Niedrożność jelit: Czym jest niedrożność jelit, jakie są jej objawy i przyczyny?

Niedrożność jelit to medyczna nazwa stanu, w którym perystaltyka jelit jest zaburzona. Prowadzi to do spowolnienia lub zatrzymania pasażu jelitowego, powstania niedrożności jelit, a następnie gromadzenia się treści jelitowej w miejscu niedrożności.

Niedrożność jelit może mieć różne przyczyny, w wyniku czego tempo przechodzenia treści przez jelita jest ograniczone lub jelita są całkowicie niedrożne.

Niedrożność jelit jest przeszkodą w naturalnym procesie trawienia.

Proces trawienia pokarmu jest jednym z najbardziej podstawowych i najważniejszych procesów zachodzących w ludzkim organizmie. Dzięki niemu składniki odżywcze uzyskane z pożywienia są przetwarzane i wchłaniane.

Wszystko to odbywa się w układzie pokarmowym, którego częścią jest układ jelitowy. Są to puste w środku rurowate twory łączące żołądek z odbytnicą.

Układ jelitowy składa się z dwóch części - jelita cienkiego i jelita grubego.

Główną rolą jelita cienkiego jest ostateczny rozkład żywności i wchłanianie składników odżywczych.

W jelicie grubym następuje wchłanianie wody i soli, ale także procesy fermentacji i gnicia z pomocą bakterii.

Przemieszczanie się strawionej treści w jelicie w kierunku odbytu jest zapewnione przez ścianę jelita i jej podłużny ruch przypominający falę. Ruch ten, tj. skurcz i rozkurcz, jest zapewniony przez mięśnie gładkie we współpracy z komórkami nerwowymi znajdującymi się w ścianach jelita.

Mówimy wtedy o perystaltyce (ruchliwości) jelit.

Wszelkie zakłócenia w naturalnym procesie perystaltyki niekorzystnie wpływają na płynne przechodzenie stałych cząstek pokarmu, gazów i płynów przez jelito.

Prowadzi to do rozwoju niedrożności jelit.

Ciągłe przyjmowanie pokarmu prowadzi do gromadzenia się treści w jelitach, a jelita stają się częściowo lub całkowicie niedrożne.

Niedrożność jelit jest często niezauważalna we wczesnych stadiach. Dzieje się tak głównie dlatego, że objawy są podobne do objawów normalnych zaburzeń trawiennych.

Wraz z utknięciem treści, ciśnienie w jelitach stopniowo wzrasta, ściana jelita i błona śluzowa ulegają uszkodzeniu, zmienia się ich przepuszczalność lub mikrokrążenie.

W cięższych przypadkach może dojść do perforacji lub pęknięcia jelit. Treść jelitowa wraz z bakteriami "wylewa się" do jamy brzusznej i powoduje zagrażające życiu infekcje.

Niedrożność jelit jest ostrym, bolesnym stanem, w przypadku którego bardzo ważna jest szybka diagnoza i wczesne leczenie.

Nierozpoznana niedrożność jelit prowadzi do rozwoju złożonej choroby jelita krętego uszkadzającej ważne układy narządów ciała.

Rozpoznawana jest również przewlekła niedrożność jelit, która utrzymuje się przez dłuższy czas i charakteryzuje się jedynie częściową niedrożnością jelit.

Niedrożność jelit może wystąpić zarówno w jelicie cienkim, jak i grubym.

Występuje u osób w każdym wieku, a częstość jego występowania wzrasta wraz z wiekiem i wynika głównie z naturalnego pogorszenia stanu zdrowia.

W niektórych publikacjach terminy niedrożność jelit i niedrożność jelit są postrzegane i przedstawiane jako synonimy.

Wynika to z faktu, że w przeszłości słowo niedrożność jelit oznaczało każdą przeszkodę (funkcjonalną lub mechaniczną), która uniemożliwiała przejście treści jelitowej przez jelito.

Jednak obecna praktyka medyczna rozróżnia niedrożność jelit i niedrożność jelit jako dwa odrębne stany. Mają one pewne podobieństwa, ale różnice dotyczą głównie przyczyny ich wystąpienia i leczenia.

Niedrożność jelit jest spowodowana zaburzeniem naturalnego funkcjonowania perystaltyki jelit. Jelita nie wykonują ruchów perystaltycznych, a zatem nie dochodzi do przemieszczania się strawionej treści przez przewód pokarmowy.

