrodzona
   • choroba wyściółki naczyniowej
   • występuje głównie u kobiet
   • dotyczy głównie naczyń brzusznych i nerkowych
5. zespoły uciskowe - powodują ucisk tętnicy
6. uraz
7. rozwarstwienie naczynia krwionośnego - rozerwanie ściany naczynia krwionośnego
8. działanie fizyczne
   • zimno i wilgoć - długotrwałe narażenie na zimno w połączeniu z wilgocią, wiatrem
   • wibracje - podczas używania narzędzi wibracyjnych
9. jatrogenne uszkodzenie tętnic (spowodowane leczeniem)
10. zakrzepica i zator są rzadszymi przyczynami, bardziej prawdopodobne jest, że spowodują ostry problem
11. zakrzepowe zapalenie obliteransowe jako choroba Buergera
    • szczególnie u młodych palaczy
    • niejasna przyczyna
    • choroba zapalna tętnic

W odniesieniu do najczęstszej przyczyny choroby tętnic obwodowych wymienia się czynniki ryzyka, które można podzielić na niekontrolowane i kontrolowane.

Niekontrolowane czynniki ryzyka obejmują:

• wiek - ryzyko rozwoju choroby wzrasta wraz z wiekiem
  • dla mężczyzn powyżej 45 roku życia i dla kobiet powyżej 55 roku życia
  • około 20% populacji w wieku powyżej 70 lat
  • choroba tętnic obwodowych kończyn dolnych dotyka 5-10% populacji w wieku powyżej 60 lat
• Płeć - mężczyźni są bardziej narażeni na miażdżycę
  • ryzyko jest również wyższe u kobiet po menopauzie
• dziedziczność - wywiad rodzinny zwiększa ryzyko

Czynniki wpływające:

• Palenie tytoniu - najpoważniejszy czynnik ryzyka
  • ryzyko zamknięcia naczynia jest 3 razy wyższe u palaczy niż u osób niepalących
  • rzucenie palenia ma ogromne znaczenie w chorobach sercowo-naczyniowych
• Zwiększony poziom tłuszczu i upośledzony metabolizm tłuszczu
  • dieta wysokotłuszczowa
  • hiperlipoproteinemia HLP z poziomem cholesterolu powyżej 5,18 stanowi rosnące ryzyko
  • LDL powyżej 3,37 mmol/l
• otyłość
• wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie) zwiększa ryzyko
• cukrzyca - źle lub nieodpowiednio leczona cukrzyca lub zaniedbanie leczenia
• niedobór witaminy B6 i kwasu foliowego B9 - obniżony poziom = wyższe stężenie homocysteiny w osoczu (hiperhomocysteinemia) = ryzyko uszkodzenia śródbłonka naczyń krwionośnych
• brak aktywności fizycznej
• stres
• hiperfibrynogenemia - podwyższony poziom fibrynogenu we krwi
• hiperurykemia, dna moczanowa

Tabela przedstawia odsetek czynników ryzyka w zależności od płci

Objawy choroby tętnic obwodowych wynikają z charakteru uszkodzenia i stopnia zablokowania naczynia.

Zależy to od lokalizacji krytycznego zwężenia, jego rozległości i części, która jest zaopatrywana w krew, a także od czasu, w którym doszło do zamknięcia naczynia.

W przypadku niedokrwienia może to być stan ostry, w którym przyczyną jest zakrzepica lub zator.

W przypadku zakrzepicy płytki krwi i inne składniki hemokoagulacji gromadzą się na blaszce miażdżycowej. Naczynie może następnie zostać zatkane, częściowo lub całkowicie.

Zator występuje, gdy skrzep krwi lub inny obcy obiekt jest przenoszony przez krwiobieg do innej części ciała. Przykładem jest sytuacja, gdy skrzep krwi powstały w sercu przedostaje się na przykład do mózgu, narządów jamy brzusznej, nerek lub kończyn dolnych.

Choroby przewlekłe, takie jak postęp choroby tętnic obwodowych, postępują dłużej.

Tabela przedstawia przykładowe zajęcie naczyń krwionośnych według regionu

Choroby układu naczyniowego dotykają milionów ludzi, jednak trzy czwarte z nich nie ma żadnych problemów. Pojawiają się one dopiero w starszym wieku.

