Co to jest prezbiopia? Prezbiopia?

Starczowzroczność (zez) jest wynikiem naturalnego procesu starzenia się organizmu, a tym samym oka. Nie jest to typowa choroba ani wada wzroku.

Podobnie jak całe ciało, oko również starzeje się z czasem. Ten naturalny proces wpływa również na soczewkę oka.

Rolą soczewki oka jest ogniskowanie widzianego obrazu tak, aby był on ostro odwzorowany na siatkówce. Ta właściwość jest również określana jako akomodacja.

Prezbiopia (z greckiego old - stary) i opia (vision - widzenie). Jest również określana jako starczowzroczność. Jest to jednak nieprawidłowe, ponieważ występuje przed starością. Jest również znana jako krótkowzroczność. Prezbiopia nie jest jednak chorobą.

W młodości elastyczność soczewki jest wysoka. Soczewka jest w stanie ustawić ostrość na każdą odległość. W wieku 10 lat ostrość bliskiego punktu znajduje się w odległości około 7 cm, po 40 roku życia w odległości 20 cm, a po 60 roku życia w odległości 1 metra.

W optyce, bliski punkt oka oznacza najbliższą odległość dla możliwości ustawiania ostrości.

Dioptria to jednostka mocy optycznej soczewki, która wynosi +20 D przy urodzeniu, +3 D w wieku 40 lat i około jednej dioptrii po 60. roku życia.

Zmniejszona akomodacja jest wynikiem zmian w soczewce, w której zmienia się stosunek wody do innych substancji. Zmniejsza się jej elastyczność, co wpływa na zdolność adaptacji do aktualnych potrzeb.

Dotyka 100% populacji, u niektórych osób rozwija się wcześniej, u innych później.

Wpływ na to ma obecność krótkowzroczności lub nadwzroczności. Jeśli dana osoba jest krótkowzroczna, występuje później. I odwrotnie, w przypadku nadwzroczności występuje w młodszym wieku.

Pytasz: Co to jest prezbiopia i co ją powoduje?

Przyczyną prezbiopii jest starzenie się soczewki oka spowodowane szeregiem procesów biochemicznych i biomechanicznych. Z biegiem lat zmienia się stosunek wody i innych substancji (takich jak rozpuszczalne i nierozpuszczalne białka) wewnątrz soczewki oka.

Proces ten powoduje utratę elastyczności.

Co to jest soczewka?

Soczewka ma kształt dysku i jest przezroczysta. Przechodzi przez nią obraz, który jest wyświetlany na siatkówce. Jej elastyczność i zdolność do zmiany krzywizny pomaga sprawić, że obiekt wyświetlany na siatkówce jest ostrzejszy.

Soczewka (soczewka krystaliczna) jest najważniejszą częścią układu optycznego oka.

Składa się z trzech warstw, a mianowicie torebki soczewki, nabłonka i jądra. W jądrze znajdują się przezroczyste kryształy, które tworzą specyficzne środowisko optyczne.

Soczewka rośnie przez całe życie i ulega zmianom wraz z wiekiem. Zwiększa swoją objętość, masę, grubość lub wagę. Zmiany te prowadzą do zmniejszenia elastyczności (giętkości). Jest to przyczyną zeza. Na przejrzystość samej soczewki może wpływać wiek, stres oksydacyjny lub na przykład zaćma.

Krzywizna soczewki zmienia mięśnie. W przeszłości uważano, że starzenie się tych mięśni jest główną przyczyną trudności, ale obecnie wiemy, że ta przyczyna (zanik zaangażowanych mięśni) nie jest całkowita.

Soczewka nie jest w stanie dostosować się do niezbędnej akomodacji. Obraz blisko oka staje się rozmyty i nie jest ostro odwzorowywany na siatkówce. Punkt bliski jest wydłużony. Powoduje to niewyraźne i nieostre widzenie z bliska.

Osoba wydłuża punkt bliski, próbując dostosować odległość ostrości. Znamy to z powiększania książki lub gazety podczas czytania.

Prezbiopia dotyka każdego po 40. roku życia, a jej szczyt przypada po 60. roku życia. Po tym czasie nie pogarsza się. Pojawienie się problemu jest indywidualne i zależy od początkowej jakości widzenia.

Prezbiopia nie jest chorobą. Występuje jako konsekwencja fizjologicznego starzenia się oka, soczewki.

Pierwszym objawem zaburzonej elastyczności soczewki jest niewyraźne widzenie. Pobliskie obiekty są nieostre. Na przykład podczas czytania tekst, który wcześniej był ostry, staje się zamazany.

Osoba stara się zwiększyć odległość obiektu, aby był ostry. Na późniejszym etapie długość rąk nie jest już wystarczająca.

Objawy zeza obejmują:

• niewyraźne, zamglone i zamazane widzenie na krótkich dystansach
  • Później, przy średnich i większych odległościach
  • widoczne rozciąganie rąk, na przykład podczas czytania
  • mrużenie oczu
• zaburzenia widzenia przy słabym oświetleniu, w ciemności
• upośledzona zdolność do ustawiania ostrości przy zmianie odległości oglądania, powolne ustawianie ostrości
• zmęczenie oczu i szybsze zmęczenie oczu przy długotrwałym czytaniu
• przekrwione i zaczerwienione spojówki
• ból oczu
• ból głowy
• zawroty głowy

Prezbiopia powoduje problemy szczególnie tam, gdzie potrzebne jest ostre widzenie na bliższą odległość. Na przykład podczas czytania lub pracy przy komputerze. Później podczas oglądania telewizji i prowadzenia samochodu.

Diagnoza obejmuje przede wszystkim wywiad medyczny i obraz kliniczny. Oznacza to, że ważne są informacje od osoby, która ma problem ze wzrokiem.

Jak sprawdzić, czy to może być prezbiopia?

1. wiek powyżej 40 lat
2. pogorszenie wzroku podczas normalnych czynności, zwłaszcza na krótkich dystansach
3. podczas długotrwałego czytania
4. zwiększone zmęczenie oczu
5. trzymanie książki lub telefonu komórkowego w większej odległości od oczu
6. niewyraźne i zamazane widzenie
7. problemy w ciemności, podczas czytania lub prowadzenia samochodu
8. zmęczenie oczu
9. ból oczu
10. ból głowy

Objawy te mogą prowadzić do podejrzenia, że problemem jest zez. Jednak ostateczną diagnozę postawi okulista po przeprowadzeniu badania oczu (okulistycznego). Należy wykluczyć inne przyczyny zaburzeń widzenia.

Optometrysta może również przeprowadzić badanie wzroku. Optometria to specjalistyczna dziedzina, która zajmuje się krótkowzrocznością, nadwzrocznością i astygmatyzmem, a także prezbiopią.

Zdolność widzenia na mniejsze odległości zaczyna się pogarszać po 40. roku życia. Dokładny wiek jest indywidualny.

Zmęczenie oczu pojawia się najpierw przy długotrwałym czytaniu lub pracy przy komputerze, a następnie nasila się podczas zmierzchu i w warunkach słabego oświetlenia.

Zasięg zwykle pogarsza się stopniowo na średnich i dłuższych dystansach, na przykład podczas oglądania telewizji lub prowadzenia samochodu, zwłaszcza w ciemności.

Rosnący wiek idzie w parze z pogarszającymi się trudnościami aż do wieku około 60 lat, kiedy to postęp prezbiopii zwykle zatrzymuje się i stabilizuje.

Ponadto pojawiają się inne wspomniane już trudności, takie jak ból oczu i głowy, ale także zwiększona senność, zwłaszcza podczas dłuższej pracy.