Czym jest nietolerancja histaminy, jakie są jej przyczyny, objawy i leczenie?

Nietolerancja histaminy jest chorobą charakteryzującą się nadwrażliwością na histaminę, tj. nietolerancją histaminy. Jest również określana jako zaburzenie metabolizmu histaminy.

Nie jest to alergia.

Czym więc jest nietolerancja histaminy?

Z definicji jest to sytuacja, w której występuje niedopasowanie między podażą a mechanizmem rozkładu histaminy. Brak równowagi może wynikać z wielu czynników.

Jak powstaje rozbieżność w powyższym równaniu wychwytu i rozpadu histaminy?

1. Zwiększona zawartość histaminy w diecie
2. zwiększone spożycie substancji uwalniających histaminę, tzw. liberatorów histaminy
3. spożycie substancji blokujących enzym degradujący histaminę
   • N (metylotransferazę), która rozkłada endogenną histaminę
   • oksydaza diaminowa, która rozkłada egzogenną histaminę (DAO)
4. poprzez wypłukiwanie własnej histaminy z organizmu w zwiększonym tempie.
5. obniżona funkcja enzymu rozkładającego histaminę

Czym jest histamina?

Histamina jest biologicznie aktywną aminą. Występuje w komórkach roślin i zwierząt, głównie poprzez degradację jako produkt metabolizmu komórkowego. Powstaje w wyniku rozpadu aminokwasu histydyny lub transaminacji aldehydów i ketonów.

Został odkryty przez brytyjskiego lekarza, biochemika i fizjologa Sir Henry'ego Dale'a w 1910 roku.

Przykłady innych amin biogennych obejmują serotoninę, adrenalinę, noradrenalinę, dopaminę i tyraminę. Substancje te są również znane jako mediatory, które są wykorzystywane do przekazywania sygnałów w komórkach, między komórkami i między narządami.

Podobnie jak inne mediatory, histamina wykonuje szereg ważnych zadań w organizmie i jest niezbędna do życia. Organizm sam ją wytwarza, dlatego określa się ją jako histaminę endogenną. Histamina egzogenna to ta, która dostaje się do organizmu z zewnątrz, poprzez spożycie pokarmu.

Poziom histaminy w żywności nie jest stały. Wzrasta podczas procesów mikrobiologicznych i biochemicznych. Ekspozycja żywności na niskie temperatury, na przykład w lodówce, nie zapobiega temu zjawisku. Dlatego poziom histaminy jest niższy w świeżej żywności, a przechowywanie żywności przyczynia się do jej podwyższonego poziomu.

Znajduje się w komórkach roślin i zwierząt. Zazwyczaj występuje w wyższych ilościach w rybach, serach, salami, sfermentowanej lub konserwowanej żywności. W organizmie występuje głównie w granulocytach i komórkach tucznych, gdzie jest wiązana i uwalniana przez różne bodźce.

Jej rola w organizmie jest niezastąpiona. Jest niezbędna do życia. Ludzie kojarzą ją głównie z reakcjami alergicznymi, gdy jest uwalniana wraz z innymi substancjami po stymulacji przez przeciwciała IgE. Działanie alergenu i przeciwciał IgE wywołuje w ten sposób reakcję alergiczną.

Nietolerancja histaminy nie jest alergią.
Istnieje zasadnicza różnica między reakcją alergiczną a nietolerancją substancji.

Reakcja alergiczna jest przesadną reakcją organizmu na substancję, która normalnie nie wywołuje odpowiedzi immunologicznej. W alergii pośredniczą przeciwciała IgE, które organizm wytworzył przeciwko alergenowi.

Są to na przykład roztocza, kurz, pyłki, pleśnie, składniki żywności lub sierść zwierząt. Reakcja ta jest zwykle wykrywana za pomocą testów skórnych.

Nietolerancja na składnik żywności, taki jak nietolerancja histaminy, nie wiąże się z reakcją przeciwciał IgE. Chociaż reakcja charakteryzuje się nadwrażliwością, nie ma podłoża alergicznego.

Alergia charakteryzuje się szeregiem trudności, takich jak

• zmiany skórne
• obrzęk błon śluzowych
• obrzęk skóry
• erupcja wysypek, pokrzywka
• swędzenie
• katar i zwiększone wydzielanie śluzu lub kaszel
• ewentualnie trudności w oddychaniu
• może wystąpić tylko jeden objaw lub mogą się one łączyć.

Powszechną formą alergii jest reakcja anafilaktyczna.

Gdzie histamina jest potrzebna i jakie są jej funkcje?
Histamina jest obecna nie tylko w reakcjach alergicznych. Pełni wiele funkcji w całym organizmie. Służy jako mediator, pośredniczy również w przekazywaniu informacji wewnątrz komórek, między komórkami i narządami.

