Leczenie zwojów nerwowych: zachowawcze czy tylko chirurgiczne?
Masaż i fizjoterapia okolicy stawu mogą pomóc w leczeniu zachowawczym.
Niektóre źródła niebędące specjalistami wymieniają silne uderzenie w obszar zwoju, takie jak uderzenie książką, jako jedną z metod leczenia.
Jednak taka procedura nie jest zalecana. Torbiel może znajdować się w pobliżu naczyń krwionośnych, nerwów i małych stawów, a tak silne uderzenie może spowodować obrażenia.
Jeśli torbiel pęknie, dalsze leczenie może być bardzo trudne.
Torbiele zwojowe występujące z tyłu nadgarstka można usunąć poprzez aspirację ich zawartości. Procedura ta nazywana jest aspiracją.
Aspiracja torbieli po wewnętrznej stronie nadgarstka nie jest rutynowo wykonywana ze względu na ryzyko przebicia tętnicy promieniowej, która często znajduje się blisko zwoju lub nawet jest przez niego omijana.
Chirurgiczne usunięcie torbieli jest wskazane u pacjentów z utrzymującymi się objawami, takimi jak ból lub ograniczona ruchomość stawu, u których leczenie zachowawcze zawiodło.
Wycięcie chirurgiczne jest prostym zabiegiem ambulatoryjnym wykonywanym w znieczuleniu miejscowym.
Skóra nad torbielą jest nacinana poprzecznie, a torbiel jest ostrożnie usuwana przez to nacięcie. Podczas usuwania torbieli należy uważać, aby nie rozerwać szypuły torbieli. Rozlany płyn w polu operacyjnym utrudniłby wycięcie, co mogłoby prowadzić do nawrotu, tj. odrastania torbieli.
Jeśli torbiel zwojowa znajduje się po wewnętrznej stronie nadgarstka, prawdopodobnie znajduje się w pobliżu tętnicy promieniowej. Alternatywnie, torbiel mogła przerosnąć tętnicę. W takim przypadku torbiel jest najpierw oddzielana od tętnicy tępym narzędziem, aby wykluczyć jakiekolwiek uszkodzenie tętnicy.
W tej pozycji zwoju istnieje również ryzyko uszkodzenia nerwu pośrodkowego, który rozciąga się 5 cm od stawu nadgarstkowego i unerwia dłoń i palce.
Najczęstszym powikłaniem operacji jest nawrót torbieli zwojowej. Częściej nawracają torbiele zwojowe po wewnętrznej stronie nadgarstka. Ponowny wzrost torbieli zwojowych po operacji występuje w około 15 do 20% przypadków.
