Leczenie nadczynności tarczycy: leki hormonalne czy operacja?

Jeśli nadczynność tarczycy jest spowodowana stanem zapalnym tarczycy, leczenie ma na celu wyleczenie tego stanu zapalnego. W tym przypadku podwyższony poziom hormonów powraca do normy po wyleczeniu stanu zapalnego. Długotrwałe leczenie nie jest konieczne.

Jeśli choroba jest spowodowana chorobą Gravesa-Basedowa, jest leczona farmakologicznie, za pomocą tyreostatyków i beta-blokerów (leków nasercowych i nasercowych). Leczenie w tym przypadku jest długotrwałe. Zwykle trwa od roku do półtora roku. Jednak poprawy stanu można się spodziewać już po trzech miesiącach.

Podczas leczenia tyreostatykami wybiera się terapię uderzeniową wysokimi dawkami. Następnie dawki są zmniejszane zgodnie z wynikami badań. Jeśli pierwotna przyczyna nie jest znana, konieczne jest oczywiście jej zdiagnozowanie. Tyrostatyki zmniejszają produkcję hormonów.

Jeśli długotrwałe przyjmowanie leków nie działa lub jeśli poziom hormonów powraca do nieprawidłowego poziomu, najlepszym rozwiązaniem jest ostateczna operacja. Polega ona na usunięciu tarczycy. Usunięcie to znane jest również fachowo jako tyroidektomia.

Po usunięciu chirurgicznym osoba jest narażona na niedoczynność tarczycy, która jest niedoborem hormonów tarczycy. W związku z tym hormony muszą być sztucznie dostarczane do organizmu. Alternatywą dla usunięcia jest terapia jodem radioaktywnym, który jest wychwytywany przez tarczycę, a tym samym działa miejscowo. Ten rodzaj leczenia nie jest odpowiedni dla kobiet w ciąży.

Podczas leczenia konieczne jest ograniczenie aktywności fizycznej i oczywiście wyeliminowanie stresu psychicznego. Szybkość i skuteczność leczenia jest indywidualna. Okres leczenia różni się w zależności od osoby. Mogą to być tygodnie, ale także miesiące. Dlatego ważne jest, aby wytrwać w leczeniu i nie przerywać go.