Znana jest głównie ze swojego wpływu na mięśnie gładkie. W reakcji alergicznej działa na mięśnie gładkie w ścianie naczyń krwionośnych. Rozszerzają się one pod jej wpływem. Powoduje to spadek ciśnienia krwi lub zaczerwienienie skóry. Rozszerzenie ściany naczyń krwionośnych powoduje również lżejszy wyciek płynu z naczyń krwionośnych.

Wyciek płynu z naczyń krwionośnych powoduje obrzęk, a także dobrze znaną pokrzywkę na skórze. Pokrzywka jest również znana jako pokrzywka. Rozszerzenie naczyń krwionośnych w głowie powoduje migrenowe bóle głowy, w układzie pokarmowym skurcze brzucha. Histamina powoduje podrażnienie zakończeń nerwowych.

Poniższa tabela przedstawia działanie histaminy w organizmie

Przyczyną nietolerancji histaminy jest zaburzenie metabolizmu histaminy.

Powstaje dysproporcja między podażą a rozkładem histaminy w organizmie. Zwiększona ilość histaminy w organizmie objawia się następnie różnymi trudnościami. Histamina dostaje się do organizmu w większych ilościach poprzez żywność.

Źródłem histaminy jest sama żywność (rośliny, zwierzęta), ale także mikroorganizmy.

Są to bakterie, które działają na żywność podczas przechowywania. Przykładami są produkty o wysokiej zawartości białka, takie jak ryby, mięso i ser. W związku z tym istnieją pokarmy, które pośrednio zwiększają poziom histaminy, takie jak białka jaj, wieprzowina, truskawki, owoce cytrusowe i pomidory.

Występowanie tej choroby u dzieci jest rzadkie, ale jeśli już się pojawi, zwykle dotyczy chłopców.

Poziom histaminy jest również zwiększany przez patologiczną mikroflorę jelitową, krwawienie w przewodzie pokarmowym, a także substancje uwalniające histaminę (tzw. liberatory). Zmniejszona aktywność enzymów, czyli ich blokada, jest spowodowana różnymi substancjami, niektórymi lekami, chorobami przewodu pokarmowego, zwłaszcza przewlekłym zapaleniem jelit. Chociaż zdarza się to rzadko, ale czynnikiem sprawczym może być również defekt genetyczny w tworzeniu enzymu. A dysproporcja w mechanizmie czasami występuje nawet u zdrowej osoby.

Nietolerancja histaminy wynika z dysproporcji na poziomie:

1. nadmiernego spożycia histaminy w żywności
2. zwiększonego spożycia substancji uwalniających histaminę (tzw. wyzwalaczy histaminy)
3. przyjmowania substancji blokujących enzym rozkładający histaminę
   • N (metylotransferaza), który rozkłada endogenną histaminę
   • diaminooksydazy, która rozkłada egzogenną histaminę
4. poprzez wypłukiwanie własnej histaminy z organizmu w zwiększonym tempie
5. zmniejszona funkcja enzymu rozkładającego histaminę.

Enzym odpowiedzialny za rozkładanie egzogennej histaminy (diaminooksydaza, DAO) jest obecny w różnych ilościach u każdej osoby. Jego funkcjonalność jest również różna. Wydajność tego enzymu jest najlepsza w dzieciństwie i zmniejsza się wraz z wiekiem.

Nietolerancja histaminy dotyka około 3% populacji.
80% z nich jest w średnim wieku.
Częściej dotyka kobiet.

Enzym DAO znajduje się i działa w przewodzie pokarmowym. Występuje również w nerkach lub łożysku. Ta forma działa na typ egzogenny, który przyjmujemy poprzez dietę. Za typ endogenny i eliminację histaminy, którą organizm sam wytwarza, odpowiada enzym N (metylotransferaza). Działa wewnątrz komórki, więc nawet nie dostaje się do krwi.

Poziom histaminy i nietolerancja histaminy

Najwyższe wydzielanie DAO występuje w jelicie cienkim i w zstępującej części okrężnicy. Ta część przewodu pokarmowego stanowi główną barierę dla histaminy przedostającej się do krwi. Normalny poziom wynosi 0,3-1,0 ng/ml. Trudności pojawiają się, gdy wartość ta jest wyższa.

Objawy nietolerancji histaminy opierają się na szerokim zakresie histaminy. Są one zróżnicowane i występują w różnym nasileniu i kombinacjach. Nie wszystkie mogą występować w tym samym czasie. Chociaż choroba ta ma podobne objawy do alergii, nie jest alergią.

Nietolerancja histaminy nie jest alergią, chociaż niektóre objawy są podobne.

