Leczenie krwotoku mózgowego: leki czy neurochirurgia?

Jak leczy się spontaniczne rodzaje krwotoków?

Celem leczenia krwotoku śródmózgowego jest zapobieganie dalszemu powiększaniu się krwiaka i zatrzymanie krwawienia.

Wczesne leczenie zapobiega powikłaniom i późnym następstwom krwawienia.

Terapia polega na korygowaniu ciśnienia krwi za pomocą leków przeciwnadciśnieniowych. Dożylne środki hipotensyjne, takie jak urapidil, są podawane w celu szybkiego obniżenia ciśnienia. Konieczne jest ciągłe monitorowanie ciśnienia krwi przy łóżku pacjenta.

Ponadto należy zwrócić uwagę na hemostazę i modyfikację hemokoagulacji(krzepnięcia krwi).

W przypadku dużego obrzęku mózgu konieczne jest leczenie przeciwkrwotoczne, w szczególności dożylne podawanie mannitolu.

Ważna jest również prawidłowa pozycja pacjenta- głowa powinna znajdować się 30-45° wyżej niż reszta ciała.

W niektórych przypadkach pacjent nie reaguje na leczenie, jego stan kliniczny postępuje, a świadomość pogarsza się. Konieczne jest wprowadzenie go w sztuczny sen z podłączeniem do sztucznej wentylacji płuc.

Leczenie neurochirurgiczne przeprowadza się w celu zdrenowania dużych krwiaków poza zwojami podstawy mózgu o objętości 30-100 ml. Procedura ta szybko zmniejsza ciśnienie śródczaszkowe i zmniejsza ryzyko niedokrwienia wokół krwotoku.

Leczenie chirurgiczne może uratować życie pacjenta, ale nie poprawi pozostałego deficytu neurologicznego.

Początkowe leczenie pacjenta z krwotokiem podpajęczynówkowym obejmuje bezwzględny odpoczynek w łóżku. Zaleca się przebywanie w cichym, ciemnym pomieszczeniu z uniesioną głową.

Silne bóle głowy są łag odzone przez podawanie leków przeciwbólowych i przeciwlękowych (leki przeciw niepokojowi psychicznemu i lękowi). Można podawać leki przeciwwymiotne. Podawanie np. fenytoiny zapobiega wystąpieniu napadów padaczkowych.

Szczególną uwagę zwraca się na kontrolę ciśnienia krwi. Wykonuje się EKG w celu wczesnego wykrycia i leczenia zaburzeń rytmu serca.

Po prawidłowej diagnozie i wykryciu pękniętego tętniaka wskazane jest leczenie neuro chirurgiczne, mające na celu usunięcie tętniaka z krążenia.

Możliwe są dwa podejścia neurochirurgiczne. Chirurg decyduje o konkretnej procedurze:

1. przecięcie szyi od zewnątrz tętniaka za pomocą zacisku neurochirurgicznego
2. wewnątrznaczyniowe leczenie tęt niaka za pomocą cewki wprowadzonej do wnętrza tętniaka w celu wypełnienia worka, tzw. coiling.

Obecnie celem jest zoperowanie tętniaka w ciągu 48 godzin od jego pęknięcia. W tym czasie pacjenci nie wykazują jeszcze odruchowego zwężenia naczyń (skurczów).

Celem szybkiej operacji jest zapobieganie ponownemu krwawieniu i niedokrwiennemu uszkodzeniu mózgu spowodowanemu skurczem naczyń.

Celem terapii medycznej jest zmniejszenie ryzyka ponownego krwawienia, zminimalizowanie skurczu i zapobieganie powikłaniom.

Leczenie po urazie

Podstawową metodą leczenia krwawienia zewnątrzoponowego jest neurochirurgia ratunkowa.

Po opróżnieniu krwiaka, źródło krwawienia i wszelkie złamania czaszki są leczone. Twarda pielucha jest przyszywana do kości czaszki, aby zapobiec dalszemu krwawieniu.

W przypadku krwotoku zewnątrzoponowego spowodowanego krwawieniem z żyły lub splotu żylnego krwiak może nie rosnąć szybko i ekspansywnie. W takich przypadkach leczenie zachowawcze bez konieczności operacji jest również opcją.

Konieczne jest jednak monitorowanie pacjenta za pomocą powtarzanych tomografii komputer owych mózgu do czasu wygojenia krwiaka.

Operacja jest również leczeniem z wyboru w przypadku ostrego krwiaka podtwardówkowego. Zawartość krwi jest odprowadzana przez otwór wywiercony w czaszce.

W przypadku rozległego obrzęku mózgu z przemieszczeniem struktur mózgu wymagana jest bardziej rozległa interwencja neurochirurgiczna.

Wykonuje się tak zwaną kraniektomię dekompresyjną. Usuwa się kawałek kości, aby spuchnięty mózg nie był ściśnięty w małej przestrzeni czaszki. Gdy mózg powróci do swojej pozycji, a obrzęk ustąpi, ten kawałek kości można umieścić z powrotem na miejscu.

Przewlekły krwiak podtwardówkowy jest leczony za pomocą ciągłego 24-godzinnego drenażu (stopniowe odprowadzanie zawartości). Czasami przewlekłe krwiaki są otoczone osłonką łącznotkankową. W takim przypadku ponownie wykonuje się kraniektomię, a krwiak i osłonka są usuwane.