Rak przełyku: dlaczego występuje, jak się objawia i jak go leczyć?

rak przełyku jest nowotworem złośliwym, którego częstość występowania wzrasta na całym świecie.

Jest to szósta najczęstsza przyczyna zgonów z powodu raka.

Przełyk w skrócie

Przełyk (znany również jako oesophagus) to wydrążony narząd układu trawiennego, który łączy gardło i żołądek. Anatomicznie znajduje się on w większości w jamie klatki piersiowej i około jednej czwartej w jamie brzusznej. Jego długość wynosi około 20-30 centymetrów. Rurka poprzeczna (średnica wewnętrzna) ma około 1,5 centymetra w spoczynku i jest spłaszczona.

Jego ściana składa się z dwóch warstw - mięśni i błony śluzowej. Górna część składa się z mięśni prążkowanych, a dolne dwie trzecie z mięśni gładkich. Mięśnie wytwarzają ruchy perystaltyczne, a tym samym przesuwają kęs z jamy ustnej do żołądka. Mięśnie pozwalają również na rozszerzenie ściany poprzecznej nawet dwukrotnie, co ułatwia przejście kęsa do dolnych części przewodu.

Błona śluzowa (śluzówka) jest warstwą wewnętrzną. Składa się z wielowarstwowego nabłonka płaskiego, błony podstawnej, blaszki właściwej i mięśniówki błony śluzowej. W ścianie przełyku znajduje się bogata sieć naczyń - tętniczych, żylnych i limfatycznych.

Nowotwory przełyku

Nowotwory przełyku, podobnie jak inne nowotwory, występują jako łagodne lub złośliwe. Znanych jest kilka rodzajów z obu grup. Łagodne formacje w większości przypadków nie powodują żadnych kłopotów. Jeśli tak się dzieje, są źródłem trudności w połykaniu lub sporadycznych krwawień.

Nowotwory złośliwe natomiast są źródłem większych i poważniejszych problemów, nawet jeśli przez długi czas nie dają żadnych objawów. Ich zachowanie jest inwazyjne i destrukcyjne dla otoczenia. Ich diagnostyka jest utrudniona ze względu na anatomiczne umiejscowienie przełyku.

Zaletą jest wczesne wykrycie zmiany i wczesne leczenie.

Duże znaczenie mają w tym przypadku również badania profilaktyczne.

Najczęstsze nowotwory przełyku wymienione w poniższej tabeli

Przyczyną raka jest najczęściej nieprawidłowość genetyczna. Jest to spowodowane kombinacją czynników wewnętrznych i zewnętrznych. Na przykład gruczolakorak przełyku wykazuje tendencję wzrostową w ostatnich latach. Jako główną przyczynę podaje się długotrwałe uszkodzenie tkanek spowodowane chorobą refluksową przełyku.

Alkoholizm i palenie tytoniu zwiększają ryzyko zachorowania na raka przełyku nawet pięciokrotnie.

Czynniki ryzyka, które mogą powodować raka przełyku obejmują

• Wiek powyżej 45 lat
• Płeć, płeć męska jest trzykrotnie bardziej narażona na
• alkoholizm, zwłaszcza skoncentrowany i twardy alkohol
• palenie papierosów i tytoniu w dowolnej formie
• dieta
  • nadmiernie pikantna dieta
  • nadmierne spożycie tłuszczu, białka lub soli
  • zbyt duża ilość kofeiny
  • długotrwałe picie gorących i kwaśnych napojów, kawy i herbaty
  • nitrozoaminy, marynowane jedzenie, kiełbasy, grillowane jedzenie
  • niedobory witamin, zwłaszcza witaminy A
  • niedobór minerałów, takich jak cynk lub molibden
  • niski poziom błonnika, substancji balastowych w diecie
  • substancje toksyczne i dodatki chemiczne w diecie
  • pleśnie i produkty gnicia żywności, aflatoksyna, patulina
• nadwaga i otyłość
• źródła środowiskowe, metale ciężkie w przyrodzie, takie jak ołów lub kadm
• przełyk Barretta, zmiana struktury nabłonka przełyku spowodowana długotrwałą ekspozycją na kwaśne środowisko w chorobie refluksowej
• zatrucie przełyku, przypadkowe lub celowe zatrucie.

Inne czynniki ryzyka, tak zwane choroby przedrakowe, obejmują przepuklinę rozworu przełykowego, przełyk Barretta i, na przykład, achalazję przełyku, która jest w rzeczywistości defektem ruchliwości przełyku z konsekwentnym brakiem przechodzenia kęsa do żołądka. Jego przyczyna nie jest znana.

Innym przykładem jest zespół Plummera-Vinsona i różne zwężenia po zatruciu.

Jako czynnik ryzyka rozwoju raka płaskonabłonkowego wymieniane są źródła środowiskowe, zły styl życia oraz wspólna kombinacja przez długi czas. W przypadku gruczolakoraka jest to głównie przełyk Barretta.

Przełyk Barretta to przekształcenie prawidłowej błony śluzowej w wyniku refluksu treści żołądkowej i dwunastniczej w metaplastyczny nabłonek cylindryczny. Znajduje się w dolnych częściach przewodu pokarmowego. Przyczyną jest głównie przewlekłe refluksowe zapalenie przełyku.

Czynniki ryzyka jej rozwoju i uszkodzenia tkanek:

• palenie tytoniu
• alkoholizm, ale także spożywanie dużych ilości alkoholu
• upośledzona motoryka
• zaburzenia zwieracza przełyku
• przepuklina rozworu przełykowego
• długotrwała choroba refluksowa przełyku

Z tego powodu gruczolakorak występuje głównie w dolnej jednej trzeciej przełyku. To powikłanie (stan przedrakowy) stanowi 30-125-krotne ryzyko rozwoju raka przełyku. Nowotwory przełyku charakteryzują się długim okresem bezobjawowym.

