Łuszczyca, łuszczyca: niezakaźna, ale długotrwała choroba. Jakie są objawy?

Łuszczyca jest chorobą nie tyle niebezpieczną, co nieprzyjemną, zwłaszcza pod względem estetycznym. Zazwyczaj pierwsze objawy pojawiają się około 20 roku życia.

Oprócz skóry, łuszczyca atakuje również paznokcie i stawy. W ciągu całego życia występują również nawroty i nawroty.

Łuszczyca jest niezakaźną (nieprzekazywalną) zapalną chorobą autoimmunologiczną skóry. Jest przewlekła, co oznacza, że jej czas trwania jest długi. W wielu przypadkach utrzymuje się przez całe życie, a w niektórych znika.

Termin łuszczyca pochodzi od słowa psora, czyli łuszczenie się, drapanie. Po łacinie znana również jako łuszczyca pospolita.

Może mieć szybki początek i bardziej intensywne objawy. Postać przewlekła jest łagodniejsza. Choroba charakteryzuje się tworzeniem się łusek. Tworzą się one głównie w typowych, tak zwanych miejscach uprzywilejowanych.

Okresy naprzemienności nazywane są również remisją (cofaniem się) i nawrotem (powrotem, nawrotem).

Choroba objawia się na różnych częściach skóry, które są zwykle narażone na większy nacisk lub obciążenie, takich jak łokcie i kolana, a także wpływa na skórę stóp, małe stawy na dłoniach, a nawet paznokcie, w szczególności łożyska paznokci. Czasami objawy nie są bardzo wyraźne i są ledwo zauważalne.

W niektórych przypadkach dochodzi do uszkodzenia stawów, a następnie skóry. Wówczas mówi się również o łuszczycowym zapaleniu stawów. Ogólnie rzecz biorąc, w zależności od zewnętrznych objawów, istnieje wiele form i rodzajów łuszczycy.

Czasami objawy i problemy występują tylko miejscowo, na dłoniach i stopach. Innym razem łuszczyca dotyka tylko stawów. Najmniej przypadków ma postać łuszczycy uogólnionej lub całego ciała. Może to skutkować stanem zapalnym skóry na całym ciele.

Dokładna przyczyna choroby nie jest znana, ale istnieją pewne wpływy i czynniki ryzyka, które mogą ją wywołać. Przede wszystkim jest to dziedziczność, która może być odpowiedzialna za około jedną trzecią przypadków łuszczycy.

Na całym świecie łuszczyca może dotknąć do 5% populacji, przy czym najwyższy odsetek osób dotkniętych chorobą to osoby rasy białej, rzadziej Azjaci, a najrzadziej osoby rasy czarnej.

Prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy jest również zwiększone z powodu innych chorób autoimmunologicznych. Czasami infekcje środowiskowe lub inne czynniki zewnętrzne, takie jak leki lub urazy, mogą również wywołać łuszczycę.

Czynniki ryzyka łuszczycy obejmują

• dziedziczność - jest ona w pewnym stopniu dziedziczna, a historia rodzinna ma znaczący wpływ na ryzyko zachorowania na łuszczycę.
• zmiany hormonalne, takie jak okres dojrzewania, menopauza, po porodzie
• infekcje (górne drogi oddechowe, zapalenie migdałków, infekcje zębów)
• cukrzyca
• choroby wątroby
• otyłość
• podagra
• opalanie
• stres i napięcie psychiczne
• leki, takie jak beta-blokery, leki przeciwmalaryczne
• palenie
• alkohol
• brak snu
• rafinowany cukier
• przeciążenie skóry wpływami fizycznymi (nagłe i gwałtowne zmiany temperatury, tarcie, ciśnienie)
• chemikalia (trawienie)

Często zadawane pytania:
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
W jaki sposób łuszczyca jest przenoszona?

Nie, nie jest.

Jest to choroba autoimmunologiczna, a nie zakaźna.
W związku z tym choroba nie przenosi się z człowieka na człowieka.

Chociaż jest to choroba skóry, około jedna na pięć osób ma również problemy ze stawami. W tym przypadku jednym z objawów choroby jest przewlekłe zapalenie jednego lub więcej stawów. Może to również prowadzić do deformacji stawów.

Najczęściej jednak łuszczyca przybiera postać choroby zlokalizowanej i miejscowej. Wówczas łuszczyca objawia się w postaci czerwonych łuszczących się złogów na skórze, które następnie złuszczają się. Wysiewane są krosty o czerwonym zabarwieniu z białawymi łuskami.

Jeśli łuszczyca wpływa na paznokcie, pod paznokciem pojawia się żółta plama. Jednocześnie dotknięty paznokieć jest zdeformowany i matowy. Przewlekła postać choroby charakteryzuje się złogami zapalnymi z twardymi łuskami, które mogą znajdować się w różnych miejscach na ciele.

Na kończynach górnych i dolnych zazwyczaj tworzą się mniejsze wgłębienia, zwykle wypełnione ropą. W ciężkich postaciach choroby obejmujących całe ciało, zaczerwienione łuszczące się złogi pokrywają skórę niemal całego ciała. Bardzo często występuje również intensywne swędzenie.

Łuszczyca przybiera jednak różne formy i odpowiednio się objawia.