Choroba tętnic obwodowych kończyn dolnych

Najczęstsze formy choroby tętnic obwodowych dotyczą kończyn dolnych.

Choroba niedokrwienna kończyn dolnych może być ostra lub przewlekła, ale to właśnie te długotrwałe przypadki należą do kategorii chorób tętnic obwodowych.

Zaangażowanie naczyniowe wynika z różnych przyczyn, z których główne obejmują miażdżycę.

W przeszłości termin choroba niedokrwienna kończyn dolnych był również używany w odniesieniu do przewlekłej postaci niedokrwistości kończyn dolnych. Termin ten odnosi się jednak do chorób o obecnym obrazie klinicznym.

Choroba tętnic obwodowych obejmuje szeroką grupę chorób o różnych przyczynach, w tym choroby we wczesnym stadium, które mogą być całkowicie bezobjawowe.

Postęp choroby (jej progresja) prowadzi do charakterystycznego stanu.

Charakterystycznie, choroba tętnic obwodowych kończyn dolnych objawia się jako:

Występują problemy z chodzeniem i ból kończyny.

Gdy dotknięta jest kończyna górna, jej ruchomość również będzie ograniczona.

Ból związany z chromaniem

Pytasz: Co to jest chromanie? W tłumaczeniu jest to utykanie. Claudication = utykanie.

Ten typ charakterystycznie objawia się podczas wysiłku. Podczas chodzenia wzrasta zapotrzebowanie mięśni kończyny dolnej na tlen i składniki odżywcze.

Pojawia się ból w nodze i zmusza osobę dotkniętą chorobą do zatrzymania się. Wcześniej może występować spowolnienie chodu do utykania.

Jednak po okresie odpoczynku dolegliwości ustępują, zwykle w ciągu 4 minut.

Ten rodzaj bólu przypomina dusznicę bolesną, czyli wysiłkowy ból w klatce piersiowej związany z chorobami układu krążenia.

Po tej przerwie na odpoczynek i relaks, osoba jest w stanie ponownie przejść pewną odległość. Wynika to ze zmniejszenia rzeczywistego zapotrzebowania na dopływ krwi, gdy wysiłek jest odstawiony.

Claudicatio intermittens = chromanie przestankowe. W 1831 r. w medycynie weterynaryjnej opisano chromanie przestankowe u koni, a od 1858 r. u ludzi opisuje je francuski lekarz Jean Martin Charcot.

W większości przypadków chodzi o te same odległości.

Jeśli dany odcinek zostanie skrócony lub intensywność i początek trudności pogorszy się, należy rozważyć progresję stanu.

Pojawienie się bólu chromania w kończynie dolnej wpłynie na przykład na

• prędkość chodzenia
• temperatura otoczenia - zimno zwęża naczynia krwionośne
• palenie papierosów
• teren, bardziej skomplikowany wymaga większego wysiłku mięśniowego
• chodzenie po schodach
• poziom wysiłku fizycznego

Długotrwały rozwój choroby wpływa również na powstawanie tzw. krążenia obocznego. Są to nowo powstałe naczynia omijające, które częściowo zaopatrują niezagojony obszar.

W tym przypadku pojawia się ból chromania, ale osoba jest w stanie kontynuować chodzenie pomimo bólu. Chodzenie zwalnia, a ból ustępuje po pewnym czasie.

Ból spoczynkowy

Innym przykładem jest typowy ból spoczynkowy.

Na przykład ból kończyny występuje w spoczynku, w pozycji poziomej i w nocy.

Przyczyną jest zmniejszenie przepływu krwi, ponieważ w pozycji poziomej spada ciśnienie hydrostatyczne w kończynie dolnej.

Ten rodzaj bólu ustępuje po podniesieniu lub opuszczeniu kończyny z maty. Zwiększa to ciśnienie hydrostatyczne, co poprawia dopływ krwi do mięśni kończyny dolnej.

Nasilenie dyskomfortu i pojawienie się bólu spoczynkowego

Ból spoczynkowy zwykle wskazuje na pogorszenie krążenia tętniczego. Końce naczyń krwionośnych są tak uszkodzone, że krążenie w tkance docelowej (na przykład mięśniu kończyny dolnej) jest upośledzone.

W takim przypadku występuje intensywny, rozdzierający ból.

