Co to jest tężyczka, zespół tężyczkowy, jakie są objawy i jak się go leczy?

Najczęściej zadawanym pytaniem jest:

Co to jest tężyczka?
Co ją powoduje?
Jakie problemy mogą się z nią wiązać?
Czy można ją leczyć i co pomaga?

Dzisiejszy gorączkowy tryb życia stawia wysokie wymagania dotyczące kondycji ciała, a zwłaszcza psychiki.

Zwiększony stres, zarówno fizyczny, jak i psychiczny, może wywołać nieprzyjemne dolegliwości.

Znamy ją jako tężyczkę.

Znana jest również jako zespół tężyczkowy.

Jaka jest przyczyna tężyczki w większości przypadków?
Czy jest to tylko niedobór magnezu, czy też rolę odgrywa wiele czynników ryzyka?

Przeczytaj z nami.
Ten artykuł zawiera ważne informacje dotyczące źródła problemu i tego, jak pomóc sobie z tężyczką.

Czym jest tężyczka?

Tężyczka to zwiększona drażliwość ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego.

Ta zwiększona drażliwość jest w większości przypadków wynikiem niedoboru magnezu w organizmie. Można ją również znaleźć pod nazwą zespołu tężyczkowego.

Dzieli się on na dwie główne formy.

Drugą formą jest tężyczka niespecyficzna (utajona), której objawy są ukryte.

Pierwsza (jawna) postać tężyczki objawia się ostrym napadem tężyczkowym na poziomie nerwowo-mięśniowym. Niespecyficzna postać pochodzi od jej objawów, które nie są typowe - są niespecyficzne.

W przypadku tężyczki niespecyficznej objawy dotyczą różnych układów organizmu, takich jak układ nerwowy, sercowy i trawienny. W niektórych przypadkach u kobiet można również zaobserwować problemy ginekologiczne.

Tężyczka dotyka częściej kobiety i najczęściej osoby w wieku od 20 do 30 lat.

Innym sposobem kategoryzacji jest zmiana w jonach, zgodnie z ich zmniejszonym lub zwiększonym poziomem w organizmie, tj. w płynach ustrojowych.

Jony te obejmują:

• magnez, ze względu na jego obniżony poziom w organizmie i płynach ustrojowych
• wapń, dla jego obniżonego poziomu
• wodór, również dla obniżonego poziomu
• potas, ze względu na zwiększony poziom w organizmie
• sód, ze względu na zwiększony poziom
• pośrednio, fosfor, dla zwiększonych poziomów, dla obniżonych poziomów wapnia.

Tężyczka i tężec to zupełnie różne choroby

Być może znasz chorobę tężec, ale nie myl jej z zespołem tężyczki. Są to zupełnie różne choroby o różnych przyczynach. Chociaż ich objawem są skurcze mięśni.

Tężec i tężyczka to różne choroby.

Tężec jest spowodowany infekcją wywołaną przez bakterię Clostridium tetani. Bakteria ta powszechnie występuje w przyrodzie, głównie w glebie i jelitach zwierząt, takich jak konie i bydło. Można ją również znaleźć w jelitach ludzi.

Do zakażenia dochodzi, gdy skóra zostanie uszkodzona, nawet w przypadku niewielkich powierzchownych urazów, w kontakcie z zakażonym przedmiotem lub glebą. Bakterie namnażają się i wytwarzają toksynę. Toksyna ta wpływa na tkankę nerwową.

Następnie choroba objawia się skurczami mięśni. Jako pierwsze dotknięte są mięśnie twarzy i szyi. W późniejszych stadiach tężec objawia się typowym spazmatycznym zgięciem ciała (opisthotonus). Występują zagrażające życiu skurcze mięśni oddechowych.

Zapobieganie jest ustalone w krajach rozwiniętych poprzez szczepienia przeciwko tężcowi.

Główną przyczyną jest niedobór magnezu, ale tężyczka jest również wywoływana przez inne czynniki

Główną przyczyną zespołu tężyczkowego jest niedobór magnezu (Mg) w organizmie.

Mniej powszechne przyczyny obejmują odchylenia innych wymienionych jonów, zwłaszcza wapnia lub wapnia (Ca). Może być również spowodowany przez niektóre leki, zwłaszcza te wpływające na metabolizm, takie jak leki moczopędne (leki wywołujące oddawanie moczu), środki przeczyszczające lub kortykosteroidy, między innymi.

Choroby mogą również powodować tężyczkę.

Na przykład choroby przytarczyc, nerek, zaburzenia OUN, czyli ośrodkowego układu nerwowego, zarówno stany zapalne, urazy, jak i nerwice i psychozy.

Negatywny wpływ mają również diety redukcyjne i głodówki.

Zespół tężcowy występuje również przy hiperwentylacji, czyli przyspieszonym i pogłębionym oddechu. Hiperwentylacja może wystąpić przy nerwicach lub stanach paniki.

+

Jest również związana z ostrym lub długotrwałym stresem.

Hiperwentylacja powoduje obniżenie poziomu zjonizowanego wapnia lub wapnia we krwi, co z kolei wywołuje objawy tężyczki hiperwentylacyjnej.

Trudności te obejmują

1. mrowienie warg
2. mrowienie w obrębie twarzy
3. mrowienie w kończynach, zwłaszcza w opuszkach palców.

Wiele osób często skarży się na mrowienie, które dotyka różnych części ciała.
Czy winna jest tężyczka hiperwentylacyjna?

Osoba hiperwentylująca się może również odczuwać niepokój, ból w klatce piersiowej i obawiać się o swoje życie.

