Delirium jest jakościowym zaburzeniem świadomości. Występuje nagle i ma zmienną intensywność. Osoba jest zdezorientowana, zdezorientowana, pobudzona. Jednak delirium może towarzyszyć wiele innych objawów. Jego przyczyny są różne, na przykład zaburzenia psychiczne, alkoholizm, zatrucie alkoholem lub innymi szkodliwymi substancjami oraz choroby fizyczne.
Delirium to jakościowe zaburzenie świadomości. Zespół ten występuje z wielu powodów. Może mieć podłoże psychologiczne, alkoholizm, ostre zatrucie alkoholem lub innym narkotykiem. Może również wynikać z innej choroby fizycznej. Objawy są zróżnicowane, dlatego często jest mylony z innym zaburzeniem psychicznym.
Najbardziej interesuje Cię: Co to jest delirium i jakie jest znaczenie delirium tremens? Jak się objawia? Jak z niego wyjść i wyleczyć?
Delirium definiowane jest jako niespecyficzna i patologiczna reakcja mózgu na różne negatywne czynniki. Wpływają one bezpośrednio na OUN, czyli ośrodkowy układ nerwowy. Problem może wynikać również z innej części ciała.
Delirium jest najczęściej diagnozowane w szpitalu podczas hospitalizacji, dotykając 10-30% hospitalizowanych pacjentów, głównie w wieku powyżej 65 lat, i ogólnie zgłasza się, że występuje z większą częstotliwością powyżej tego wieku.
U młodszych osób jest ono głównie związane z alkoholizmem lub uzależnieniem od innej substancji. Związek z procesem odstawienia, tj. delirium tremens, jest powszechny i dobrze znany. Jednakże delirium jest również powikłaniem ostrego zatrucia, a czasami leczenia farmakologicznego.
Ogólna częstość występowania w populacji wynosi około 1-2%, ale w środowisku domowym jest łatwo mylone z innym zaburzeniem psychicznym. Podobnie jak jego przyczyny, jego konsekwencje są zróżnicowane. Delirium jest klasyfikowane w ramach diagnoz psychiatrycznych. W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 znajduje się pod oznaczeniem F 05.
Zaburzenia świadomości mogą być
Zaburzenia świadomości dzielą się zasadniczo na jakościowe i ilościowe. W zaburzeniach jakościowych występuje zmiana jakości lub treści świadomości. Występuje słabe i nieodpowiednie przetwarzanie informacji z otoczenia. Osoba źle ocenia i w konsekwencji reaguje nieadekwatnie. Jakościowe zaburzenia świadomości obejmują inne terminy.
Jakościowe zaburzenia świadomości to także:
amnezja, także dezorientacja, łagodniejsza niż majaczenie, bez halucynacji
majaczenie, nagła zmiana z dezorientacją, pobudzeniem, halucynacjami
otępienie, czyli stan przygnębienia, zarówno o nagłym początku, jak i ustępujący, zwłaszcza po napadzie padaczkowym.
Ilościowe zaburzenia świadomości wpływają na zakres świadomości, czuwania. Są to zmiany w jasności, czujności i uwadze osoby. Zmieniają zdolność osoby do reagowania na bodźce. Dzielą się również na utratę przytomności, sopor i senność.
Ilościowe zaburzenia świadomości dzielą się na:
senność jest stanem nadmiernej senności, osoba reaguje na zwracanie się do niej
sopor również przypomina stan snu, ale człowiek budzi się dopiero na bolesny bodziec
śpiączka, czyli utrata przytomności, jest głębokim zaburzeniem świadomości, osoba nie reaguje na bodźce zewnętrzne
zapaść, omdlenie, zasłabnięcie to terminy opisujące krótkotrwałą utratę i zaburzenia świadomości.
Termin ten jest dobrze znany w społeczeństwie. Jego definicja obejmuje stan, w którym odstawieniu towarzyszy i komplikuje jakościowe zaburzenie świadomości. Zarówno funkcje poznawcze, jak i zaburzenia uwagi. Poznanie to zdolność do poznania.
