Leczenie trądziku przybiera kilka form: miejscową, ogólną i fizyczną

Leczenie dzieli się na kilka form.

Leczenie miejscowe

Lekarz dokona kompleksowej oceny stanu skóry i w zależności od rodzaju trądziku określi procedurę leczenia skóry i zaproponuje leczenie.

Pierwszym krokiem profesjonalnej pielęgnacji jest głębokie oczyszczenie skóry. W przypadku, gdy pacjent wykazuje duże złogi zapalne, preferowane jest leczenie.

W pierwszych etapach leczenia odpowiednie jest stosowanie preparatów miejscowych w postaci roztworów, maści, kremów i żeli.

W tabeli wymieniono substancję leczniczą i jej działanie

Lek	Działanie
Nadtlenek benzoilu	Działanie keratolityczne (zmiękczające warstwę rogową naskórka) zmniejsza liczbę beztlenowych propionibakterii zmniejsza liczbę objawów zapalnych
Kwas azelainowy	antyproliferacyjny cytostatyczny antybakteryjny komedolityczny i działanie przeciwzapalne
Antybiotyki stosowane miejscowo (erytromycyna, klindamycyna)	hamują wzrost propionibakterii
Retinoidy stosowane miejscowo	działanie komedolityczne, keratolityczne, łagodne działanie przeciwzapalne i samostatyczne (redukcja nadmiernej produkcji sebum).

Indywidualnie opracowane leki są istotną częścią miejscowego leczenia trądziku.

Są one ważnym elementem w gabinecie lekarskim, ponieważ przepisując indywidualnie opracowany lek, pacjent otrzymuje dostosowaną terapię. Spośród postaci dawkowania, roztwory i maści dominują w terapii trądziku.

Leczenie ogólne

Jeśli leczenie miejscowe nie przynosi pozytywnych rezultatów lub jeśli trądzik postępuje w cięższym stopniu, należy wybrać połączenie terapii miejscowej i leczenia ogólnego.

Leczenie trądziku jest procesem długotrwałym i wymaga cierpliwości ze strony pacjenta oraz stosowania się do zaleceń lekarza.

Tabela z lekiem i jego działaniem

Lek	Działanie
Antybiotyki doustne, antybiotyki tetracyklinowe (tetracyklina, doksycyklina, minocyklina), antybiotyki makrolidowe (erytromycyna, azytromycyna)	zmniejszają liczbę propionibakterii jednocześnie lipazy propionibakterii są hamowane, a wolne kwasy tłuszczowe, które charakteryzują się potencjałem drażniącym, są redukowane zmniejszenie stanu zapalnego
Izotretynoina	bezpośrednie działanie hamujące na gruczoły łojowe zmniejszenie rogowacenia w mieszkach włosowych działanie komedolityczne działanie przeciwzapalne
Terapia hormonalna	zmniejsza poziom wolnych androgenów we krwi hamuje produkcję androgenów

Fizyczne i uzupełniające leczenie trądziku

Fizyczne metody leczenia obejmują fototerapię.

Fototerapia wykorzystuje światło o określonej długości fali do pochłaniania protoporfiryny IX (występującej w bakteriach i drożdżach). Po absorpcji światła cząsteczki protoporfiryny IX są rozkładane, co powoduje powstawanie rodników tlenowych, które są toksyczne dla bakterii.

Dzięki temu mechanizmowi objawy zapalne trądziku zostają złagodzone.

Inną opcją fizycznego leczenia trądziku jest tak zwana terapia fotodynamiczna.

Metoda ta wykorzystuje synergistyczne działanie kwasu aminolewulinowego (substancji światłoczułej) i światła o określonej długości fali (415 nm, tzw. światło niebieskie, lub 633 nm, tzw. światło czerwone).

Zabieg taki skutkuje apoptozą komórek gruczołów łojowych oraz zniszczeniem drożdżaków i bakterii.

Laser Smoothbeam działa w trybie pulsacyjnym i wykorzystuje energię lasera o długości fali 1450 nm. Dociera ona do głębszych partii skóry, gdzie zlokalizowane są gruczoły łojowe.

Rezultatem jest zmniejszenie produkcji sebum.

Krioterapia (leczenie chłodzące) jest jedną z najczęściej stosowanych metod w gabinetach dermatologicznych.

Jest szczególnie wskazana w leczeniu trądziku grudkowo-krostkowego. Zabieg powierzchniowy skutecznie łagodzi objawy zapalne i zmniejsza wydzielanie sebum.

Peeling chemiczny stosowany jest w leczeniu trądziku zaskórnikowego, trądziku grudkowo-krostkowego oraz w leczeniu blizn potrądzikowych. Po zastosowaniu peelingu skóra jest nawilżona, bardziej miękka i gładka.