W rezultacie może dojść do zablokowania jelit. Mówimy wtedy o tak zwanej niemechanicznej niedrożności jelit.

W niedrożności jelit dochodzi do mechanicznego zablokowania jakiejś części przewodu pokarmowego, tzn. coś fizycznie utrudnia pasaż jelitowy.

Rodzaje niedrożności jelit i niedrożności jelit oraz ich przyczyny

Istnieje kilka różnych przyczyn niedrożności jelit i niedrożności jelit.

Przyczyny te mogą być bezpośrednio związane z przewodem pokarmowym lub mogą pochodzić ze środowiska zewnętrznego. Ogólnie rzecz biorąc, w zależności od ich charakteru, można je sklasyfikować jako mechaniczne, funkcjonalne lub mieszane.

To właśnie charakter przyczyn determinuje postać lub poszczególne typy niedrożności jelit.

1) Niedrożność jelit neurogenna

Jest to jeden z rodzajów funkcjonalnej niedrożności jelit, ponieważ upośledzona jest funkcja ruchliwości jelit.

Neurogenna niedrożność jelit jest spowodowana zaburzeniem nerwów zlokalizowanych w ścianie jelita. Zaburzenie unerwienia prowadzi albo do nadmiernej drażliwości w dotkniętym miejscu, albo wręcz przeciwnie, do zwiotczenia.

Na tej podstawie rozróżnia się porażenną i spastyczną niedrożność jelit. W porażennej niedrożności jelit występuje porażenie nerwów, a tym samym spowolnienie lub porażenie ruchliwości ściany jelita. Spastyczna niedrożność jelit objawia się spazmatycznym unieruchomieniem ściany jelita.

Obecność mechanicznej przeszkody uniemożliwiającej ruch treści jelitowej jest wykluczona w tym typie niedrożności jelit.

Najczęstsze przyczyny neurogennej niedrożności jelit obejmują:

• choroby zapalne w jamie brzusznej(zapalenie trzustki, pęcherzyka żółciowego, jelit, otrzewnej)
• choroby zakaźne w jamie brzusznej
• urazy i interwencje chirurgiczne w jamie brzusznej
• złamania żeber, kręgosłupa i miednicy prowadzące do uszkodzenia nerwów
• choroby trzustki, nerek, serca, tarczycy i płuc
• niedostateczne ukrwienie jelit
• radioterapia
• leki spowalniające naturalną perystaltykę jelit (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki uspokajające, opioidy, leki antycholinergiczne, chemioterapia)
• zatrucie metalami ciężkimi (ołów, rtęć)
• zaburzenia równowagi elektrolitowej(wapń, potas, magnez, fosfor)
• stany, w których wystąpiła duża utrata krwi

Niedrożność porażenna jelit najczęściej powstaje w wyniku zabiegów chirurgicznych w obrębie jamy brzusznej lub miednicy.

2) Niedrożność naczyń

Naczyniowa niedrożność jelit charakteryzuje się upośledzoną motoryką jelit spowodowaną zablokowaniem naczyń krwionośnych zaopatrujących ścianę jelita.

Jest to najmniej powszechny ze wszystkich typów.

W zależności od tego, czy naczynia krwionośne są zablokowane tylko częściowo, czy całkowicie, wyróżnia się ostrą i przewlekłą niedrożność jelit.

W postaci ostrej naczynia krwionośne są całkowicie niedrożne, natomiast w postaci przewlekłej zachowana jest przynajmniej częściowa drożność naczyń krwionośnych, a trudności pojawiają się tylko wtedy, gdy jelita mają zwiększone zapotrzebowanie na krew (po spożyciu pokarmu lub podczas wysiłku fizycznego).

Naczyniowa niedrożność jelit występuje w chorobach naczyniowych, takich jak:

• miażdżyca
• zakrzepica
• zator

3. niedrożność jelit spowodowana niedrożnością mechaniczną

W przypadkach, gdy niedrożność jelit spowodowana jest niedrożnością mechaniczną, mówimy o niedrożności jelit.

Termin mechaniczna niedrożność jelit jest również używany w niektórych literaturach, pomimo faktu, że niedrożność jelit jest ogólnie interpretowana jako niedrożność bez przyczyny mechanicznej.