Delirium tremens i stan odstawienia mają typowe objawy, takie jak:
drżenie ciała, kończyn.
pocenie się
uczucie przypominające wymioty, tj. nudności do wymiotów (wymioty)
uczucie ciężkości w żołądku
tachykardia
przejściowe halucynacje
skurcze ciała typu grand mal, tj. uogólnione drganie mięśni całego ciała, skurcze
Przyczyny delirium są wielorakie. Jak powstaje delirium, nie jest w pełni zrozumiałe. Jest ono spowodowane nieprawidłowym funkcjonowaniem jednej ze struktur mózgu. Ponadto w jego wybuch zaangażowane są neuroprzekaźniki, a dokładniej brak równowagi między nimi, tj. między dopaminą a cholinerginą.
U osób starszych występuje częściej, a u młodych zwykle występuje w przypadku odstawienia lub ostrego zatrucia. Może być nawet spowodowane leczeniem farmakologicznym. Podobnie jak inne choroby, delirium ma czynniki ryzyka, które mogą je wywołać, zwłaszcza w połączeniu.
Delirium ma wysoki wskaźnik niezdiagnozowanych przypadków. W przybliżeniu do dwóch trzecich.
nadużywanie alkoholu, narkotyków i innych substancji
abstynencja od tych substancji
Najczęstszą przyczyną majaczenia w młodszej grupie wiekowej jest ostre zatrucie lub odstawienie substancji uzależniających, takich jak alkohol, środki uspokajające, przeciwbólowe lub narkotyki. Obecnie jest to rosnący problem w całym społeczeństwie.
Według doniesień, zatrucie stanowi 19% przypadków. Inne przyczyny majaczenia w młodym wieku obejmują urazy głowy z 10%. Infekcja jest najczęstszą przyczyną, z 33%. Wśród innych chorób, demencja jest głównym czynnikiem wyzwalającym, podobnie jak udar. Następne są infekcje układu neurologicznego, wypadki i nowotwory.
Pamiętaj: Delirium jest spowodowane nie tylko alkoholizmem lub innymi substancjami psychoaktywnymi. Wiele innych czynników i stanów może być zaangażowanych w jego wystąpienie.
objawy
Majaczenie zazwyczaj objawia się zaburzeniami zdolności koncentracji i utrzymania uwagi. Ma ono zmienny charakter. Nasilenie zaburzenia zmienia się w ciągu dnia. Majaczenie pojawia się nagle w ciągu kilku godzin. Jego przebieg jest gwałtowny i ustępuje w ciągu kilku dni, ale nie dłużej niż 6 miesięcy.
Tabela przedstawia rozkład majaczenia w zależności od aktywności psychomotorycznej
Bradypsychizm, tj. ogólna powolność uspokojenie zmniejszona mobilność
Mieszany
Stan, w którym poprzednie elementy są odwrócone.
W przypadku diagnozy delirium, elementy takie jak:
zaburzenia świadomości i uwagi
zaburzenia percepcji i myślenia, tj. halucynacje i urojenia
upośledzenie pamięci krótkotrwałej
zaburzenia snu, a mianowicie cyklu snu i czuwania
zmiany emocjonalne, takie jak depresja, niepokój i drażliwość.
Delirium ma wiele różnych objawów. Osoba nie jest w stanie rozpoznać i być świadoma rzeczywistości. Błędnie ocenia treść doświadczenia i reaguje w ten sam sposób. Jest zdezorientowany. Nie wie, gdzie się znajduje i jak się tam znalazł. Nie rozpoznaje znajomych osób i osób wokół niego, takich jak personel medyczny.
Halucynacje i urojenia objawiają się jako postrzeganie nierealnych obrazów, dźwięków, twarzy, zwierząt i wrogich zachowań. Czuje się zagrożony. Nieprawidłowa ocena stanowi ryzyko agresji, która jest groźbą ucieczki lub ataku. Objawy fizyczne obejmują drżenie ciała i kończyn, a także nadciśnienie lub tachykardię lub pocenie się.
