Czym jest pochwica, jak się objawia i co ją powoduje?

Waginizm to zaburzenie seksualne, któremu towarzyszy dyspareunia (ból, pieczenie podczas stosunku lub wkładania tamponu, a czasem nawet podczas naciskania na narządy płciowe).

Waginizm to spazmatyczny skurcz mięśni wejścia do pochwy, który uniemożliwia penisowi, palcom lub przedmiotom wejście przez wejście do pochwy. Występuje pomimo chęci kobiety do odbycia stosunku. Charakteryzuje się silnymi mimowolnymi i niekontrolowanymi skurczami mięśni dna miednicy.

Każda penetracja jest bolesna i powoduje dyskomfort, ból i pieczenie.

Charakteryzuje się również jako odruch obronny przed próbą penetracji penisa, palców, przedmiotów do pochwy.

Możesz spotkać się z następującymi terminami:

• pierwotna
• wtórny
• uogólniony
• prekoitalny

Pierwotny charakteryzuje się tym, że trwa od pierwszych prób współżycia seksualnego.

Penetracja seksualna jest niemożliwa pomimo wielokrotnych prób. Chociaż czasami wydaje się, że dochodzi do częściowej penetracji, czubek penisa zwykle naciska tylko na zewnętrzną część sromu i nie penetruje pochwy. Pochwa wydaje się zbyt mała. Błona dziewicza wydaje się otaczać całe wejście do pochwy, które jest zbyt małe, gdy jest ściśnięte. Czasami wydaje się, że otwór jest całkowicie nieobecny.

Ten typ występuje u kobiet, które zostały wychowane w restrykcyjny sposób i otrzymały fałszywe informacje na temat seksu. Seks jest zły, bolesny, może boleć.

Pochwica wtórna oznacza, że początkowo stosunek był możliwy, a dopiero później wystąpił skurcz pochwy.

Podczas stosunku seksualnego w niewytłumaczalny sposób pojawia się napięcie i dyskomfort. Często jest to wynik wcześniejszego negatywnego doświadczenia. W przeszłości stosunek seksualny mógł przebiegać bez zakłóceń. Negatywne doświadczenie spowodowało utrzymujące się napięcie, ból, dyskomfort, co doprowadziło do przerwania seksu.

Stan ten jest wywoływany przez tymczasowy stan chorobowy, uraz lub ból miednicy. Z różnymi infekcjami dróg moczowych lub zapaleniem miednicy, zmniejszonym nawilżeniem pochwy, gwałtem lub po dłuższej przerwie od seksu. Kobieta jest zdezorientowana, przestraszona i martwi się, jak sprawy się potoczą, czy nadal będzie w stanie odbyć stosunek i czy problem można naprawić.

Niektóre kobiety są w stanie tolerować ten problem przez lata, aż w końcu dochodzi do eskalacji problemu do etapu bezpłciowego związku lub małżeństwa.

Uogólniony waginizm pojawia się odruchowo podczas próby odbycia stosunku płciowego, ale także wtedy, gdy niemożliwe jest przeprowadzenie badania ginekologicznego.

Przedkoitalny skurcz pochwy występuje tylko podczas stosunku, a badanie ginekologiczne jest częściowo możliwe.

Przypadki mogą wahać się od łagodnych do ciężkich.

Tabela przedstawia podział na 4 stopnie

Jaka jest różnica między pochwicą organiczną a nieorganiczną?

Pochwica organiczna charakteryzuje się bolesnym stosunkiem z powodu chorób fizycznych lub anomalii, odchyleń od stanu normalnego, które utrudniają penetrację pochwy. Dzieje się tak na przykład z powodu procesów zapalnych w pochwie, różnych przeszkód w kształcie i strukturze pochwy, zbyt dużej sztywności błony dziewiczej.

Pochwica nieorganiczna jest jednym z najczęstszych zaburzeń dysfunkcji seksualnych. Charakteryzuje się silnymi mimowolnymi skurczami wejścia do pochwy. Każde rozszerzenie jest bardzo bolesne. Kobieta może odmówić stosunku, a samo dotykanie jej genitaliów jest niekomfortowe.

Przyczyna jego wystąpienia jest różna. Może występować u kobiet młodszych, ale także u starszych, u kobiet bez doświadczenia seksualnego, ale także u kobiet z wieloletnim doświadczeniem. U każdej kobiety może objawiać się inaczej, a jego zakres może być różny.

Zaburzenie ma zazwyczaj podłoże psychogenne, może pojawić się po traumatycznym przeżyciu o podłożu psychicznym lub somatycznym.