Stan ten charakteryzuje się niedrożnością jelit bez zaburzenia odżywiania ściany jelita. Oznacza to, że nie dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych ani nerwów. Przynajmniej nie we wczesnych stadiach.

W zależności od tego, czy niedrożność znajduje się w jelicie cienkim czy grubym, wyróżnia się 3 rodzaje mechanicznej niedrożności jelit:

1. Wysoka niedrożność jelita cienkiego - w której zablokowana jest pierwsza połowa jelita cienkiego.
2. Niska niedrożność jelita cienkiego - w której zablokowana jest końcowa część jelita cienkiego.
3. Niedrożność jelita grubego

Niedrożność jelita cienkiego jest bardziej powszechna i stanowi 75-80% przypadków.
Niedrożność okrężnicy stanowi pozostałe 20-25% przypadków.

Im wyżej zlokalizowana jest niedrożność (bliżej jamy ustnej), tym bardziej nasilone są objawy niedrożności.

Niedrożność powodująca niedrożność jelit może być zlokalizowana na trzy sposoby:

• Wewnątrz jelita (intraluminalnie)
• W ścianie jelita (śródściennie)
• Poza ścianą jelita i wewnątrz jelita (zewnątrzjelitowo).

Przykładami niedrożności zlokalizowanych wewnątrz jelita są ciała obce, kamienie żółciowe, pasożyty, guzy, zatrzymanie stolca, wypukłości na błonie śluzowej jelita, niestrawny materiał.

Przykładami niedrożności zlokalizowanych w ścianie jelita są guzy, choroby zapalne jelit(choroba Leśniowskiego-Crohna, zapalenie uchyłków), infekcje jelitowe, zwężenia jelit, rotacja jelit, wgłobienie (wprowadzenie jednej części jelita do jelita przed jelitem, tzw. wgłobienie teleskopowe), gruźlica.

Wgłobienie występuje głównie u małych dzieci.

Przykłady niedrożności zlokalizowanych poza ścianą jelita to przepuklina (przepuklina brzuszna), guz, ropień, krwotoki, wybrzuszenia, zrosty (pooperacyjne lub poinfekcyjne), endometrioza, skręt jelita (obrót jelita wokół własnej osi i uduszenie).

4) Niedrożność jelit powikłana uduszeniem

Ciężka postać mechanicznej niedrożności jelit, w której występuje dodatkowa niedrożność mechaniczna w połączeniu z upośledzonym przepływem krwi w jelitach i upośledzonym unerwieniem jelit, nazywana jest uduszeniem.

Uduszenie = uduszenie.

Jest spowodowana uduszeniem ściany jelita w przepuklinie brzusznej, wgłobieniu lub skrętach.

Ten rodzaj niedrożności jelit wymaga natychmiastowej interwencji medycznej.

5) Niedrożność rzekoma okrężnicy

Nazywana jest również zespołem Ogilviego.

Perystaltyka jelita jest zatrzymana, występują charakterystyczne objawy niedrożności mechanicznej, ale w jelicie nie ma widocznej niedrożności mechanicznej.

Uważa się, że przyczyną tego zespołu jest depresja nerwów i zaburzenia metaboliczne.

6 Inne formy niedrożności jelit

Na szczególną uwagę zasługuje pooperacyjna niedrożność jelit, która jest częstą konsekwencją zabiegów chirurgicznych w obrębie jelit i miednicy.

Zwykle jest to przejściowy problem z niedrożnością jelit bez przyczyny mechanicznej.

Pooperacyjna niedrożność jelit może wystąpić, jeśli podczas operacji wystąpią jakiekolwiek trudności, jeśli operacja trwa dłużej niż 3 godziny, jeśli jelito jest manipulowane lub występuje znaczna utrata krwi, lub jeśli pacjent jest unieruchomiony przez długi czas po operacji.

Szczególnym przypadkiem niedrożności jelit jest niedrożność smółkowa.

Jest to blokada i niedrożność jelit u noworodków spowodowana obecnością gęstego stolca zwanego smółką.

Smółka to pierwszy stolec noworodka, który ma czarno-zielony kolor i składa się ze śluzu, płynu owodniowego, barwników żółciowych, złuszczonego naskórka i komórek jelitowych.

Przyczyną tego stanu jest niedojrzałość przewodu pokarmowego.