Depresja w delirium. Źródło zdjęcia: Getty Images
U dzieci może wystąpić niepokój psychoruchowy, podobnie u pacjentów w podeszłym wieku. Osoby w delirium nie postrzegają wyraźnie swojego otoczenia i realizmu, nawet gdy są w pełni świadome. Ich percepcja jest jakby zamazana, co następnie wpływa na ich zachowanie.
Majaczenie jest zmienionym stanem psychicznym. Zazwyczaj można je rozpoznać po jego zewnętrznych objawach, chociaż często jest mylone z innymi zaburzeniami psychicznymi. Dlatego ważna jest prawidłowa diagnoza różnicowa. Należy je odróżnić od psychozy lub demencji.
Pierwszym etapem badania jest ocena historii medycznej. Następnie przeprowadzane są różne testy w celu zbadania uwagi, pamięci krótkotrwałej i zachowania. Pomocne są skale diagnostyczne dla delirium. Badany jest stan psychiczny. Drugi etap ma na celu zidentyfikowanie przyczyny.
Następnie przeprowadza się badanie fizykalne. Badania laboratoryjne, badania krwi są uzupełniające. Celem jest wykluczenie zaburzeń metabolicznych, endokrynologicznych lub infekcji. Mają one podobne objawy. Ważne są glikemia, elektrolity, mocznik i kreatynina.
Przeprowadza się również badanie na obecność narkotyków, alkoholu lub substancji odurzających lub psychotropowych, tj. toksykologię.
Metody obrazowania obejmują CT, MRI, RTG, aktywność elektryczną mózgu (EEG), ważne jest również EKG. W diagnozie współpracuje kilku specjalistów, a mianowicie neurolog, internista, kardiolog, endokrynolog i oczywiście psychiatra. W przypadku urazów głowy także traumatolog lub neurochirurg.
Zaangażowanie rodziny jest równie ważne. Krewni opisują zachowanie w środowisku domowym. Jeśli trudności występują poza domem w placówce społecznej lub medycznej, opis pochodzi również od personelu. Lekarz ma na celu zidentyfikowanie delirium, jego przyczyny, a następnie ustalenie odpowiedniego leczenia.
Kurs
Przebieg majaczenia różni się w zależności od osoby. Jednak początek trudności jest zazwyczaj szybki i w większości przypadków ustępuje w ciągu kilku dni. Majaczenie jest zatem stanem przejściowym, który nie powinien trwać dłużej niż 6 miesięcy. Na zmienność wpływają czynniki ryzyka, ich kombinacja oraz, w dużej mierze, wiek osoby.
Ze względu na zmianę cyklu dobowego, osoba może spać w ciągu dnia. Ogólne objawy są zatem łagodne. Z drugiej strony, w nocy są one trudne do zauważenia. Cierpienie psychiczne zmienia się w ciągu godzin. Objawy fizyczne są z nim związane. Osoba jest przygnębiona, a następnie euforyczna. Siedzi, jest bierna, a następnie staje się wyraźnie niespokojna.
Dezorientacja, halucynacje i urojenia mogą powodować błędną ocenę sytuacji. Osoba obawia się o swoje zdrowie lub życie. Może uciec lub zaatakować. Agresja może dotyczyć przedmiotów lub osób.
U dzieci występuje w gorączce, neuroinfekcji, ale także w urazach głowy. Najczęstszym wyzwalaczem u młodzieży jest odstawienie lub ostre zatrucie. W starszym wieku może być objawem choroby fizycznej. Występuje również w dużym stopniu w końcowym stadium choroby, nawet na kilka tygodni przed śmiercią.
Jak to jest traktowane: Delirium
Jak leczy się delirium? Leki i inne środki zaradcze
Czech
English
Deutsch
Serbian
Spanish
Portugese
Bulgarian
Dutch
Finnish
French
Greek
Hungarian
Indonesian
Italian
Japanese
Latvian
Lithuanian
Polish
Romanian
Russian
Slovenian
Swedish
Turkish
Ukrainian
Estonian
Norwegian
Korean