Często wiąże się z lękiem przed stosunkiem, mimowolnym zaciskaniem mięśni miednicy, strachem przed bólem. Zwykle ma podłoże psychogenne.

Może być spowodowany niewystarczającą stymulacją, brakiem gry wstępnej, różnymi stanami psychicznymi, czynnikami zakłócającymi, traumatycznymi lub bolesnymi próbami współżycia seksualnego w przeszłości, pochodzeniem rodzinnym kobiety, orientacją religijną, a także przeszłymi relacjami partnerskimi.

Kobiety często nie są w stanie wyrazić swoich potrzeb, pragnień, a nawet wyrazić swojej dezaprobaty.

Duży wpływ mogą mieć również zaburzenia osobowości, cechy osobowości, skłonność do lęku. Kobiety z tym zaburzeniem mają dużą potrzebę samokontroli i strach przed jej utratą, przed utratą swojej integralności, nietykalności. Najczęściej jednak wynika to z połączenia kilku czynników.

W waginizmie ciało i umysł kobiety wyzwalają wycofanie w oparciu o przewidywany ból automatycznie, bez uświadomienia sobie tego przez kobietę.

Można to porównać do automatycznego mrugnięcia okiem - to się po prostu dzieje, nie jest dobrowolne ani zamierzone.

Przyczynę można podzielić na dwa rodzaje

Przyczyny niefizyczne:

• Strach lub przewidywany ból przed stosunkiem.
• Strach przed pierwszym stosunkiem i późniejszym naruszeniem
• Rozdarcie tkanki
• Strach przed zajściem w ciążę
• Niepokój i stres spowodowany wcześniejszymi nieprzyjemnymi doświadczeniami
• Problem w partnerstwie
• Nieufność
• Strach przed zaangażowaniem
• Utrata kontroli
• Traumatyczne wydarzenia, takie jak wykorzystywanie seksualne i wyparte wspomnienia
• Doświadczenia z dzieciństwa, nadmierna indoktrynacja religijna, a następnie nauczanie dzieci, że seks jest zły
• Nieodpowiednia edukacja seksualna
• Czasami nie ma żadnej przyczyny

Przyczyny fizyczne:

• Infekcje dróg moczowych
• Infekcje drożdżakowe
• Choroby przenoszone drogą płciową
• Endometrioza
• Guzy
• Torbiele
• Egzema
• Wypadanie pochwy
• Poród, ból po porodzie, cesarskie cięcie
• Po spontanicznej aborcji
• Menopauza i zmiany hormonalne
• Suchość pochwy
• Niewystarczająca gra wstępna
• Po zabiegach chirurgicznych w obszarze miednicy
• Nadużycie
• Gwałt
• Napaść fizyczna
• Stosowanie leków i ich skutki uboczne powodujące ból miednicy

Waginizm może objawiać się różnymi symptomami. Objawia się inaczej u każdej kobiety. Podczas gdy jedna kobieta ma tylko jeden wyraźny objaw, inna doświadcza wielu objawów w tym samym czasie.

Typowe objawy to:

• Pieczenie, kłucie podczas seksu
• Trudna lub niemożliwa penetracja penisa
• Ból
• Suchość pochwy
• Stały dyskomfort seksualny spowodowany infekcją, gwałtem, rakiem, operacją, menopauzą lub innymi problemami
• Ból nieznanego pochodzenia i przyczyny podczas trwającego stosunku płciowego
• Trudności lub niemożność włożenia tamponu
• Niemożność przeprowadzenia badania ginekologicznego
• Unikanie seksu
• Skurcze, a nawet zatrzymanie oddechu mogą wystąpić podczas próby odbycia stosunku.

Kobiety często nie wiedzą, że cierpią na różne stopnie waginizmu. Próbują wyjaśnić swój problem i definiują go w następujący sposób:

• Jestem dziewicą i kilka razy próbowałam odbyć stosunek, ale czuję się tak, jakby penis zawsze uderzał o ścianę.
• Czuję piekący ból podczas penetracji penisa
• Wcześniej seks był świetny, ale teraz jest piekący i bolesny
• Po porodzie seks nie jest już taki jak kiedyś, boli i piecze.
• Po wizycie kontrolnej u ginekologa lekarz zapewnił mnie, że wszystko jest w porządku, więc dlaczego nadal boli?
• Kiedy jest we mnie i zaczyna się poruszać, jest to nieprzyjemnie bolesne do tego stopnia, że musimy przestać.
• Po menopauzie zaczęłam odczuwać ból, a myśl o stosunku sprawia, że zaciskam zęby.
• Nie mogę włożyć tamponu, bo jest taki twardy.
• Nigdy nie lubiłam seksu, nie sprawiał mi przyjemności.