Tabela przedstawia podział objawów według układu ciała

Diagnoza nietolerancji histaminy opiera się głównie na wywiadzie i obrazie klinicznym. Należy wykluczyć inne choroby, takie jak nieswoiste zapalenie jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna, Helicobacter pylori. Wskazane jest również wykluczenie alergii i wykonanie testów skórnych.

W diagnostyce można określić wartość poziomu enzymu DAO, jednak metoda ta nie ma 100% skuteczności i może wykazywać fałszywe wyniki. Wartość samej histaminy jest trudna do określenia, ponieważ ma bardzo krótki czas rozpadu.

Diagnostyka różnicowa obejmuje badania krwi na podstawowe parametry, morfologię krwi, biochemię, cukier, próby wątrobowe. Określa się poziom IgE, parametry zapalne, CRP, liczbę eozynofili. Inne badania są również dodawane w zależności od występujących problemów, takich jak neurologiczne, skórne, kardiologiczne. W przypadku bólu brzucha, endoskopii, RTG, USG lub tomografii komputerowej.

Uwaga: ważne jest, aby pomyśleć o nietolerancji mleka lub glutenu.

Główną metodą postawienia diagnozy jest dokładne zebranie informacji na temat obrazu klinicznego (problemów, które dotykają daną osobę). Pomocna jest dieta eliminacyjna i test uzupełniający z ładunkami żywności, które mają wyższe stężenie histaminy.

Lekarz uzyskuje różne informacje, a główne pytania obejmują:

• Czy istnieje związek między spożyciem żywności a trudnościami?
• Jaki okres czasu upływa od spożycia do wystąpienia objawów?
• Identyfikacja problematycznych pokarmów i ich przybliżonych poziomów histaminy.
• Czy występują inne choroby lub alergie?
• Jakie są wyniki badań klinicznych od stóp do głów?
  • Na przykład stan skóry, kolor skóry, wysypka
  • oddychanie, kaszel, świszczący oddech
  • tętno, przyspieszenie, nieregularność, ciśnienie krwi
  • badanie jamy brzusznej przez omacywanie, opukiwanie

Przebieg nietolerancji histaminy zależy od kilku czynników, w tym oczywiście od dawki histaminy, która dostaje się do organizmu. Objawy są ostre, występują w ciągu kilku minut po zjedzeniu ryzykownego pokarmu i do godziny.

Problemy takie jak biegunka, skurcze brzucha, wzdęcia brzucha są pierwszą falą problemów trawiennych wraz z objawami skórnymi.

Na skórze pojawia się zaczerwienienie, wysypka i znany objaw uryki (pokrzywki). Skóra swędzi, częściowo z powodu podrażnienia zakończeń nerwowych. Rozszerzenie naczyń krwionośnych powoduje wyciek płynu z naczyń krwionośnych, powodując obrzęk. Rozszerzenie krwiobiegu powoduje niskie ciśnienie. Może to spowodować zapaść.

Objawy te występują łącznie, ale nie jest konieczne, aby każdy z nich był obecny.

Inne objawy, takie jak te w tabeli, mogą, ale nie muszą wystąpić. Ogólna symptomatologia może być łagodna, ale może też być gwałtowna. Występują przewlekłe problemy, na przykład pod względem długoterminowego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. Występuje zmęczenie lub szybkie zmęczenie, zaburzenia pamięci, koncentracji, nerwowość. Może występować lęk, depresja, a nawet schizofrenia.

Ból głowy jest podobny do migreny, nasilany przez ruch. Z czasem dochodzi do osłabienia mięśni i innych powikłań, na przykład kobiety mają trudności z miesiączkowaniem, a tym samym z płodnością, a ciąża jest ryzykowna. Ryzyko poronienia jest poważne.

Odpowiednie i nieodpowiednie pokarmy w przypadku nietolerancji histaminy

Powyższe informacje pokazują, że w każdym produkcie roślinnym lub zwierzęcym znajduje się pewna ilość histaminy. Istnieje oczywiście różnica w całkowitej ilości zawartej substancji.

Dieta polega na ograniczeniu spożycia pokarmów, które same w sobie mają wyższy poziom, ale także pokarmów, które wpływają na produkcję histaminy.

Należy być świadomym tego, co można, a czego nie powinno się jeść.

Poniższa tabela podaje przybliżone poziomy histaminy w niektórych produktach spożywczych i napojach

Poziom histaminy w żywności nie jest stały. Świeże produkty zawierają jej najmniej.

Później stopniowo wzrasta.

Wynika to z działania mikroorganizmów i mechanizmów rozkładu w samych komórkach. Nawet przechowywanie żywności w lodówce w temperaturze 4°C nie zapobiegnie jej zepsuciu. Pomoże zamrożenie i przygotowanie jej natychmiast po rozmrożeniu.

Tabela zawiera listę dozwolonych i zabronionych pokarmów oraz schematów leczenia nietolerancji histaminy.