Znane są następujące formy łuszczycy:

• psoriasis punctata, która objawia się wysiewem małych krostek
• łuszczyca kropelkowata (psoriasis guttata), objawiająca się wysiewem wysypek wielkości kropli, znana również jako łuszczyca kropelkowata
• psoriasis nummularis, wysypki o wielkości do 1 cm
• łuszczyca krostkowa, głównie u dorosłych, z pęcherzami, ze stanem zapalnym (dłonie, podeszwy lub inne miejsca na ciele)
• łuszczyca stawowa, jeśli dotknięte są małe stawy, łuszczycowe zapalenie stawów
• łuszczyca zgięciowa (psoriasis flexuralis), dotykająca obszarów takich jak pachy, pod piersiami, pachwiny i pępek, szczególnie w starszym wieku, ewentualnie określana jako łuszczyca odwrócona (inverse psoriasis)
• ostra postać egzantemiczna, objawiająca się głównie u osób młodych, poprzedzona objawami takimi jak dławica piersiowa lub wirus
• postać erytrodermiczna, objawiająca się rozległym zaczerwienieniem i łuszczeniem się skóry, które mogą wystąpić na całym ciele, z gorączką i bólem stawów
• postać przewlekła stacjonarna, objawiająca się w miejscach uprzywilejowanych takich jak:
  • łokcie
  • kolana
  • plecy, talia i kość krzyżowa
• postać fryzjerska, gdy pojawia się na dłoniach, głównie u kobiet w średnim wieku
• zumbusch, jest ciężką postacią uogólnionej łuszczycy
• zajęcie paznokci, różne deformacje paznokci, u 20-50% osób dotkniętych chorobą.

Samemu wysiewowi towarzyszy oczywiście swędzenie. Dotyczy to wszystkich miejsc łuszczycy - we włosach (na skórze głowy), na głowie, na łokciach lub w innych miejscach na dłoniach i stopach. Ból pojawia się dodatkowo, jeśli w skórze tworzą się pęknięcia.

Łuszczycę można również rozpoznać wzrokowo. Dermatolog może zdiagnozować łuszczycę na podstawie wywiadu lekarskiego i badania fizjologicznego podczas pierwszej wizyty w przychodni. Objawy kliniczne i subiektywne dolegliwości pomagają w rozpoznaniu łuszczycy.

Ponadto w ustaleniu diagnozy pomaga również pobranie próbki histologicznej. Próbka jest pobierana z powierzchni skóry w miejscu dotkniętym chorobą lub ze skali. Postać i rodzaj łuszczycy można następnie określić na podstawie badań laboratoryjnych.

Badanie histologiczne jest również ważne w różnicowaniu innych diagnoz związanych z chorobami skóry. Pobieranie próbek krwi do morfologii krwi, parametrów immunologicznych lub poziomów witamin, zwłaszcza B12, i pierwiastków, zwłaszcza żelaza.

W różnych postaciach łuszczycy choroba postępuje w różny sposób. W postaci ostrej dochodzi do nagłego wybuchu choroby, jednorazowego wysiewu krost i zaczerwienienia skóry. Mogą pojawić się objawy podobne do zapalenia migdałków i wirusa. Wysypki intensywnie swędzą.

Taki przebieg jest powszechny, zwłaszcza u młodych ludzi. Zmiany skórne goją się szybciej niż w typie przewlekłym. W przewlekłej łuszczycy występuje nawrót tych objawów. Następnie następuje okres odpoczynku (remisja).

W łuszczycowym zapaleniu stawów pierwszym objawem jest ból stawów, a następnie objawy skórne. Łuszczyca miejscowa jest również mniej intensywna niż łuszczyca uogólniona. Łuszczyca wysiękowa to inna postać łuszczycy, w której tworzą się złogi pokryte żółtymi łuskami. Złogi są głęboko czerwone i otoczone.

Po wygojeniu, pigmentacja skóry w miejscu wcześniejszej zmiany wzrasta. Z drugiej strony, w innych przypadkach pigmentacja jest zmniejszona i występują miejscowe przebarwienia skóry. Problem ustępuje samoistnie lub po skutecznym leczeniu.

Łuszczyca u dzieci

Łuszczyca występuje również w dzieciństwie.Również w tym okresie znacznie obniża jakość życia.I to nie tylko ze względów estetycznych.Jej objawy są również nieprzyjemne.

Choroba w tym wieku może być wywołana na przykład przez zapalenie migdałków, ale także przez inne choroby. Wyzwalaczem mogą być zatem różne przyczyny. Oczywiście wpływ ma również styl życia, zmiany hormonalne, wpływy fizyczne lub chemiczne.

U dzieci przebiega inaczej niż u dorosłych. Może objawiać się już w okresie pieluszkowym. Nazywana jest również łuszczycą pieluszkową. Zaczerwienienie i stan zapalny skóry z łuskami może prowadzić do powstawania pęcherzy. Pęcherze mogą mieć ropną zawartość.

Ostry przebieg łuszczycy jest bardziej typowy dla wieku do 6 lat. Okres od 12 roku życia jest bardziej charakterystyczny dla postaci przewlekłej. Objawy skórne są różne. Występują w postaci smug w dowolnym miejscu na głowie lub ciele. Od łuszczycy na czole, wokół oczu, na klatce piersiowej, przez dłonie po podeszwy stóp.