Leczenie zapalenia wyrostka robaczkowego: leki i operacja

Podstawą leczenia zapalenia wyrostka robaczkowego jest prawie zawsze operacja, której celem jest zapobieżenie pęknięciu wyrostka.

Odroczenie operacji jest opcją w łagodnych i przewlekłych postaciach lub u osób z wysokim ryzykiem operacyjnym lub zbliżającymi się powikłaniami pooperacyjnymi (jednoczesne występowanie kilku chorób w starszym wieku).

Odpoczynek w łóżku, antybiotykoterapia (żylna) i terapia infuzyjna, dieta i regularne monitorowanie rozwoju problemu w krótkich odstępach czasu (USG, tomografia komputerowa, parametry zapalne) są ważne w leczeniu zachowawczym.

Postać zachowawcza charakteryzuje się niższym wskaźnikiem powodzenia i częstymi nawrotami (powrotem) trudności, już w pierwszym roku.

Leczenie chirurgiczne może być wykonane jako klasyczna operacja otwarta - appendektomia z laparotomią, może być również wykonane techniką mniej inwazyjną (minimalnie inwazyjną) - laparoskopowo.

Laparotomia jest klasyczną metodą otwartą, prowadzoną przez nacięcie w okolicy punktu McBurney'a. Wybierana jest szczególnie w przypadku wystąpienia powikłań, ale także wtedy, gdy przyczyna trudności jest niejasna.

Zabieg przeprowadzany jest przez wytworzony otwór w powłokach brzusznych, przez który usuwana jest robakowata wypukłość. Następnie, po wygojeniu, na powłokach brzusznych pozostaje blizna o długości około 6 centymetrów.

Laparoskopia jest łagodniejszą formą, ma wiele zalet, takich jak zmniejszone ryzyko infekcji, mniejszy ból, mniejsze rany chirurgiczne, szybsza rekonwalescencja pooperacyjna, a tym samym krótszy czas wolny od pracy. Wymaga jednak sprzętu technicznego i umiejętności ze strony chirurga.

Nie zaobserwowano znaczącej różnicy między tymi dwiema technikami.

Leczenie pooperacyjne obejmuje profilaktyczną antybiotykoterapię, odpoczynek w łóżku, dietę i dużą ilość płynów. Po operacji osoba jest na czczo przez 24 godziny, zaczynając od płynów i diety płynnej i stopniowo dodając dietę stałą.

Przebieg może być powikłany granicznym stanem zapalnym, tworzeniem się ropnia. Należy go początkowo odessać lub nakłuć pod kontrolą USG lub tomografii komputerowej. Dodaje się leczenie antybiotykami. Następnie, z kilkumiesięcznym opóźnieniem, wybiera się operację.