Leczenie raka kości: chirurgia, radioterapia i chemioterapia, leki

Skuteczne leczenie nowotworów kości wymaga współpracy interdyscyplinarnej.

Wielodyscyplinarne podejście obejmuje pediatrów, lekarzy ogólnych, ortopedów, patologów, onkologów, radiologów oraz specjalistów w dziedzinie rehabilitacji i fizjoterapii.

W leczeniu nowotworów układu mięśniowo-szkieletowego w ciągu ostatnich 40-50 lat nastąpił postęp i zmiany w podejściu, co poprawiło szanse na przeżycie i rokowanie dla pacjentów.

Nowe spojrzenie na transformację komórek nowotworowych zapewnia możliwości terapeutyczne dla inżynierii genetycznej.

Celem schematów leczenia jest radykalne usunięcie guza pierwotnego, często w połączeniu z ogólnoustrojową chemioterapią i/lub radioterapią.

Często tak zwana chemioterapia neoadiuwantowa jest podawana przed operacją w celu zmniejszenia guza.

Podejście chirurgiczne może wymagać współpracy chirurga ortopedy i chirurga naczyniowego, chirurga klatki piersiowej lub chirurga plastycznego. Niekompletne usunięcie guza wiąże się z wysokim ryzykiem nawrotu.

Techniki chirurgiczne znacznie się rozwinęły. Nie należy od razu wyobrażać sobie radykalnej amputacji.

W przypadku nowotworów kończyn, większość pacjentów jest w stanie poddać się tak zwanej operacji oszczędzającej kończynę. W tej operacji dotknięta część kości jest usuwana aż do zdrowej tkanki i zastępowana protezą. Po operacji bardzo ważna jest dokładna rehabilitacja pacjenta.

U niektórych pacjentów może być konieczna amputacja kończyny. Najczęściej są to pacjenci z dużym guzem lub agresywnym, szybko rozprzestrzeniającym się guzem, którego nie można bezpiecznie usunąć.

Stosowane leki chemioterapeutyczne obejmują metotreksat, doksorubicynę, cisplatynę, karboplatynę, ifosfamid, topotekan itp. Są one podawane zgodnie ze standardowymi międzynarodowymi protokołami w zależności od konkretnego rodzaju guza.

Radioterapia odgrywa ważną rolę w leczeniu raka kości (np. pomaga wyeliminować pozostałości po operacji) oraz w zapobieganiu powikłaniom. Jej zastosowanie terapeutyczne w leczeniu początkowym jest ograniczone w przypadku niektórych typów nowotworów. Na przykład mięsak kościopochodny jest wysoce radiooporny.

Terapia przerzutów do kości również wymaga wielodyscyplinarnego podejścia.

Na przerzuty do kości, jeśli nie występuje ucisk rdzenia kręgowego lub złamanie patologiczne, można znacząco wpływać za pomocą terapii przeciwnowotworowej i antyresorpcyjnej. W ten sposób można zachować mobilność i samowystarczalność pacjentów.

Lepsze rokowanie uzyskuje się, jeśli nie występuje duża liczba przerzutów do kości, jeśli nie są one związane z przerzutami do innych układów i jeśli zidentyfikowano pierwotne łożysko guza.

W leczeniu przerzutów do kości stosuje się bisfosfoniany (np. pamidronian, kwas zoledronowy itp.) oraz leczenie celowane przeciwciałem monoklonalnym denosumab, leki przeciwbólowe, radioizotopy, radioterapię wiązką zewnętrzną, zabiegi ortopedyczne i chirurgiczne.