Problemy towarzyszące są zwykle oznaką poważniejszego stadium raka.

Objawy raka przełyku mogą być ukryte przez długi czas. Dlatego ten typ raka jest niebezpieczny. Jest stosunkowo mało widoczny przez długi czas, ale guz rośnie i daje przerzuty nawet w tym bezobjawowym okresie.

Powodem tego jest elastyczność mięśni przełyku, które mogą podwoić swoją wewnętrzną średnicę.

Problemy pojawiają się dopiero wtedy, gdy nowotwór wypełni przełyk w dwóch trzecich. Jednym z początkowych objawów są problemy z przełykaniem (określane fachowo jako dysfagia).

Dysfagia wiąże się również z bólem. Jest to związane z uczuciem utknięcia pokarmu w gardle, klatce piersiowej.

Ból w klatce piersiowej charakteryzuje się tym, że nie można go dokładnie zlokalizować. Ból podczas połykania jest również określany jako odynofagia. Konsekwencją może być niemożność przełknięcia kęsa lub ślinienie się, kaszel lub chrypka głosu.

Podobnie, częsta zgaga jest związana z rakiem, a utrata masy ciała jest oznaką późnego stadium.

Objawy występujące w raku przełyku:

Innym objawem mogą być czarne smoliste stolce, technicznie melena. Jest to spowodowane krwawieniem z guza. Krew przechodzi przez przewód pokarmowy, gdzie mineralizuje się, powodując, że staje się czarna. Przeciwieństwem są wymioty krwią (hematemesis), które charakteryzują się wymiotowaniem świeżą czerwoną krwią.

Ogólne objawy obejmują wzrost temperatury ciała, nadmierne pocenie się, złe samopoczucie, zwiększone zmęczenie, ogólne osłabienie, a także na przykład brak apetytu, co sprzyja utracie wagi.

Ze względu na dobrą lokalizację przełyku i jego zaopatrzenie w naczynia krwionośne, diagnoza wiąże się również z powikłaniami. Są one wynikiem inwazyjnego zachowania nowotworu w stosunku do otoczenia.

Rozprzestrzenia się on poprzez krew i limfę do innych części ciała, tworząc przerzuty.

Te i inne objawy mogą być również objawami innych chorób, dlatego ważne jest wczesne wykrycie, rozpoznanie i leczenie choroby.

Obecność guza może być również wykryta przypadkowo.

W wielu przypadkach diagnoza raka przełyku jest stawiana dopiero po wystąpieniu początkowych objawów. Utrudnia to położenie przełyku, ukryta przed wzrokiem lokalizacja i elastyczność mięśni przełyku.

W tym momencie guz jest zwykle w zaawansowanym stadium.

Sama diagnoza jest prosta, a główną metodą diagnostyczną jest badanie endoskopowe.

Uzupełnia je badanie histologiczne pobranych próbek biopsji. Inną opcją obrazowania jest przejście rentgenowskie przez przełyk. Alternatywnie wybiera się tomografię komputerową, rezonans magnetyczny lub endosonografię.

Bronchoskopia wykrywa uszkodzenia układu oddechowego. Badania laboratoryjne określają markery nowotworowe i podstawowe parametry krwi. W diagnostyce ważne jest określenie stopnia zaawansowania nowotworu, tj. ocena samego guza, zajęcia węzłów chłonnych i przerzutów, czyli tzw. system TNM.

Ważny jest również wywiad lekarski i ogólny obraz kliniczny.

Rak przełyku początkowo przebiega bezobjawowo. Fakt, że objawy są ukryte, wynika z lokalizacji guza, który nie jest widoczny gołym okiem. Przyczyniają się do tego również właściwości ściany przełyku. Mięśnie przełyku są tak elastyczne i giętkie, że mogą dostosować się do połkniętych kęsów.

W tym momencie staje się on nawet dwukrotnie większy od swojego pierwotnego rozmiaru.

Późniejsze wystąpienie objawów jest oznaką wyższego i bardziej zaawansowanego stadium choroby. Guz zwykle dotyka 2/3 przełyku. Pierwszym objawem jest zwykle dysfagia, która utrzymuje się przez kilka miesięcy.

Trudności są powodowane najpierw przez pokarmy stałe, po kilku miesiącach przez pokarmy papkowate, a następnie przez połykanie płynów.

Towarzyszy temu ból, odynofagia. Pokarm utyka w przełyku. Osoba odczuwa kęs lub niedrożność w gardle lub klatce piersiowej. To miejsce może być dobrze widoczne. Utrzymujący się ból w klatce piersiowej lub plecach jest oznaką późnego uszkodzenia otaczających tkanek. Chrypka, kaszel lub duszność są również odpowiedzialne za inwazyjne zachowanie.

Jeśli naczynia krwionośne są zaburzone, dochodzi do krwawienia. Przy łagodnym nasileniu występuje melena (czarne stolce), jednak jeśli krwawienie jest intensywne, pojawiają się wymioty świeżą krwią.

Utrata masy ciała jest również objawem zaawansowanego raka.

Osoba traci ponad 10 kilogramów.

Taki zaawansowany rak charakteryzuje się obecnością przerzutów w organizmie. Objawiają się one następnie w zależności od lokalizacji i zakresu uszkodzeń. Rak przełyku może być dobrze leczony, jeśli zostanie wykryty we wczesnym stadium. Tutaj również widzimy znaczenie badań profilaktycznych.