Leczenie kleszczowego zapalenia mózgu: leki i inne środki

Leczenie kleszczowego zapalenia mózgu jest wyłącznie objawowe. Nie istnieje leczenie przyczynowe tego zakażenia.

Na rynku nie jest dostępny żaden skuteczny specyficzny środek wirusobójczy.

W pierwszej fazie choroby wysoka gorączka i ból głowy są zwalczane przez podawanie zwykłych leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. Pacjent jest leczony w domu, często sam, ponieważ w pierwszej fazie nie podejrzewa się jeszcze kleszczowego zapalenia mózgu.

W ten sposób objawy ustępują po kilku dniach.

Jeśli występuje katar i ból zatok, lekarz przepisuje antybiotykoterapię, ale jest ona nieskuteczna wobec wirusa, a zatem bezużyteczna.

W drugiej fazie choroby leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, odpowiednie nawodnienie i odżywianie są wystarczające w łagodniejszym przebiegu zapalenia opon mózgowych. Po samoistnym ustąpieniu objawów następuje dokładna rehabilitacja i długa rekonwalescencja.

Zapalenie mózgu ma jednak bardziej dramatyczne objawy.

W ciężkich przypadkach najważniejsza jest hospitalizacja pacjenta, a leczenie objawowe jest aktywne, podawane dożylnie (tj. bezpośrednio do żyły).

U osób starszych cierpiących na choroby przewlekłe, np. metaboliczne (takie jak cukrzyca), należy zadbać o dobre wyrównanie tych chorób. Niezbędne jest nawodnienie dożylne, dobre odżywianie, kontrola glikemii, ciśnienia krwi lub czynności serca.

Pierwsze oznaki dezorientacji lub zaburzeń świadomości (senność, apatia, majaczenie, utrata przytomności itp.) są sygnałami do rozpoczęcia leczenia przeciwobrzękowego. Obejmuje to terapię kortykosteroidami lub podawanie mannitolu w celu opanowania obrzęku mózgu, który może zagrażać życiu, jeśli jest większy.

Wsparcie przepływu krwi i funkcji mózgu osiąga się poprzez podawanie tak zwanych nootropów (winpocetyna, piracetam).

Psychofarmaceutyki są również odpowiednie w przypadku niepokoju psychicznego i dezorientacji.

Antybiotyków nie podaje się w pierwotnych infekcjach wirusowych, jednak w przypadku wtórnej nadkażenia bakteryjnego ich podanie jest konieczne.

Czasami lekarz wskazuje je, że tak powiem, eksperymentalnie, podczas procesu diagnostycznego, gdy obawia się ropnego zapalenia opon mózgowych. Po otrzymaniu pozytywnego wyniku wirusowego należy przerwać stosowanie antybiotyków.

Ma to na celu przede wszystkim nieobciążanie pacjenta niepotrzebną terapią, a także uniknięcie pojawienia się opornych szczepów bakterii w przypadku nadużywania antybiotyków.

Najpoważniejszym powikłaniem zapalenia mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych jest niewydolność oddechowa. Wymaga ona umieszczenia pacjenta w monitorowanym łóżku ze sztuczną wentylacją płuc.

Stan po kleszczowym zapaleniu mózgu, który wystąpił u gigantów, wymaga długotrwałej rehabilitacji. W zespole postencefalicznym pacjenci przyjmują leki przeciwbólowe, nootropowe, uspokajające, przeciwdepresyjne i neuroleptyczne nawet w warunkach domowych.

Nierzadko pacjent wymaga profesjonalnej pomocy psychoterapeuty, zwłaszcza jeśli ból, zmęczenie i bezsenność utrzymują się przez długi czas lub jeśli po wyzdrowieniu utrzymuje się resztkowy paraliż kończyn lub twarzy.