Leczenie zespołu wypalenia zawodowego: leki i terapie

Terapia wypalenia zawodowego koncentruje się na zmianie w dwóch obszarach: zmianie u ofiary wypalenia zawodowego i zmianie w warunkach zewnętrznych, w których doszło do wypalenia.

Ważne jest, aby pamiętać, że powrót do zdrowia po wypaleniu wymaga czasu. Nie należy oczekiwać szybkich zmian i wszystkiego naraz. Poprawa może potrwać kilka miesięcy, ale czasami nawet rok, po rozpoczęciu działań stabilizacyjnych.

Osoba, która uległa wypaleniu zawodowemu powinna ograniczyć ilość stresorów w swoim otoczeniu.

W praktyce może to oznaczać np. rezygnację z niektórych aktywności, pozostawienie części obowiązków innym współpracownikom, wyjście z trudnej sytuacji życiowej, jeśli nie ma na nią racjonalnego rozwiązania.

Przydatne są ćwiczenia wzmacniające pewność siebie, samokontrolę, poprawiające sprawność fizyczną i siłę psychiczną.

Istotą jest przywrócenie pozytywnego myślenia, dobrego nastroju i dawki humoru do codziennego życia zawodowego, nawet w sytuacjach krytycznych.

Nie opłaca się zbyt szybko wracać do sytuacji, w której pracownik się wypalił. Kolejne wypalenie przyjdzie łatwiej, szybciej, będzie trudniejsze i dłużej potrwa powrót do normalnego funkcjonowania.

W środowisku pracy szczególnie korzystne jest złagodzenie wymagań związanych z pracą i poprawa komunikacji interpersonalnej, zarówno ze współpracownikami, jak i kierownictwem.

Bliskie więzi osobiste odgrywają bardzo ważną rolę na drodze do emocjonalnej regeneracji. Pracownicy powinni nauczyć się mówić, ale także słuchać. Ta prosta zasada dotyczy poprawy relacji nie tylko w miejscu pracy, ale także w życiu prywatnym.