Ból w tym przypadku występuje w nodze, a mianowicie:

• palce
• pięta
• stopa
• nie wykracza poza kostkę

Kiedy intensywny ból pojawia się w obszarze od kości piszczelowej do uda, może to być ostra okluzja tętnicy.

Ból spoczynkowy w chorobie tętnic obwodowych kończyn dolnych występuje w jej 3. i 4. stadium.

Klasyfikacja choroby według Fontaine'a

Do klasyfikacji choroby i jej stadium stosuje się różne metody, jednak najbardziej zalecana jest zmodyfikowana klasyfikacja Fontaine'a.

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację choroby według Fontaine'a

Cukrzyca + choroba tętnic obwodowych

Ostrożność w przypadku cukrzycy.

Innym stanem jest uszkodzenie naczyń krwionośnych z towarzyszącą cukrzycą.

W cukrzycy występuje stan określany jako polineuropatia, czyli uszkodzenie nerwów.

W takim przypadku osoba może nie odczuwać bólu, nawet w przypadku poważnego uszkodzenia naczyń krwionośnych.

Lub odwrotnie.

Sama neuropatia może powodować dyskomfort przypominający chorobę tętnic obwodowych, a jednak naczynia krwionośne są nienaruszone.

Częściej jednak obie choroby łączą się w stan określany jako neuroniedokrwienie kończyny.

Krytyczne niedokrwienie kończyny

Stan, w którym kończyna jest zagrożona amputacją z powodu ograniczonego dopływu krwi.

Określany jest również skrótem CLI od angielskiego critical limb ischemia (krytyczne niedokrwienie kończyny) lub jako przewlekłe niedokrwienie zagrażające kończynie.

Przewlekłe niedokrwienie kończyn przechodzi w krytyczne niedokrwienie kończyn u około 15% do 30%.

Podaje się, że śmiertelność osób z krytycznym niedokrwieniem kończyn wynosi 12% w ciągu 1 roku, 42% w ciągu 5 lat i 65% w ciągu 10 lat. Wynika to z zaangażowania innych chorób układu sercowo-naczyniowego.

Objawy krytycznego niedokrwienia kończyn:

1. ból spoczynkowy w kończynie - czas trwania 2 tygodnie
2. powstawanie ran, które się nie goją
   • owrzodzenie (wrzody)
   • lub zgorzel (śmierć tkanki)
3. brak lub osłabienie pulsacji w tętnicach kończyn dolnych
   • lub obecność szmeru w tętnicy udowej lub podkolanowej
4. nagły początek krytycznego niedokrwienia kończyn
   • zmiany skórne
     • kolor blady, niebieski, a nawet fioletowy
     • chłodna skóra

Ostre niedokrwienie kończyny również naraża kończynę na ryzyko amputacji. Występuje w stanach takich jak zatorowość, zakrzepica ściany tętnicy lub uraz.

Jest to nagłe pogorszenie stanu zdrowia lub stan pojawiający się nagle.

Rozległość rany, utrata tkanki i obecność infekcji również wpływają na wynik.

Wszystkie możliwe objawy w jednym miejscu

Podsumowanie objawów choroby tętnic obwodowych, które mogą występować w różnych kombinacjach.

Objawy w tabeli

Obrzęk kończyny może nie występować.

Rozpoznanie choroby następuje zwykle dopiero w momencie pojawienia się problemów. W stadium bezobjawowym choroba jest zwykle wykrywana przypadkowo.

Dlatego ważny jest wywiad + subiektywne skargi, w tym ból chromania i inne wspomniane już objawy.

Następnie przeprowadza się badanie fizykalne, ocenia stan skóry, kolor skóry, jakość skóry i obecność defektu. Obejmuje ono również wykrywanie pulsacji tętnic i obecność szmeru. Uzupełnieniem jest badanie palpacyjne, testy pozycyjne i testy funkcjonalne (badanie na bieżni).

Określany jest wskaźnik kostka-ramię (ABI), mierzone jest ciśnienie w okolicy kostki, do czego wykorzystywana jest ultrasonografia dopplerowska.

