Leczenie łokcia tenisisty: leki, taśmy, aparaty ortopedyczne, rehabilitacja i inne preparaty

Głównym celem leczenia zapalenia nadkłykcia bocznego kości ramiennej jest wyeliminowanie bólu, usunięcie ograniczeń funkcjonalnych stawu i przyspieszenie procesu gojenia powstałego stanu zapalnego. Dokładny przebieg leczenia zależy również od stadium i postępu choroby.

Leczenie dzieli się na trzy podstawowe rodzaje:

• Leczenie niefarmakologiczne
• Leczenie farmakologiczne
• Leczenie chirurgiczne

Leczenie niefarmakologiczne (zachowawcze)

W leczeniu zachowawczym podstawą jest rehabilitacja i fizjoterapia. Ćwiczenia rehabilitacyjne mają na celu wzmocnienie osłabionych mięśni i odwrotnie, rozluźnienie nadmiernie rozciągniętych mięśni.

Terapeuta wykonuje mobilizację i miękkie techniki w obszarze kończyny górnej. Uwalnia skurcze mięśni, bolesne włókna mięśniowe i rozciąga skrócone mięśnie. Pacjent uczy się ćwiczeń kompensacyjnych i relaksacyjnych w ramach domowej autoterapii.

Zalecany jest samodzielny masaż z wykorzystaniem przyrządów do masażu (jeż, wałek, piłka, pistolet do masażu...).

Często stosowaną metodą jest kinesiotaping - naklejanie funkcjonalnych taśm terapeutycznych na skórę pacjenta. W ten sposób utrwala się, stabilizuje lub uwalnia miękkie struktury stawu łokciowego.

Stosuje się również specjalne ortezy, które utrzymują mięśnie prostowniki przedramienia w bezruchu, jednocześnie chroniąc zewnętrzne bolesne ścięgno stawu łokciowego.

Stosowana jest również fizykoterapia w postaci laseroterapii, ultradźwięków, elektroterapii, termoterapii lub terapii falą uderzeniową. Rodzaj fizykoterapii dobierany jest na podstawie pożądanego efektu i stadium choroby.

Główne cele to działanie przeciwbólowe i miorelaksacyjne (rozluźniające mięśnie).

Laser i biolampa stymulują produkcję kolagenu i regenerację komórek tkankowych poprzez działanie biostymulujące.

Fala uderzeniowa wysyła falę mechaniczną do głębokich tkanek miękkich ciała, co zmniejsza napięcie mięśni, poprawia krążenie krwi i wspomaga drenaż limfatyczny.

Ultradźwięki poprzez głowicę aplikatora wysyłają falę dźwiękową, która promuje lokalny metabolizm i zmniejsza napięcie mięśni.

Termoterapia łokcia tenisisty może być stosowana negatywnie (na zimno) lub pozytywnie (na ciepło). W ostrych stadiach procesu zapalnego wprowadzanie ciepła nie jest pożądane.

Z drugiej strony, w długotrwałych fazach przewlekłych można stosować pozytywną formę termoterapii. Konieczna jest jednak konsultacja z lekarzem i terapeutą. Termoterapia negatywna stosowana jest głównie w formie krioterapii, okładów i hydroterapii.

Termoterapia stosowana jest głównie w postaci ultradźwięków, promieniowania podczerwonego, elektroterapii i hydroterapii.

Leczenie farmakologiczne

Leczenie lekami i środkami farmakologicznymi ma na celu wyeliminowanie bólu i procesu zapalnego stawu. Leki z grupy NLPZ (niesteroidowe leki przeciwreumatyczne) są stosowane ze względu na ich działanie przeciwzapalne.

NLPZ mogą być również stosowane miejscowo bezpośrednio na obszar łokcia. Ta forma aplikacji ma również mniej skutków ubocznych. Aplikacja miejscowa jest stosowana głównie w postaci żeli, plastrów i sprayów, które są nakładane bezpośrednio na dotknięty obszar.

Jeśli leczenie niesterylnymi lekami przeciwreumatycznymi jest nieskuteczne, wybiera się leczenie kortykosteroidami w zastrzykach. Deksametazon, betametazon lub triamcynolon stosuje się w połączeniu z lekiem przeciwbólowym.

Spray z kortykosteroidami jest wstrzykiwany miejscowo do wewnątrz, bezpośrednio do dotkniętego mięśnia. Po aplikacji zaleca się odpoczynek, zimne okłady i wykluczenie sportu lub zwiększonej aktywności fizycznej.

Obecnie metoda iniekcji jest również oferowana w sensie wstrzykiwania własnej krwi atuologicznej pacjenta i osocza krwi, które zwiększają i stymulują produkcję kolagenu oraz promują różnicowanie komórek macierzystych i osteoblastów w uszkodzonym obszarze.

Leczenie chirurgiczne

Leczenie chirurgiczne jest wybierane, gdy zawiodą terapie zachowawcze i farmakologiczne. Interwencja chirurgiczna jest wskazana w przypadku długotrwałych przewlekłych problemów, takich jak uporczywy ból i ograniczenie funkcji stawu łokciowego.

Artroskopia zapalenia nadkłykcia kości promieniowej umożliwia lekarzom uwolnienie uszkodzonego bolesnego ścięgna mięśnia prostownika, rozluźnienie torebki stawowej, usunięcie struktur tkanki bliznowatej oraz ocenę stanu i procesu zwyrodnieniowego chrząstki stawowej.

Interwencja chirurgiczna charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem skuteczności w eliminowaniu niepożądanych objawów. W większości przypadków hospitalizacja trwa kilka dni. Rehabilitacja pooperacyjna obejmuje pielęgnację blizny, ćwiczenia korekcyjne, techniki miękkie i fizykoterapię.

Pełny powrót do pracy i aktywności fizycznej jest indywidualny, ale zwykle następuje po około 4 miesiącach od zabiegu.