Czech
English
Deutsch
Serbian
Spanish
Portugese
Bulgarian
Dutch
Finnish
French
Greek
Hungarian
Indonesian
Italian
Japanese
Latvian
Lithuanian
Polish
Romanian
Russian
Slovenian
Swedish
Turkish
Ukrainian
Estonian
Norwegian
Korean
Leczenie choroby zakrzepowo-zatorowej: leki i metody inwazyjne
Czy można to wyleczyć?
Celem terapii jest:
- zapobieganie wzrostowi i rozprzestrzenianiu się skrzepliny
- zmniejszenie ryzyka wystąpienia zatorowości płucnej i zespołu pozakrzepowego
- rozpuszczenie skrzepu krwi
Do leczenia dodaje się środki takie jak odpoczynek w łóżku i odpoczynek fizyczny. Stosuje się również bandaże elastyczne i pończochy.
W tym czasie ważne jest leczenie przeciwzakrzepowe, które jest częścią specjalistycznej pierwszej pomocy.
Opcją jest tromboliza, którą wykonuje się za pomocą fibrynolityków, czyli leków rozpuszczających skrzep krwi. Stosuje się ją zwłaszcza w przypadku zakrzepicy żylnej o wysokim stopniu zaawansowania. Istnieje większe ryzyko zatorowości.
Tromboliza jest również stosowana, jeśli zatorowość jest już obecna.
Standardowe leczenie przeciwzakrzepowe obejmuje
- heparynę drobnocząsteczkową - podawaną po operacji, podczas unieruchomienia kończyny, u kobiet w ciąży (w razie potrzeby), raczej w leczeniu krótkoterminowym
- LMWH - heparyna drobnocząsteczkowa
- heparyna - ostre leczenie zatorowości
- warfaryna - długotrwałe leczenie stanów nadkrzepliwości, blokowanie czynników krzepnięcia
- leki przeciwzakrzepowe innych typów, których jest bardzo wiele.
Leczenie przeciwzakrzepowe ingeruje bezpośrednio w proces krzepnięcia krwi.
+
Podaje się leki wspomagające czynność serca i oddychanie, tlen i inne specjalne leki.
Inną opcją są techniki inwazyjne.
Inwazyjne usunięcie skrzepu krwi w procedurze wewnątrznaczyniowej. Cewnik jest używany do bezpośredniego dotarcia do skrzepu krwi przy minimalnie inwazyjnym podejściu. Skrzep jest następnie rozpuszczany i usuwany mechanicznie.
Po rozważeniu można wybrać inne metody chirurgiczne, takie jak embolektomia, filtr caval. Jest to siatka umieszczana w wydrążonej żyle, która zapobiega przedostawaniu się skrzepów krwi do serca i płuc. Może być trwała lub tymczasowa.
Wczesna diagnoza i szybkie leczenie zmniejsza ryzyko zgonu z powodu zatorowości płucnej lub rozwoju powikłań. Zmniejsza również czas niezdolności do pracy i poziom niepełnosprawności. Późniejszy powrót do pracy zależy od utrzymywania się problemu.