Kto jest w grupie podwyższonego ryzyka?

Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia niedrożności jelit lub niedrożności jelit są w większości przypadków identyczne z przyczynami tych schorzeń.

Do najważniejszych czynników ryzyka należą

• Wiek (ryzyko rozwoju niedrożności jelit wzrasta wraz z wiekiem).
• Brak równowagi w poziomie elektrolitów (zwłaszcza potasu i wapnia).
• Urazy, obrażenia lub zabiegi chirurgiczne w okolicy jelit w wywiadzie
• Choroby jelit w wywiadzie (na przykład choroba Leśniowskiego-Crohna lub zapalenie uchyłków)
• Przepuklina (przepuklina brzuszna)
• Guzy w jamie brzusznej
• Radioterapia
• Otyłość lub odwrotnie, znaczna utrata masy ciała
• Sepsa (zatrucie krwi)
• Upośledzony dopływ krwi do ściany jelita
• Bezruch
• Stosowanie leków spowalniających perystaltykę jelit.

Zdecydowana większość czynników ryzyka, które prowadzą do problemów z niedrożnością jelit, nie może być kontrolowana. Dlatego bardzo trudno jest zapobiec rozwojowi niedrożności jelit.

Jednym z podstawowych kroków w profilaktyce jest prowadzenie zdrowego i zrównoważonego stylu życia.

Często pytasz: Jakie są objawy niedrożności jelit i niedrożności jelit?

Ogólnie rzecz biorąc, początkowe objawy niedrożności jelit są związane z przewodem pokarmowym.

Objawia się głównie wymiotami, silnym bólem, zaparciami, gazami i wzdętym brzuchem.

Intensywność i skład objawów u konkretnej osoby zależy od kilku czynników - m.in.

• rodzaju niedrożności jelit
• wielkości blokady jelitowej
• czas trwania blokady
• wieku osoby cierpiącej
• czy uszkodzone są również naczynia krwionośne i nerwy w ścianie jelita.

Wysoką mechaniczną niedrożność jelita cienkiego można rozpoznać po charakterystycznych objawach. Należą do nich bardzo wczesne wymioty (czasami z domieszką żółci), kolkowy ból w nadbrzuszu, ustanie oddawania wiatrów i stolca.

W przypadku niewielkiej niedrożności mechanicznej jelita cienkiego obserwuje się kolkowy ból zlokalizowany w podbrzuszu, wzdęcie, ustanie wiatrów i stolca. Wymioty rozwijają się później, z domieszką stolca.

W przypadku mechanicznej niedrożności jelita grubego objawy pojawiają się najpóźniej wraz z innymi typami niedrożności. Pojawia się łagodniejszy ból w całym brzuchu, wyraźne wiatry i wzdęcie brzucha. Wymioty pojawiają się później, również z domieszką stolca.

Tabelaryczne zestawienie podstawowych różnic w objawach niedrożności mechanicznej

W przypadku uduszenia, tj. gdy oprócz mechanicznej blokady dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych i nerwów, pojawia się silny ból kolkowy i ciągłe wymioty. Nie dochodzi do rozdęcia brzucha. Stan dodatkowo komplikuje gorączka i dezorientacja.

W porażennej niedrożności jelit początek objawów jest wolniejszy. Ustanie stolca i wiatrów, rozdęty brzuch i łagodniejszy ból kolkowy to początkowe objawy. Następnie pojawia się brak apetytu i nudności. Wymioty występują po jedzeniu. Czkawka jest również typowa.

Naczyniowa niedrożność jelit charakteryzuje się we wczesnych stadiach wyraźnym bólem kolkowym (może z czasem ustąpić), wymiotami zwykle ze stolcem, rozdętym brzuchem i związanym z tym odwodnieniem, krwią w stolcu i wstrząsem w miarę upływu czasu.

Oprócz tych objawów może występować ogólne odwodnienie, suchość błon śluzowych, zmniejszona elastyczność i napięcie skóry, niskie ciśnienie krwi, zwiększona częstość akcji serca i wstrząs hipowolemiczny (mała objętość krwi z wynikającym z tego zmniejszonym dopływem krwi i odżywianiem narządów i tkanek).

W przypadku stanów takich jak niedrożność jelit i niedrożność jelit ważna jest wczesna i prawidłowa diagnoza. W niektórych przypadkach jest to nawet kluczowy czynnik, który może zapobiec stanom zagrażającym życiu.

