Leczenie pęcherzycy: leki i terapie miejscowe

Celem leczenia pęcherzycy jest głównie powstrzymanie powstawania pęcherzy, złagodzenie lub nawet ustąpienie objawów choroby.

Jak wygląda przebieg leczenia?

Pęcherzyca należy do grupy przewlekłych, pęcherzowych chorób skóry. Jest to zatem choroba długotrwała. Pacjent musi zdawać sobie sprawę, że leczenie jest długotrwałe i wymaga ogromnej cierpliwości.

Ogólnie rzecz biorąc, powolne gojenie się objawów trwa zwykle od 1 do 3 miesięcy.

W leczeniu pęcherzycy stosuje się kortykosteroidy, których dawkę terapeutyczną dobiera się w zależności od stopnia zaawansowania choroby.

Lekarz może zmniejszyć dawkę ogólnoustrojowych kortykosteroidów dopiero po osiągnięciu pewnego stopnia kontroli choroby lub gdy nowe pęcherze już się nie tworzą, a stare pęcherze się zagoiły.

Po 14 dniach lekarz może zmniejszyć dawkę kortykosteroidów o 25%, jednak jeśli pojawią się mniej niż 3 pęcherze, należy powrócić do ostatniej dawki.

W przypadku nawrotu (ponownego pojawienia się, pogorszenia objawów) dawkę kortykosteroidów należy ponownie zwiększyć. Po 2 tygodniach dawkę można ponownie zmniejszyć.

W poniższej tabeli wymieniono różne leki z grupy kortykosteroidów, które są stosowane w leczeniu pęcherzycy.

Lek	Forma stosowania	Działanie
Metyloprednizolon	Tabletka	Tłumi objawy miejscowego stanu zapalnego - gorączkę, obrzęk, ból, zaczerwienienie.
Prednizon	Tabletka	Tłumi stany zapalne, objawy alergiczne
Betametazon	Zawiesina do wstrzykiwań	Łagodzi stan zapalny, obrzęk, swędzenie

Jeśli leczenie kortykosteroidami nie działa, lekarz może dodać do leczenia leki immunosupresyjne:

Leki immunosupresyjne I. Wybór

Azatiopryna
Mykofenolan mofetylu

Leczenie immunosupresyjne oprócz działania leczniczego ma wiele skutków ubocznych. Częstość występowania skutków ubocznych zależy od czasu podawania leku. Duże znaczenie mają również wyższe dawki.

Działania niepożądane można podzielić na następujące grupy: