Leczenie róży, róży: leki, antybiotyki i maści do stosowania miejscowego

Leczenie róży musi być kompleksowe. Podstawą jest antybiotykoterapia.

Ogólnie rzecz biorąc, w leczeniu róży obowiązują następujące zasady:

1. antybiotykoterapia
2. nawodnienie pacjenta
3. kontrola bólu
4. zapobieganie nawrotom
5. zapobieganie chorobie zakrzepowo-zatorowej

W przypadku niepowikłanej różycy lekiem pierwszego wyboru jest penicylina G.

W przypadku uczulenia na penicylinę, w leczeniu róży stosuje się następujące preparaty:

• makrolidy (azytromycyna)
• chinolony (cyprofloksacyna, lewofloksacyna)
• linkozamidy (klindamycyna).

W przypadku nieciężkiej reakcji alergicznej na penicylinę lub alergii na inne antybiotyki w wywiadzie, można rozważyć podanie cefalosporyn (cefaleksyna, cefadroksyl, cefuroksym).

W praktyce lekarz wybiera doustne lub pozajelitowe podawanie leku w zależności od ciężkości i miejsca zajęcia. Na przykład w łagodniejszych przypadkach antybiotyki podaje się doustnie. W bardziej rozległej róży antybiotyki podaje się domięśniowo lub dożylnie.

Terapia pozajelitowa jest odpowiednia u pacjentów z różycą w określonych miejscach (twarz). Terapia pozajelitowa jest wskazana u wszystkich pacjentów z obniżoną odpornością (po przeszczepie, z neutropenią, chorobą hematologiczną, zakażonych wirusem HIV).

Poprawa stanu pacjentów następuje w ciągu 24 do 48 godzin po rozpoczęciu leczenia antybiotykami o działaniu bakteriobójczym. W przypadku wyboru antybiotyków o działaniu bakteriostatycznym poprawa następuje w ciągu 3 do 4 dni.

Pacjenci nie powinni być zaniepokojeni, jeśli zauważą znaczne zaczerwienienie dotkniętego obszaru. Taki stan jest spowodowany zniszczeniem patogenu i uwolnieniem enzymów, które sprzyjają rozwojowi stanu zapalnego.

Antybiotyki o działaniu bakteriostatycznym zatrzymują wzrost i namnażanie komórek drobnoustrojów (chloramfenikol, tetracykliny, makrolidy, linkozamidy i inne).

Antybiotyki o działaniu bakteriobójczym zabijają mikroorganizmy (antybiotyki beta-laktamowe, aminoglikozydy i inne).

Leczenie antybiotykami powinno trwać co najmniej 10 dni, aż do ustąpienia zaczerwienienia i stanu zapalnego. W przypadku bardziej rozległych zmian i wolniejszego ustępowania objawów leczenie można przedłużyć do 15-17 dni.

Po zakończeniu antybiotykoterapii wskazane jest badanie kontrolne (za 1-2 tygodnie).

Leczenie miejscowe

Odpoczynek w łóżku, unieruchomienie pacjenta i utrzymywanie dotkniętej części ciała w podwyższonej pozycji są integralną częścią skutecznego leczenia. Spanie na przeciwnej stronie (w przypadku lokalizacji na twarzy) zmniejsza obrzęk i łagodzi ból.

Leczenie miejscowe ma charakter wspomagający.

W szczególności stosuje się zimne okłady i maści przeciwzapalne, które łagodzą uczucie pieczenia i napięcia. Miejscowe stosowanie środków antyseptycznych zapobiega wtórnej (zwykle gronkowcowej) infekcji.

W praktyce stosuje się wilgotne okłady z roztworem dezynfekującym. W przypadku zgorzeli często konieczne jest leczenie nekrolityczne i chirurgiczne.