Podczas stawiania diagnozy konieczne jest rozróżnienie, czy jest to niedrożność mechaniczna, czy niedrożność jelit spowodowana upośledzoną perystaltyką jelit. Może to być również połączenie obu.

Na tej podstawie wybiera się odpowiednie leczenie, które różni się w zależności od typu.

Określa się również rozmiar niedrożności jelit, miejsce niedrożności (jelito cienkie lub grube) oraz konkretną przyczynę niedrożności.

Badanie rozpoczyna się od zebrania wywiadu - lekarz uzyskuje od pacjenta informacje na temat liczby i zakresu przebytych operacji jamy brzusznej, historii chorób jelit i narządów jamy brzusznej, aktualnie występujących chorób i przyjmowanych leków.

Poprzez obiektywne badanie lekarz sprawdza, czy występują jakiekolwiek oznaki zmian w ogólnym stanie pacjenta - na przykład zmiany w oddychaniu, czynności serca lub ciśnieniu krwi.

Badanie jamy brzusznej ma na celu zaobserwowanie wzdęcia lub obecności blizn wskazujących na interwencję chirurgiczną. Badanie jamy brzusznej za pomocą słuchu pozwala odróżnić metaliczne dźwięki lub dźwięki przypominające spadające krople, które są wynikiem zwiększonej perystaltyki podczas niedrożności mechanicznej.

W przypadku niedrożności porażennej, wręcz przeciwnie, w jamie brzusznej panuje "martwa" cisza.

Jedną z opcji jest badanie odbytnicy, które może ujawnić stan zapalny, zwężenia lub guzy w odbytnicy.

Typową i bardzo przydatną metodą badawczą jest obrazowanie.

Do wstępnego badania najczęściej wykorzystuje się zdjęcie rentgenowskie jamy brzusznej, na którym widoczne są tzw. wodniste formacje. Są to formacje utworzone przez pęcherzyki płynu i powietrza obecne w rozdętym jelicie. Na podstawie ich lokalizacji można również określić miejsce niedrożności jelit.

Zdjęcie rentgenowskie pokazuje również gaz w wolnej jamie brzusznej, co wskazuje na perforację jelita.

Ostatnio coraz częściej stosuje się tomografię komputerową (TK), która w porównaniu z innymi metodami jest dokładniejsza i bardziej czuła. U większości pacjentów pozwala ona określić przyczynę i lokalizację niedrożności, rozróżnić niedrożność całkowitą od częściowej lub wykryć ewentualne powikłania.

Podczas badania TK pacjentowi czasami podaje się środek kontrastowy, doustnie lub poprzez wstrzyknięcie do żyły.

Czasami stosowane są inne metody obrazowania, takie jak sonografia, fluoroskopia lub rezonans magnetyczny. Są one preferowane w przypadku pacjentów, którzy nie mogą lub nie chcą być poddawani promieniowaniu, kobiet w ciąży, dzieci itp.

W porażennej niedrożności jelit standardowo wykonuje się również obrazowanie klatki piersiowej i EKG, natomiast w naczyniowej niedrożności jelit stosuje się obrazowanie naczyń jamy brzusznej.

Endoskopia, czyli badanie od wewnątrz przy użyciu instrumentu optycznego, może być również stosowana w diagnostyce niedrożności jelit. Wprowadzając rurkę przez usta, wykrywa się niedrożność przełyku, żołądka lub jelita cienkiego. Niedrożność jelita grubego obserwuje się za pomocą kolonoskopii (przez odbytnicę).

W niektórych przypadkach bardzo przydatne mogą być również badania krwi i parametry biochemiczne.

Ich znaczenie polega głównie na tym, że monitorowana jest morfologia krwi, poziom elektrolitów i innych substancji, co daje lekarzowi kompleksowy obraz stanu środowiska wewnętrznego, odżywiania i funkcjonowania narządów, obecności krwawień, infekcji itp.

Ogólny przebieg i powikłania niedrożności jelit różnią się w zależności od jej rodzaju. Zależy to od tego, czy jest to niedrożność mechaniczna, czy też zaburzona jest perystaltyka.

