Mononukleoza zakaźna: leczenie lekami, dieta i schemat leczenia
Zalecany jest odpoczynek, ograniczenie nadmiernej aktywności fizycznej, dieta nieobciążająca wątroby i wystarczający reżim picia. Farmakoterapia (leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe) jest stosowana w celu zmniejszenia bolesnych objawów i wysokiej temperatury.
Sam przebieg leczenia zawsze zależy od nasilenia objawów.
W większości przypadków wystarczające są wizyty (kontrole) u lekarza w połączeniu z leczeniem domowym. Jeśli jednak choroba ma poważny przebieg, konieczna jest hospitalizacja pacjenta na oddziale zakaźnym szpitala.
Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku problemów z oddychaniem, połykaniem, silnych bólów brzucha czy przedłużającej się wysokiej gorączki.
Alkohol, nadmierne spożycie cukru prostego i soli, smażone i tłuste potrawy powinny być ograniczone w ramach diety wątrobowej. Podstawą zdrowego stylu życia jest spożywanie pokarmów bogatych w składniki odżywcze, minerały, witaminy i białka.
Picie czystej wody i niesłodzonych herbat jest konieczne, aby zapobiec odwodnieniu. Picie herbat ziołowych na regenerację wątroby jest również pomocne. Wskazana jest jednak konsultacja z lekarzem.
Zaleca się stosowanie diety wątrobowej przez co najmniej 3 miesiące.
Styl życia zależy głównie od powodzenia leczenia i kontrolnych badań krwi i wątroby. Zmiany w badaniach krwi normalizują się po około 2-3 miesiącach.
Objawy mononukleozy zakaźnej rzadko trwają dłużej niż 4 miesiące. Większość pacjentów z mononukleozą wraca do zdrowia po pierwszych nieprzyjemnych objawach w ciągu 4 tygodni.
Jednak po wyleczeniu wirus Epsteina-Barr pozostaje w organizmie człowieka w formie latentnej (ukrytej). Układ odpornościowy wytworzył już odporność na ten typ wirusa, więc reaktywacja wirusa jest rzadka.
Jeśli jednak do niej dojdzie, nazywana jest mononukleozą reaktywowaną.
