Leczenie: w przypadku zespołu metabolicznego zmiana stylu życia, a dopiero potem wyleczenie.

Pierwszym i najważniejszym krokiem w dążeniu do opanowania patologii zespołu metabolicznego jest zmiana obecnego stylu życia.

Należy pamiętać, że modyfikacja diety, regularne ćwiczenia i inne środki służące zapobieganiu zespołowi są również kluczowym elementem leczenia.

W przypadku, gdy radykalne zmiany w dotychczasowym funkcjonowaniu pacjenta, u którego zdiagnozowano zespół metaboliczny, nie są wystarczające, do gry wkracza leczenie farmakologiczne.

Przez leczenie farmakologiczne rozumiemy leczenie lekami.

Ponieważ nie możemy uznać zespołu metabolicznego za chorobę, nie możemy mówić o leczeniu zespołu jako takiego.

W tym przypadku konieczne jest leczenie wszystkich składowych zespołu, tj. pięciu podstawowych stanów patologicznych, które składają się na zespół.

Obecnie nie ma jednego uniwersalnego leku, który mógłby leczyć wszystkie składniki zespołu, a przynajmniej większość z nich.

Leczenie jest zatem prowadzone oddzielnie dla każdego stanu patologicznego, przy użyciu znanych i stosowanych leków dostępnych na rynku.

Podstawowym celem leczenia farmakologicznego jest zmniejszenie ryzyka rozwoju nieprawidłowości pozasercowych, tj. choroby niedokrwiennej serca.

Lekarze w pierwszej kolejności starają się obniżyć poziom szkodliwego cholesterolu we krwi, a także zredukować nadciśnienie tętnicze, które ma negatywny wpływ na naczynia krwionośne.

W leczeniu różnych elementów zespołu metabolicznego biorą udział nie tylko interniści skupiający się na metabolizmie, ale także kardiolodzy, psychiatrzy i wielu innych lekarzy specjalistów.

Po drugie, lekarze starają się zapobiegać wystąpieniu i rozwojowi cukrzycy typu 2, jeśli nie jest ona jeszcze obecna u pacjenta. Odbywa się to poprzez obniżenie poziomu cukru we krwi.

Jeśli u pacjenta rozwinęła się już cukrzyca, leczenie przebiega zgodnie ze standardowymi procedurami stosowanymi w leczeniu cukrzycy.

Tabela leków pierwszego wyboru w leczeniu różnych składników zespołu metabolicznego

Jednocześnie należy zająć się problemem nadwagi lub otyłości. Podstawą leczenia jest modyfikacja diety, odpowiednia i regularna aktywność fizyczna oraz inne zmiany reżimu.

Opcją są również ingerencje chirurgiczne w przewód pokarmowy. Przykładem jest metoda opaski żołądkowej. W zabiegu tym wokół żołądka umieszcza się regulowaną opaskę, która dzieli żołądek na dwie części w kształcie klepsydry. Metoda ta pomaga ograniczyć ilość przyjmowanego pokarmu.

Drugą metodą jest tubulizacja żołądka, w której chirurgicznie usuwa się część żołądka odpowiedzialną za produkcję tzw. hormonów głodu. Pacjent nie odczuwa wówczas intensywnego głodu podczas diety.

Interwencje chirurgiczne na żołądku prowadzą do zmniejszenia nadmiernej masy ciała, a jednocześnie do zmian innych parametrów metabolicznych - a zatem do regulacji poziomu glukozy i tłuszczu we krwi, a także ciśnienia krwi.

Procedury te nazywane są chirurgią metaboliczną.