W pierwszym przypadku, gdy naturalny przepływ treści jelitowej przez jelito jest utrudniony przez niedrożność mechaniczną, pierwszą reakcją organizmu jest zwiększenie perystaltyki. Ciało próbuje następnie przepchnąć uwięzioną treść jelitową przez niedrożność.

Im niżej w jelicie znajduje się przeszkoda, tym dłużej trwa wysiłek organizmu.

Jeśli niedrożność jelit jest tylko częściowa, wysiłki mające na celu przepchnięcie treści mogą zakończyć się sukcesem. Jeśli jednak niedrożność jest całkowita, treść zaczyna gromadzić się przed niedrożnością. To logicznie powoduje rozszerzenie jelita. Zwiększona perystaltyka zaczyna zwalniać, aż stopniowo ustaje.

Jelito staje się wiotkie.

Nad niedrożnością gromadzą się płyny i gazy. Gazy pochodzą z połykanego powietrza, częściowo z krwi, a częściowo z aktywności bakterii jelitowych. Płyny są mieszaniną wydzielin jelitowych, niewchłoniętej wody i częściowo pochodzą z krwi.

Objętość płynów "uwięzionych" w jelicie może wynosić do 8 litrów lub więcej.

Obecność nagromadzonych płynów w jelicie jest problematyczna i nie do zniesienia dla organizmu, dlatego pozbywa się ich poprzez wymioty. To paradoksalnie powoduje jeszcze większą utratę płynów i soli. Prowadzi to do wstrząsu hipowolemicznego i zaburzenia równowagi elektrolitów, składników kwasowych i zasadowych.

Ponieważ utrata płynów jest znaczna, organizm zmniejsza wydalanie wody z moczem (chory oddaje bardzo mało moczu lub wcale).

Nagromadzenie treści przed niedrożnością w jelicie ma również inny skutek. Wywierany jest nacisk na ścianę jelita i znajdujące się w nim naczynia krwionośne. Wysoki i utrzymujący się nacisk na naczynia krwionośne powoduje niedokrwienie, tj. ściana jelita staje się obrzęknięta, bariera jelitowa zostaje zakłócona, a jej odporność zmniejszona.

Nierozwiązana pierwotna niedrożność mechaniczna prowadzi do wtórnej czynnościowej niedrożności jelit.

Zakłócenie i zmniejszenie odporności ściany jelita powoduje przenikanie płynów, bakterii i ich toksyn z wnętrza jelita do obszaru jamy brzusznej, gdzie powodują infekcję i stan zapalny. Infekcja może rozprzestrzeniać się przez krwiobieg po całym ciele.

Najczęściej infekcję wywołuje bakteria Escherichia coli.

W przypadku braku interwencji medycznej w tym stanie dochodzi do niewydolności wielonarządowej (niedrożności jelit) - uszkodzenia nerek, serca, wątroby, układu oddechowego i naczyniowego.

W przypadku zablokowania okrężnicy, ucisk naczyń krwionośnych i późniejsze niedokrwienie ściany jelita prowadzi do niebezpiecznej perforacji jelita.

Paralityczna i naczyniowa niedrożność jelit charakteryzuje się upośledzoną perystaltyką z powodu zaburzeń nerwowego lub naczyniowego dopływu do ściany jelita.

W porażennej niedrożności jelit, po porażeniu lub spazmatycznym unieruchomieniu ściany jelita, jelito zaczyna się rozszerzać z powodu gromadzenia się powietrza i płynu (płynu jest znacznie mniej niż w przypadku niedrożności mechanicznej).

Ciśnienie wewnątrz jelita jest stosunkowo niskie, dochodzi do obrzęku ściany jelita i zwykle do zanieczyszczenia zatrzymanej w jelicie treści.

Przebieg naczyniowej niedrożności jelit składa się z fazy celowego zwiększenia perystaltyki, którą organizm wykorzystuje jako mechanizm kompensacyjny. Następnie dochodzi do porażenia i paraliżu jelita. Tkanki nie są odżywiane, a w skrajnych przypadkach nawet obumierają. Może dojść do perforacji jelita.

Infiltracja bakterii i ich toksyn do jamy brzusznej prowadzi do infekcji i stanu zapalnego. Następuje odwodnienie, prowadzące do zagrażającego życiu wstrząsu z powodu braku objętości krwi.

W stanie uduszenia przebieg mechanicznej i naczyniowej niedrożności jelit jest połączony.