Co pomaga rozpuszczać kamienie nerkowe? Leczenie - leki i operacja

Wybór leczenia zależy od wielkości i liczby kamieni moczowych, objawów klinicznych i stanu zdrowia pacjenta.

Leczenie kamicy moczowej:

Zachowawcze
Chirurgiczne

Leczenie zachowawcze

Leczenie zachowawcze kamicy moczowej polega na oddziaływaniu na samoistny odpływ złogu moczowego, który opuścił już nerkę.

Spontaniczny drenaż jest najczęstszą metodą usuwania. Wykonuje się go w przypadku małych kamieni moczowych bez ryzyka niedrożności (zwężenia) dróg moczowych.

Leczenie zachowawcze składa się ze środków reżimowych, takich jak odpowiednie picie i modyfikacja diety. Konieczne jest również leczenie farmakologiczne lekami przeciwbólowymi, przeciwskurczowymi i przeciwzapalnymi.

Celem jest złagodzenie bólu, wyeliminowanie stanu zapalnego i nadmiernych skurczów mięśni.

Specjalne leki mogą być wskazane w celu promowania spontanicznego rozwiązania i rozpuszczenia kamicy. Koncentraty o maksymalnej wielkości od 4 do 6 mm mogą być naturalnie wypłukiwane przez drogi moczowe.

Leczenie moczopędne wspomaga wydalanie moczu. Leki zmniejszają wydalanie wapnia i produkcję kwasu moczowego.

W przypadku infekcji bakteryjnych wskazane są antybiotyki.

Litotrypsja ultradźwiękowa (fala uderzeniowa)

Nieinwazyjną, nieoperacyjną metodą jest rozbijanie złogów za pomocą fali uderzeniowej o wysokiej energii. Fachowo nazywa się to litotrypsją ultradźwiękową (ESWL).

Jej celem jest rozbicie kamienia moczowego, który następnie zostaje wydalony z dróg moczowych w postaci mniejszych kawałków lub drobnego pyłu.

W tej metodzie podaje się leki łagodzące ból, spazmolityki eliminujące skurcze mięśni lub leki przeciwzapalne i antybiotyki.

Ten rodzaj terapii wykorzystuje fale wibracji dźwiękowych do wytworzenia silnych fal uderzeniowych. Procedura trwa do jednej godziny i może być lekko bolesna. Przed zabiegiem pacjentowi podaje się łagodny środek uspokajający lub znieczulający.

Skutki uboczne zabiegu mogą obejmować tymczasową obecność krwi w moczu, siniaki na plecach i dyskomfort podczas przechodzenia fragmentów złogu przez drogi moczowe.

ESWL nie jest zalecane w przypadku ciąży, ryzyka krwawienia, obecności infekcji i innych schorzeń. O przydatności zabiegu decyduje lekarz.

Leczenie chirurgiczne

Wybór interwencji chirurgicznej zależy od dokładnej lokalizacji złogu, jego wielkości i stopnia twardości.

Ekstrakcja przezskórna (nefrolitotomia)

Przezskórna ekstrakcja jest zabiegiem chirurgicznym, w którym specjalny nefroskop jest wprowadzany przez skórę do chorej nerki. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Jest również stosowany do usuwania większych konkrementów (około 2 cm).

Zabieg ten jest zalecany w przypadku licznych kamieni w n erce lub bardzo twardych kamieni nerkowych.

Uretroskopia

Uretroskopia jest stosowana w przypadku obecności kamienia w moczowodzie lub pęcherzu moczowym. Procedura ta jest również często stosowana w przypadku złogów w nerce. Operacja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym.

Procedura jest wykonywana przy użyciu urządzenia endoskopowego zwanego ureteroskopem. Jest ono wprowadzane do dotkniętego obszaru przez drogi moczowe.

Włókno laserowe rozbija kamień na małe kawałki i pył, który pacjent następnie spontanicznie odd aje z moczem.

Po rozbiciu kamienia moczowego można go wyciągnąć za pomocą specjalnego kubka.

Użycie lasera do rozbicia złogu ma wiele zalet. Podczas zabiegu można rozbić kamienie o różnych rozmiarach i sztywności. Operacja laserowa wiąże się z minimalną liczbą powikłań pooperacyjnych.

Schemat postępowania pooperacyjnego

Podstawą reżimu pooperacyjnego jest odpowiednie picie, około 2 do 3 litrów płynów dziennie. Celem jest przepłukanie dróg moczowych i wyeliminowanie nawet najmniejszych pozostałości kamienia moczowego.

Leczenie pooperacyjne obejmuje leki łagodzące ból, skurcze mięśni, stany zapalne i zapobiegające infekcjom.