Jak leczy się zatorowość płucną? Leki i podejście inwazyjne

Leczenie następuje po postawieniu diagnozy. W przypadku pojawienia się trudności poza placówką szpitalną konieczne jest oczywiście ułożenie osoby w pozycji leżącej, z lekko uniesioną górną połową ciała.

Spokój, rozluźnienie ciasnej odzieży i szybki transport do profesjonalnego badania, wzywając pogotowie ratunkowe.

Samo leczenie dzieli się na zachowawcze i inwazyjne. W ostrej fazie stosuje się terapię trombolityczną w celu usunięcia skrzepliny.

Skrzeplina rozpuszcza się w krótkim czasie, co przywraca przepływ krwi w krążeniu płucnym. Następnie kontynuowane jest leczenie przeciwzakrzepowe, które ma również działanie zapobiegawcze przed nawrotem.

Drugą opcją jest interwencja inwazyjna lub operacja, która jest wybierana, gdy tromboliza nie jest skuteczna lub możliwa. Leczenie zakrzepowo-zatorowe jest jednak wskazane nawet w 90% przypadków.

Wskazana jest embolektomia płucna, bez użycia krążenia pozaustrojowego według Trendelenburga lub Mariona. Inną metodą jest forma ECC (krążenie pozaustrojowe). Ta metoda jest wygodniejsza dla pacjenta i łagodniejsza dla serca. Jednak jest wykonywana tylko na oddziale kardiochirurgii.

Przezżylne wprowadzenie cewnika przez embolektomię płucną to metoda cewnikowania, w której cewnik jest wprowadzany do żył płucnych przez żyłę udową lub żyłę szyjną. Następnie służy do odsysania zatoru.

Ważne jest również leczenie wspomagające, w zależności od powiązanych problemów i ogólnego przebiegu klinicznego, takie jak podawanie tlenu lub leków wspomagających czynność serca.

Zapobieganie zatorowości płucnej jest również ważne, szczególnie w przypadku unieruchomienia pacjenta lub jego kończyn. Polega ono na dodaniu leczenia przeciwzakrzepowego. Konieczna jest wczesna odwrotna mobilizacja i wsparcie dla aktywności fizycznej.