Krótkowzroczność: pochodzenie krótkowzroczności + jak wygląda zaburzone widzenie na odległość?

Krótkowzroczność to zaburzenie wzroku, w którym promienie świetlne wpadają do oka przez soczewkę, która kieruje je tak, aby tworzyły ostry obraz na siatkówce.

W krótkowzroczności promienie świetlne zbiegają się przed siatkówką.

Często zastanawiasz się:

Czym jest krótkowzroczność i dlaczego występuje?

Jakie są objawy i czym różni się ona od nadwzroczności?

Jakie dioptrie/soczewki są potrzebne w przypadku krótkowzroczności?

Wynikowy obraz na siatkówce nie jest ostry, ale zamazany. W konsekwencji widzenie jest zaburzone podczas patrzenia na odległe obiekty (z daleka).

Krótkowzroczność dotyka około jednej trzeciej populacji.

Jest to również jedna z najczęstszych wad refrakcji. Może być łagodna, umiarkowana lub ciężka. Pierwsze dwie formy zwykle pojawiają się w okresie dojrzewania, a pogorszenie zatrzymuje się po zakończeniu rozwoju.

Najcięższy stopień może prowadzić do degeneracyjnego uszkodzenia oka.

Czym są wady refrakcji?

Wada refrakcji (znana również pod fachową nazwą ametropii) to zaburzenie załamywania się światła. W wadach tych problem polega na tym, że promienie światła nie zbiegają się prawidłowo. Obraz nie powstaje na siatkówce, ale poza nią. Może powstać przed nią lub za nią. Rezultatem jest nieostry obraz (wada wzroku).

Jeśli promienie zbiegają się i tworzą punkt dokładnie na siatkówce, powstaje ostry obraz. Profesjonalnie to normalne zjawisko jest określane jako oko emmetropowe (normalne, zdrowe widzące oko).

krótkowzroczność jest spowodowana tworzeniem się obrazu przed siatkówką.

Nadwzroczność (hipermetropia, nadwzroczność) jest stanem odwrotnym. Punkt centralny i obraz tworzą się za siatkówką. Osoba z tą wadą ma trudności z widzeniem na małe odległości. Znamy również astygmatyzm, w którym powstaje nie jeden, ale dwa punkty centralne.

Krótkowzroczność ma trzy stadia

Krótkowzroczność ma trzy stadia. Łagodne i pośrednie stadia występują najczęściej w wieku 6-7 lat. Rozwija się stopniowo w okresie dojrzewania do 18 roku życia.

Ta forma jest również określana jako krótkowzroczność stacjonarna lub szkolna.

Ciężkie stadium występuje, gdy wzrok pogarsza się nawet o 4 dioptrie rocznie. Ta forma jest również znana jako postępująca krótkowzroczność. Pojawia się w pierwszym roku życia i szybko się pogarsza.

Łagodna i umiarkowana krótkowzroczność występuje najczęściej w wieku szkolnym i w okresie dojrzewania. Ciężkie postacie występują we wczesnym dzieciństwie i mogą prowadzić do degeneracyjnego uszkodzenia oka w wieku dorosłym.

Liczba osób cierpiących na tę chorobę rośnie na całym świecie.

Zróżnicowana dieta u dzieci i odpowiednie oświetlenie również mają wpływ na jakość widzenia. Jeśli te czynniki są zaniedbywane przez długi czas, jakość widzenia spada i rozpoczyna się miopatia.

Krótkowzroczność może być spowodowana wadą refrakcji, ale także osiową niewspółosiowością gałki ocznej, w której gałka oczna jest zbyt długa. W przypadku wady refrakcji gałka oczna ma normalną długość, a zaburzenie jest spowodowane większym błędem refrakcji elementów optycznych oka.

Światło przechodzi przez oko przez kilka struktur, a każda z nich charakteryzuje się błędem refrakcji. Przyczyn tych błędów refrakcji może być kilka, np:

• położenie elementów układu oka, które załamują światło
• nieprawidłowa krzywizna powierzchni refrakcyjnej
• położenie układu refrakcyjnego jest ukośne (słabe dopasowanie soczewki lub siatkówki)
• słaby współczynnik załamania światła
• brak elementu układu refrakcyjnego, na przykład afakia (brak soczewki w oku).

Promienie świetlne przechodzą przez kilka struktur, a każda z nich ma swój własny współczynnik załamania światła

W większości przypadków przyczyną krótkowzroczności jest wydłużenie gałki ocznej. W rezultacie promienie świetlne zlewają się przed siatkówką. Obraz jest niewyraźny, zamazany. Zwłaszcza podczas patrzenia w dal.

Krótkowzroczność rozwija się na podłożu genetycznym, ale inne czynniki mogą również wpływać na jakość widzenia.

