Leczenie i leki stosowane w chorobie tętnic obwodowych

Leczenie koncentruje się na ograniczeniu postępu choroby, utrzymaniu jak najlepszej funkcjonalności krążenia krwi i zmniejszeniu ryzyka powikłań.

Jest ono długotrwałe.

W chorobie tętnic obwodowych dotkniętych jest kilka obszarów układu krwionośnego, nie tylko jedno naczynie lub część układu naczyniowego.

Najczęściej dotyczy to tętnic sercowych lub mózgowych lub ich kombinacji.

Celem leczenia jest, między innymi, zapobieganie krwawieniu i krytycznemu niedokrwieniu kończyny, w którym amputacja jest nieuchronna.

+ zachowanie jakości życia.

Łączy się metody leczenia zachowawczego i inwazyjnego.

Ważną rolę odgrywa ocena i eliminacja czynników ryzyka takich jak:

• palenie tytoniu - jak najszybsze całkowite rzucenie palenia
• nadwaga i otyłość - redukcja masy ciała do prawidłowych wartości BMI
• zbyt wysoki poziom cholesterolu we krwi - ograniczenie spożycia tłuszczów w diecie
• wysokie ciśnienie krwi - utrzymanie prawidłowego poziomu ciśnienia krwi
• płytki krwi oraz leczenie i zapobieganie zakrzepicy
• cukrzyca - ważne jest, aby cukrzyca była wyrównana, a poziom cukru mieścił się w granicach normy

Odpowiednia aktywność fizyczna i kinezyterapia (różne metody ćwiczeń terapeutycznych) są również ważne w leczeniu. Regularne codzienne spacery są równie niezbędne.

Pomocna może być hiperbaryczna terapia tlenowa i terapia komórkami macierzystymi.

Po zmniejszeniu czynników wpływających następuje leczenie farmakologiczne.

Leczenie farmakologiczne obejmuje:

• terapię przeciwpłytkową, leki przeciwpłytkowe.
• leki rozszerzające naczynia krwionośne - leki rozszerzające naczynia krwionośne, poprawiające przepływ krwi
• inhibitory ACE - stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego
• statyny - cholesterol
• leki na cukrzycę - wystarczające leczenie cukrzycy
• środki przeciwbólowe, leki przeciwbólowe

Leczenie inwazyjne ma kluczowe znaczenie dla uratowania kończyny.

Wyzwaniem jest przywrócenie wystarczającego dopływu krwi. Przykładem jest krytyczne zwężenie naczynia krwionośnego, stosuje się rewaskularyzację i leczenie wewnątrznaczyniowe oraz chirurgię naczyniową.

W przypadku uszkodzeń skóry wybiera się leczenie chirurgiczne, a następnie staranną pielęgnację skóry i rany, leczenie infekcji, martwicy lub zgorzeli, jeśli to konieczne, za pomocą antybiotyków.

Niepowodzenie lub zaniedbanie leczenia z różnych powodów może skutkować amputacją martwej części kończyny. Zakres zależy od oceny uszkodzenia naczyń krwionośnych i obecnej martwicy/zgorzeli.

Dodatkowo.

Należy również zająć się innymi chorobami towarzyszącymi, takimi jak choroby układu sercowo-naczyniowego lub cukrzyca.