Mężczyźni mogą zauważyć ucisk w pochwie, który jest niewygodny lub bolesny nawet dla nich.

Kobiety szukają pomocy medycznej, ponieważ nie wiedzą dokładnie, co im dolega:

• Penetracja penisa jest trudna lub niemożliwa.
• Zawsze odczuwają ból i napięcie podczas stosunku płciowego.
• Po porodzie ból utrzymuje się podczas seksu, często spowodowany wtórnym pochwicą.
• Ból seksualny pojawia się bez wyraźnej przyczyny, szczególnie podczas próby odbycia stosunku.
• Unikanie seksu z powodu bólu i późniejszych niepowodzeń

Kobiety zwracają się do ginekologów ze swoimi problemami. Wiedzą, że coś jest nie tak i ogranicza ich życie seksualne.

Podstawą diagnozy jest przeprowadzenie badania ginekologicznego i uzyskanie danych anamnestycznych. Należy zapytać o życie seksualne, od jego początków do chwili obecnej, wraz z opisem relacji partnerskich.

Niektóre kobiety krępują się mówić o swoich problemach seksualnych, ale jeśli nie porozmawiają o tym z lekarzem, szanse na wyleczenie są minimalne.

W ramach diagnozy należy rozróżnić, czy zaburzenie ma podłoże kręgowo-podstawne (problem wynikający z choroby kręgosłupa), urologiczne (problem z układem moczowym), czy żołądkowo-jelitowe (trawienne).

Ważne jest, aby prawidłowo zdiagnozować, na czym polega problem, czy jest to po prostu lękliwe lub nawet fobiczne unikanie stosunków seksualnych, czy też jest to konkretna choroba, taka jak odchylenie w kształcie pochwy lub procesy zapalne. Taka diagnoza należy do ginekologa, który zbada i wykluczy inne choroby miednicy.

Krew jest badana pod kątem morfologii krwi, biochemicznych badań krwi, markerów stanu zapalnego, poziomu hormonów płciowych i tarczycy.

Lekarz zleci wypełnienie kwestionariusza dotyczącego funkcji seksualnych kobiet, który również pomoże w postawieniu diagnozy.

Jednym ze specjalnych badań jest badanie vulvopletyzmografem, które mierzy dopływ krwi do narządów płciowych kobiety, a zmiany są rejestrowane przez urządzenie.

Przebieg choroby może być różny.

Wycofanie może być wywołane podczas bezpośredniej próby intruzji lub przed spodziewaną lub wyobrażoną próbą.

Czasami skurcz pojawia się później podczas stosunku płciowego, kiedy zaczyna pojawiać się ból, pieczenie lub kłucie.

Ten dyskomfort w pochwie kończy się po zakończeniu stosunku, co często musi nastąpić wcześniej ze względu na dyskomfort i ból kobiety.

W niektórych przypadkach penetracja może być trudna lub niemożliwa. Ciasnota pochwy może być nawet całkowicie restrykcyjna. Otwór pochwy staje się całkowicie zwężony. W takim przypadku nie ma szans na odbycie stosunku.

Penetracja może być częściowa. Kobiety odczuwają mimowolne zaciskanie, a następnie pieczenie, ból i dyskomfort z powodu późniejszego zaciskania i suchości pochwy. Czasami penetracja jest niemożliwa. Nawet gdy mężczyzna zbliża się do kobiety i próbuje odbyć stosunek, jej mięśnie kurczą się i uniemożliwiają penetrację. Każda próba penetracji lub nawet włożenie palca jest bolesne, pieczenie. Mięśnie są całkowicie zaciśnięte i prawdopodobnie występuje całkowity brak nawilżenia pochwy.

Niektóre kobiety z waginizmem mają ochotę na seks, a nawet są w stanie osiągnąć orgazm, pomimo bólu i słabego dostępu do łechtaczki.

Niektóre kobiety mają ochotę na stosunek płciowy i są w stanie odczuwać doznania seksualne, od podniecenia po satysfakcję. Dla nich ważne jest, aby pracować nad zdolnością do odbycia stosunku płciowego. W przypadku kobiet, które mają przede wszystkim upośledzoną ochotę na stosunek płciowy i nie są w stanie go doświadczyć seksualnie, potrzeba jest niska, a motywacja niska.

Później może pojawić się niechęć do współżycia lub wstręt do dotyku narządów płciowych.

Brak leczenia takiego stanu prowadzi do konfliktów w związku i niespójnej seksualności partnera.