Do najczęstszych czynników wpływających na jakość widzenia należą:

• genetyka i dziedziczność
• niewłaściwe odżywianie
• choroby oczu, takie jak
  • choroby rogówki lub soczewki
  • zaćma
• inne choroby
  • cukrzyca i retinopatia cukrzycowa
• zwiększone zmęczenie oczu
  • częste czytanie
  • słabe warunki oświetleniowe podczas czytania
  • długotrwała praca z urządzeniami wyświetlającymi (komputer, monitor, telewizor)
• choroby zakaźne
• czynniki środowiskowe

Objawem krótkowzroczności jest pogorszenie widzenia podczas oglądania odległych obiektów. Osoba może dobrze widzieć bliskie obiekty, może czytać. Jednak wraz ze wzrostem odległości zdolność oczu do wyraźnego widzenia pogarsza się.

Oczy mają problem ze skupieniem się na obiektach, które znajdują się dalej. Są one wtedy rozmyte i nieostre. U osoby z krótkowzrocznością można zaobserwować

• zamykanie oczu podczas patrzenia w dal - mrużenie oczu
• nie widzi tego, co dzieje się w oddali
• nie rozpoznaje znajomych osób
• siedzi blisko komputera lub telewizora
• pisze i czyta bliżej zeszytu lub książki - nos na papierze
• patrzy na przedmioty z bliska

Na samą odległość ma wpływ stopień wady wzroku. Występują również objawy takie jak bóle głowy, zmęczenie oczu. Oczy stają się łzawiące, zaczerwienione. Odległość rozmycia zależy od stopnia krótkowzroczności.

Tabela przedstawia podział krótkowzroczności w zależności od liczby dioptrii

Termin krótkowzroczność pochodzi od greckiego myein (zamykać, mrużyć) i ops (oko).

U dzieci wzrok zwykle pogarsza się stopniowo, co może nie zostać zauważone lub zidentyfikowane przez dziecko we wczesnych latach życia. W przypadku podejrzenia problemu najlepszym sposobem postępowania jest zbadanie go przez okulistę. Wczesna diagnoza ujawni problem ze wzrokiem i jego przyczyny.

Czy znasz pojęcie krótkowzroczności nocnej?

O krótkowzroczności nocnej mówimy, gdy problemy ze wzrokiem są spowodowane zmniejszonym poziomem oświetlenia lub ciemnością. Jej przyczyna nie jest w pełni zrozumiała. Jest ona jednak powodem obniżenia zdolności do pracy i wykonywania niektórych zawodów. Powoduje również trudności podczas prowadzenia samochodu o zmierzchu i w ciemności.

Choroba jest diagnozowana przez okulistę na podstawie specjalistycznego badania okulistycznego. Badana jest ostrość wzroku. Najpierw ostrość wzroku każdego oka jest badana osobno (oddzielnie), a następnie ostrość wzroku obu oczu jest badana razem.

Badanie obejmuje również pomiar tak zwanego minimalnego kąta rozdzielczości. Polega to na pomiarze kąta, przy którym oko nadal jest w stanie postrzegać dwa punkty jako oddzielne, a nie jako zlewające się, co jest typowe dla niewyraźnego widzenia.

Cykloplegia, czyli tymczasowe zniesienie właściwości akomodacyjnych oka, jest również wykorzystywana w badaniu. W tym celu stosuje się urządzenia mydriatyczne. Do badania wykorzystywane są również automatyczne refraktometry. W przypadku bardzo małych dzieci lekarze mają również do dyspozycji urządzenia ręczne. Wykonywana jest retinoskopia płaskiego lustra.

Badanie wzroku jest oczywiście ważne dla wczesnej diagnozy i późniejszego leczenia. Historia jest również ważna w badaniu. Diagnostyka różnicowa ma na celu ujawnienie innych przyczyn upośledzenia wzroku.

Wskazówka: Artykuł na temat objawów zaburzeń widzenia.

Oprócz nasilenia objawów, przebieg choroby zależy od jej postaci. Na przykład w krótkowzroczności szkolnej (statycznej) objawy pojawiają się zwykle w wieku około 6 lat. Jednak rozwój trwa w okresie dojrzewania.

Upośledzenie wzroku postępuje wolniej, w związku z czym rozwój tego typu krótkowzroczności zatrzymuje się po ustaniu wzrostu. Zwykle konieczna jest kompensacja dioptrii w zakresie 5-6 D.

W późnej postaci krótkowzroczności trudności pojawiają się zwykle po 18. roku życia, jednak potrzeba korekcji dioptrycznej nie przekracza 3 D. Postać progresywna ma gorszy przebieg. Jest również określana jako krótkowzroczność patologiczna lub złośliwa.

Postępująca krótkowzroczność pojawia się w pierwszym roku życia i rozwija się przez całe życie. Może osiągnąć -20 D podczas wzrostu.