Co to jest włókniak na skórze, jak wygląda i jakie daje objawy?

Włókniak jest łagodnym (niezłośliwym) nowotworem tkanki łącznej ludzkiego ciała. Jest to jeden z najczęstszych łagodnych nowotworów struktur miękkich i może występować w dowolnym miejscu na ciele.

Mięśniaki macicy najczęściej występują na skórze szyi, pod pachami, pod piersiami, w kroczu i na powiekach. Jama ustna jest również częstym miejscem występowania mięśniaków macicy.

Włókniak jest zasadniczo nieszkodliwą naroślą, która może komplikować życie pod względem estetycznym (jako narośl skórna) i praktycznym z powodu niewłaściwego umiejscowienia włókniaka skóry.

Jak wygląda włókniak skórny?

Włókniak skórny wygląda jak niewielka narośl o wielkości do około 2 centymetrów. Ma wyraźnie określony kształt i nie zmienia rozmiaru ani kształtu po zakończeniu wzrostu. Zwykle ma charakter zwisającej szypułki o gładszej powierzchni.

Włókniak nie jest chorobą zakaźną, a jego wzrost jest indywidualny i spontaniczny.

Rodzaje włókniaków

Istnieje wiele rodzajów włókniaków ze względu na ogromną ilość tkanki łącznej w organizmie.

Wyróżniamy naczyniakowłókniaki (włókniaki naczyniowe), torbielowate włókniaki limfatyczne, włókniaki jajników i macicy, gruczolakowłókniaki piersi, śluzowłókniaki w tkance podskórnej i wiele innych.

Włókniak twardy (fibroma durum)

Włókniak twardy skóry (fibroma durum) zawiera minimalną liczbę komórek fibroblastów i dużą liczbę włókien.

Przykładem włókniaka twardego są włókniaki skórne - małe narośla skórne, które rosną w wolnym tempie. Zazwyczaj mają różowy, czerwony lub brązowy kolor. Najczęściej występują na podudziach, tułowiu i ramionach.

Innym rodzajem twardych włókniaków są keloidy - twarda tkanka, która tworzy się w obszarze blizn skórnych. Jest to estetycznie niekorzystna powiększona blizna. Twarz, ramiona i klatka piersiowa są szczególnie podatne.

Blizna keloidowa może powstać, jeśli blizna skórna nie jest odpowiednio pielęgnowana po operacji.

Włókniak miękki (fibroma molle)

Włókniak miękki (fibroma molle) to narośl skórna zawieszona na cieńszej łodydze. Zawiera więcej komórek fibroblastów i mniej włókien.

Włókniaki miękkie skóry najczęściej występują na szyi, pod pachami, na piersiach i w pachwinach wokół narządów płciowych.

Dokładna etiologia mięśniaków macicy nie jest dobrze poznana przez specjalistów. Główną rolę odgrywają genetyka, wiek, zmiany hormonalne i równowaga hormonalna, stan układu odpornościowego oraz sam czynnik mechaniczny.

O ich wzroście i powstawaniu decydują przede wszystkim czynniki genetyczne.

Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia mięśniaków macicy:

• Czynnik genetyczny
• Podwyższony wiek
• Słaby układ odpornościowy
• Choroby autoimmunologiczne
• Zmiany hormonalne
• Leczenie hormonalne
• Uszkodzenia mechaniczne
• Reakcja skóry na podrażnienie
• Insulinooporność
• Obecność niektórych form wirusa brodawczaka ludzkiego.

Starszy wiek: Ryzyko rozwoju mięśniaków macicy wzrasta wraz z wiekiem. Wraz z wiekiem pogarsza się funkcja obronna układu odpornościowego.

Upośledzony układ odpornościowy: niska funkcja odpornościowa i choroby autoimmunologiczne zwiększają prawdopodobieństwo powstawania mięśniaków.

Czynnik mechaniczny: regularne pocieranie i podrażnianie skóry przez długi czas może prowadzić do powstawania włókniaków. Dzieje się tak zwłaszcza w określonych obszarach, takich jak pachy, szyja, pachwiny, a nawet jama ustna.

Reakcja skóry na uraz: po niektórych urazach, takich jak ukąszenia owadów, oparzenia, rany, kolczyki lub zabiegi chirurgiczne, skóra może zareagować, tworząc włókna włókniste i tworząc narośl skórną - włókniaka.

Leczenie hormonalne: leczenie farmakologiczne hormonami może obniżać odporność i zwiększać ryzyko powstawania włókniaków.

Przykłady obejmują stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych lub leczenie immunosupresyjne (leki immunosupresyjne). U kobiet mogą wystąpić fizjologiczne zmiany hormonalne, na przykład podczas ciąży.

Zazwyczaj włókniaki nie wykazują żadnych objawów ani specyficznych manifestacji. Pojawiają się na skórze jako blada, różowa lub brązowa narośl. Zazwyczaj stanowią jedynie problem estetyczny.

Czasami problemy mogą powodować włókniaki, które rosną w tkankach łącznych narządów.

W niektórych rzadkich przypadkach włókniak skóry może wykazywać objawy swędzenia, zaczerwienienia lub pieczenia. Objaw ten jest charakterystyczny dla włókniaków zlokalizowanych w pobliżu gruczołów łojowych, naczyń krwionośnych lub nerwów.

Włókniaki na skórze są bardzo niepraktycznymi naroślami, ponieważ mogą zaczepiać się o odzież.

Uczucie swędzenia może być odczuwalne, gdy włókniak jest mechanicznie uszkodzony i podrażniony.

Włókniaki można wykryć w domu poprzez oględziny (wzrokiem) i badanie palpacyjne (dotykiem). Są to włókniaki skórne. Można znaleźć nadmiernie miękką lub twardą okrągłą zmianę lub niewielką narośl na skórze, w kolorze od różowego do brązowego.

Diagnoza włókniaków na skórze leży w gestii dermatologa (lekarza chorób skóry). Alternatywnie można skonsultować się z okulistą lub laryngologiem, jeśli włókniak znajduje się w określonych obszarach, takich jak jama ustna, ucho lub oko.

Lekarz zdiagnozuje narośl skórną, oglądając ją, a następnie używając dermatoskopu (oprzyrządowanego szkła powiększającego), aby potwierdzić lub wykluczyć włókniaka. Czasami może to być brodawka, pieprzyk lub brodawczak.

W zależności od wyglądu i zachowania narośli skórnej, lekarz wykona biopsję, aby upewnić się, że narośl skórna nie jest złośliwa lub nowotworowa.

Ostateczna diagnoza zostanie zatem postawiona wyłącznie na podstawie badania mikroskopowego próbki tkanki pobranej z narośli skórnej.

Zaleca się zbadanie narośli skórnych, ponieważ mogą one być złośliwe.

Włókniaki wewnętrzne nie są widoczne na pierwszy rzut oka i można je wykryć jedynie za pomocą instrumentalnych badań diagnostycznych, takich jak USG, CT (tomografia komputerowa) lub MRI (rezonans magnetyczny).

Zapobieganie powstawaniu mięśniaków macicy

Nie ma praktycznie żadnej profilaktyki mięśniaków ze względu na genetyczny czynnik ich powstawania. Nie jest zatem możliwe zapobieganie ewentualnemu powstawaniu mięśniaków.

Zaleca się utrzymanie zdrowia, zwłaszcza w postaci wsparcia układu odpornościowego, odporności i równowagi hormonalnej.

Wskazane jest regularne badanie narośli skórnych, guzków i pieprzyków przez dermatologa w celu wykluczenia ich szkodliwości.