Leczenie dalekowzroczności: soczewki, okulary czy korekcja laserowa?

W przypadku łagodnej nadwzroczności oko jest w stanie nadrobić wadę poprzez akomodację, więc korekcja nie jest konieczna. Sytuacja zmienia się, gdy pojawiają się trudności.

W większości przypadków błąd występuje u dzieci w zakresie +2,0 D. Następnie różnica zmniejsza się do wieku 5 lat.

Korekta jest konieczna powyżej +3,5 D. Ryzyko powikłań, takich jak tępota lub zez, wzrasta. Występują one jednocześnie w większej liczbie przypadków.

W przypadku dzieci w wieku poniżej 7 lat korekcja jest wybierana, gdy dziecko skarży się na trudności ze wzrokiem lub niejasne uczucie dyskomfortu. Zaleca się noszenie okularów w pełnym wymiarze godzin, zwłaszcza gdy błąd przekracza +3,5 D. Korekta jest dostosowywana co roku, biorąc pod uwagę wzrost i rozwój oka.

U osoby dorosłej nie wybiera się korekcji do +2,0 D.

Odpowiednią i zachowawczą korekcją są okulary lub soczewki kontaktowe, jednak to okulista lub optometrysta określi właściwy wybór.

Okulary mają soczewki plusowe (sprzęgła).

Chirurgia zwiększa moc refrakcyjną układu optycznego, co odbywa się za pomocą lasera. Znamy Z-LASIK, który jest delikatny, procedura jest szybka, bezpieczna i bezbolesna. Nowszą metodą jest NeoSMILE 3D.

W większych przypadkach i w niektórych przypadkach może być również zaproponowana operacja wewnątrzgałkowa. Polega ona na usunięciu soczewki oka i wszczepieniu sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej. W tym przypadku znany jest również termin PRELEX.

Przed określeniem odpowiedniej formy leczenia konieczne jest dokładne badanie wstępne, a następnie badanie przedoperacyjne na późniejszym etapie. Lekarz kieruje się wiekiem, objawami, dioptriami, stylem życia lub zawodem danej osoby.