Kto powinien być badany pod kątem ABI:

• palacze w wieku powyżej 50 lat
• osoby powyżej 70 roku życia
• osoby z miażdżycą i innymi chorobami układu sercowo-naczyniowego
• chorzy na cukrzycę
• nadciśnienie tętnicze (osoby z wysokim ciśnieniem krwi)
• wysoki poziom cholesterolu
• ból związany z chromaniem
• ból kończyn bez wyraźnej przyczyny

Ponadto konieczne jest ustalenie ogólnych wskaźników ciśnienia w kończynach dolnych.

Szczególne znaczenie ma badanie dopplerowskie - USG duplex lub triplex.

Metody obrazowania obejmują na przykład

• kolorową sonografię duplex
• angiografia CT i MRI
• termografia
• metody inwazyjne, takie jak ultrasonografia wewnątrznaczyniowa i angioskopia, angiografia

Należy również wykonać badania laboratoryjne, takie jak morfologia krwi, krzepnięcie krwi i biochemia.

Ważna jest diagnostyka różnicowa (różnicowanie z innymi możliwymi przyczynami), takimi jak choroba żylna, zespół pozakrzepowy, ból neurogenny, artroza lub ból mięśni i inne.

Przebieg choroby tętnic obwodowych jest długotrwały. Chorobę określa się jako postępującą. Oznacza to, że z czasem jej przebieg się pogarsza.

W początkowym stadium choroby mogą nie występować żadne dolegliwości. Etap ten określany jest jako bezobjawowy (asymptomatyczny).

Osoba we wczesnym stadium choroby może nie odczuwać żadnego subiektywnego dyskomfortu.

Ewentualnie w tym okresie mogą wystąpić łagodne objawy, takie jak uczucie zimna w kończynach lub mrowienie w kończynie.

Może się zdarzyć, że choroba zostanie wykryta przypadkowo, poprzez wykrycie szmeru na tętnicach podczas badania.

Następnie, na późniejszym etapie, rozwija się reszta obrazu klinicznego, w tym ból chromania, czyli dyskomfort wywołany chodem.

Stopień i intensywność zależą od kilku czynników, takich jak ogólny wysiłek fizyczny.

Tlen i składniki odżywcze potrzebne do pracy mięśni nie są dostarczane do tkanek docelowych w wystarczających ilościach, co objawia się bólem niedokrwiennym (bólem spowodowanym niedoczynnością).

Jeśli ćwiczenia lub chodzenie zostaną przerwane, ulga pojawia się w ciągu kilku minut.

Osoba jest w stanie ponownie chodzić.

Ból powoduje utykanie. Objaw ten został nazwany na jego cześć. Claudication pain = claudicatio intermittens.

Postęp choroby lub nawet pogorszenie stanu w krótszym okresie czasu charakteryzuje się bólem spoczynkowym. Pojawia się bez zależności od obciążenia.

Alternatywnie, ból pojawia się, gdy kończyny dolne są uniesione do pozycji poziomej.

Problemem jest również pozycja horyzontalna w nocy, kiedy to człowiek budzi się ze snu, często zmuszony do spania na siedząco z powodu bólu.

Dzieje się tak, ponieważ stanie ze zgiętymi nogami zwiększa ciśnienie hydrostatyczne w kończynie, co częściowo poprawia krążenie krwi w tkankach.

W dłuższej perspektywie niedokrwienie kończyn dolnych jest problemem, który powoduje również uszkodzenia skóry, tkanki podskórnej i innych struktur.

Dlatego z czasem pojawią się również zmiany skórne, objawiające się zmianą koloru skóry. Skóra może być chłodniejsza, bledsza lub ciemniejsza, niebieska lub fioletowa.

Nagła bladość i chłód skóry wskazuje na ostrą postać niedokrwistości kończyn.

Najpoważniejszym etapem jest powstawanie głębokich ubytków. Rany goją się z wielkim trudem lub wcale.

Powikłaniem jest obecność zakażenia rany.

Ostatnim etapem jest martwica aż do zgorzeli, w której istnieje ryzyko amputacji kończyny. Konieczność i stopień amputacji ocenia się w zależności od rozległości dotkniętej tkanki i uszkodzenia tętnic kończyn dolnych.

Inną formą jest stan ostry, który jednak nie wchodzi w zakres choroby tętnic obwodowych.

Postać ostra występuje szybko, nawet bez wcześniejszych trudności. Przyczyną może być zator lub nagła zakrzepica. Zator może wystąpić na przykład po wypłukaniu skrzepu krwi z serca.