Co to jest ropowica: jak wygląda, jakie niesie ryzyko, objawy i diagnoza

Ropowica to nazwa nadana nieograniczonemu procesowi zapalnemu w miękkich strukturach ludzkiego ciała. Rozprzestrzenia się przez tkanki łączne struktur miękkich (mięśnie, powięź, tkankę podskórną, skórę...).

Jest to agresywna infekcja wywoływana przez bakterie Staphylococcus aureus lub Streptococcus pyogenes. Objawia się czerwonymi ogniskami zapalnymi na skórze, zlokalizowanymi głównie na kończynach dolnych i górnych.

Najczęściej dotknięte są kończyny dolne (golenie).

Zapalenie jest nieograniczone i może również wpływać na układ limfatyczny i krwionośny. Występuje również ropowica narządów wewnętrznych.

Choroba ta jest również fachowo znana jako cellulitis (zapalenie tkanki łącznej), ale w świadomości ogółu społeczeństwa odnosi się to do estetycznego objawu pomarańczowej skóry i problemów z układem limfatycznym.

Często ropowica jest mylona z ropniem. Jednak ropień jest ograniczonym stanem zapalnym, który wytwarza zlokalizowane złogi ropy. Z drugiej strony ropowica jest nieobwodowym procesem zapalnym, a przebicie ropy nie jest takie łatwe.

Czym jest stan zapalny?

Zapalenie jest mechanizmem obronnym organizmu w odpowiedzi na pewne uszkodzenia lub obecność patogennego mikroorganizmu.

Jest to proces biochemiczny, który objawia się bólem, zaczerwienieniem, obrzękiem, podwyższoną temperaturą miejscową i prawdopodobnie upośledzeniem funkcji segmentów.

Etiologia ropowicy jest determinowana przez przenikanie bakterii do organizmu. Najczęściej są to gronkowce, paciorkowce, rzadziej bakterie z grupy coli i inne drobnoustroje chorobotwórcze.

Bakterie najczęściej dostają się do organizmu przez uszkodzoną powłokę skórną człowieka (przez skaleczenia, zadrapania, oparzenia, ukąszenia owadów itp.)

Choroba przenoszona jest poprzez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną lub kontakt z zakażonym, skażonym przedmiotem.

W niektórych przypadkach choroba przebiega łagodnie, ale jeśli infekcja przeniknie do niższych warstw struktur miękkich i naczyń krwionośnych, infekcja szybko się rozprzestrzenia.

Zapalenie ropne skóry ma zwykle stosunkowo wczesny początek i szybki postęp. Objawy procesu zapalnego mogą zacząć się rozwijać w ciągu kilku godzin po wniknięciu infekcji do organizmu.

Osoby ze słabym układem odpornościowym i niewystarczającą odpornością są bardziej podatne na rozwój ropnego zapalenia skóry.

Pierwsze objawy infekcji mogą pojawić się w ciągu kilku godzin od wniknięcia bakterii do organizmu, ale nie później niż w ciągu kilku dni. Typowym objawem jest powstanie czerwonej zmiany zapalnej.

Często występuje miejscowa bolesność, tkliwość i podwyższona temperatura otaczającej tkanki. Może wystąpić obrzęk kończyny. Objawem jest powiększenie lub obrzęk powiązanych węzłów chłonnych.

W miarę postępu infekcji ropa zaczyna gromadzić się w głębszych warstwach skóry.

Chorobie towarzyszą również objawy towarzyszące, takie jak podwyższona temperatura ciała, gorączka, dreszcze, powiększenie węzłów chłonnych, zwiększone zmęczenie, nadmierne pocenie się, brak apetytu, ból głowy i wiele innych.

Jeśli leczenie nie jest zalecane, zapalenie ropowicy może rozprzestrzenić się na otaczające tkanki. Może wpływać na naczynia krwionośne lub limfatyczne oraz nerwy.

Późniejsze powikłania nieleczonej ropowicy mogą obejmować zakrzepicę naczyniową, posocznicę, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie opon mózgowych, zapalenie struktur stawowych i inne.

Jeśli ropowica nie jest leczona, w wyższych stadiach choroby może dojść do śmierci tkanek i zgorzeli - martwicy tkanek spowodowanej infekcją bakteryjną.

W najgorszych przypadkach amputacja zakażonej kończyny jest nieuchronna z powodu zgorzeli i rozprzestrzeniania się infekcji.

Ryzyko związane z ropowicą polega zatem na możliwym przeniknięciu infekcji do układu naczyniowego i narządów wewnętrznych organizmu. Gdy infekcja zaatakuje narządy, typowy jest ból w okolicy i upośledzenie funkcji narządów.

Ropowica jest niebezpiecznym stanem, który, jeśli nie jest leczony, może prowadzić do zatrucia krwi.

Najczęstszymi objawami ropowicy są

• Czerwone, zapalne zmiany skórne
• Miejscowa bolesność i tkliwość
• Obrzęk kończyny
• Tworzenie się ropnych złogów
• Podwyższona temperatura miejscowa
• Podwyższona temperatura ciała
• Gorączka, dreszcze
• Zwiększone zmęczenie
• Nudności
• Nadmierna potliwość
• Ból głowy

Diagnoza jest przeprowadzana za pomocą profesjonalnego badania przez lekarza, które albo potwierdza, albo odrzuca diagnozę.

Oprócz diagnostyki wzrokowej i palpacyjnej, w celu określenia dokładnego stopnia zapalenia w tkankach pacjenta można zastosować oprzyrządowanie fizyczne, takie jak MRI (rezonans magnetyczny) lub CT (tomografia komputerowa).

Ważne jest również pobranie próbki krwi od pacjenta. W ropowicy występuje większa liczba białych krwinek i CRP (białko C-reaktywne), co wskazuje na obecny proces zapalny w organizmie.

Powszechną procedurą diagnostyczną jest pobranie próbki wydzieliny z miejsca zmiany zapalnej, która jest następnie oceniana w laboratorium. Określa się obecność określonej bakterii w próbce.

Zapobieganie ropowicy

Zapobieganie infekcjom bakteryjnym jako takim nie istnieje. Jednak profilaktyka polega na eliminacji ryzyka przedostania się bakterii do organizmu. W przypadku paciorkowcowych/gronkowcowych bakterii skórnych wiąże się to z eliminacją ran skóry, skaleczeń, oparzeń lub ukąszeń owadów.

W przypadku naruszenia powłoki skórnej konieczne jest natychmiastowe umycie i dezynfekcja dotkniętego obszaru. W przypadku poważnych lub niespecyficznych obrażeń zawsze należy udać się do lekarza.

Kolejnym ważnym punktem w zapobieganiu i łatwiejszym przebiegu chorób zakaźnych jest silny układ odpornościowy i mechanizmy obronne organizmu. Im bardziej odporne są komórki limfatyczne, tym większe szanse na łatwiejszy przebieg wynikających z nich chorób.

Odpowiednia jest zrównoważona i pełnowartościowa dieta, spożycie białka, wystarczająca aktywność fizyczna, spożycie niezbędnych witamin i minerałów, przestrzeganie leczenia innych możliwych diagnoz, przestrzeganie standardów higieny i, co nie mniej ważne, regularne badania profilaktyczne u lekarza.