Przeczytaj również artykuł:
Hiperwentylacja - nie tylko trudności w oddychaniu i drżenie twarzy, rąk, nóg po skurcze mięśni

Podstawową pierwszą pomocą w tym przypadku jest dostosowanie częstotliwości i głębokości oddychania. W przeciwnym razie istnieje ryzyko pogorszenia trudności.

Przyczyną tężyczki może być

• obniżony poziom jonów, zwłaszcza magnezu i wapnia
• niedobór witaminy D
• zasadowica, taka jak w przypadku powtarzających się wymiotów
• szybki oddech lub hiperwentylacja, ale także tężyczka hiperwentylacyjna jako konsekwencja zasadowicy oddechowej
• niedoczynność przytarczyc, która jest chorobą gruczołów przytarczycznych i ich zmniejszoną funkcją
• zaburzenia psychiczne
  • osoby niestabilne wegetatywnie
  • zmniejszona adaptacja, tj. dostosowanie do sytuacji stresowych
  • nerwica
  • fobie
  • depresja
• spazmofilia, czyli skłonność do drgawek
• niektóre leki, takie jak diuretyki, środki przeczyszczające, leki nasercowe, kortykosteroidy
• głód
• diety redukcyjne
• alkoholizm

Tężyczka i alkohol nie idą w parze. Alkohol pogarsza sytuację.

Tężyczka i jej objawy

Tężyczka może objawiać się na kilka sposobów, dlatego też dzieli się ją na tężyczkę jawną i niespecyficzną.

Manifestacyjny zespół tężyczkowy jest klasyfikowany zgodnie z ostrym konwulsyjnym atakiem tężcowym.

Strach, niepewność.

Kołatanie serca, zawroty głowy i nudności z uczuciem omdlenia i osłabienia. Mrowienie ciała, kończyn, opuszków palców lub warg.

Jednym z najbardziej nieprzyjemnych objawów może być uczucie trudności w oddychaniu. Próba oddychania powoduje, że osoba przyspiesza i pogłębia oddech.
A to jest złe.
Hiperwentylacja pogarsza ogólny przebieg
(Hiperwentylacja = przyspieszony i pogłębiony oddech).

To kolejny sposób na opisanie napadu tężcowego...

A jak uniknąć zaostrzenia i jak radzić sobie z atakiem? Uspokój się, oddychaj powoli i kontrolowanie i nie myśl o negatywach.

Ostry napad tężcowy

Ten konwulsyjny atak atakuje przede wszystkim mięśnie kończyn górnych. Kończyny górne są skurczone w łokciach i nadgarstkach. Palce rąk również znajdują się w pozycji konwulsyjnej.

Ten skurcz mięśni jest również określany jako położniczy skurcz dłoni.

Skurcze mięśni dotykają również kończyn dolnych. Są one rozciągnięte i sztywne, szczególnie w kolanach i kostkach. W przeciwnym razie ten skurcz mięśni kończyn jest również określany jako skurcz karpopedalny. Oprócz skurczów mięśni występują również parestezje, które w rzeczywistości są uczuciem mrowienia w ciele.

W niektórych przypadkach może również wystąpić skurcz mięśni dróg oddechowych, znany jako skurcz krtani. Jest to skurcz mięśni krtani. W tym przypadku występują trudności z głośnym oddychaniem, szczególnie podczas fazy wdechu. W tym przypadku może również występować sinica.

Ostry napad tężcowy występuje nagle, stąd nazwa ostry.

Trwa od kilku minut do kilku godzin.

Nawet jeśli osoba nie jest w stanie mówić, a całe ciało jest w konwulsjach, jest w pełni świadoma siebie i swojego otoczenia.

Uwaga, na tym etapie bardzo łatwo pomylić go z napadem padaczkowym.

Napad tężyczkowy wyłącza osobę z normalnego życia na krótki czas.
Ale nie powoduje trwałej niepełnosprawności.
Należy go leczyć wcześnie, aby osoba była w pełni sprawna tak długo, jak to możliwe.

Tężyczka zwykle objawia się niespecyficznie

Rzadziej występuje ostry skurcz tężcowy, choć w przypadku tężyczki hiperwentylacyjnej wynika on z braku kontroli nad przyspieszonym i pogłębionym oddechem.

Częściej jednak występują nietypowe lub niespecyficzne objawy.

Ta forma tężyczki jest również określana jako utajona lub ukryta, głównie dlatego, że jej objawy nie są typowe.

Dotknięty jest układ nerwowy, układ sercowo-naczyniowy, ale także układ trawienny lub, u kobiet, układ ginekologiczny.

Tabela pokazuje, jak niespecyficzna tężyczka objawia się w odniesieniu do układów ciała

Jak stawia się diagnozę?

To właśnie ze względu na niespecyficzny przebieg choroby, tężyczka uzasadnia różne badania, którym poddawana jest osoba dotknięta chorobą.

Oczywiście w większości przypadków wyniki są w porządku i nie znajduje się żadnej oczywistej przyczyny.

Główne metody badania obejmują:

• badanie kliniczne
• EMG, czyli elektromiograf, testy funkcji mięśni
• badanie biochemiczne krwi, zwłaszcza oznaczanie poziomu magnezu i innych jonów, czyli jonogram.

W zależności od objawów wyklucza się inne choroby, takie jak migrena, choroby serca i lęk przed zawałem, padaczka, zapalenie mózgu, zaburzenia metaboliczne. W diagnostyce współpracują lekarz ogólny, internista, kardiolog, neurolog, psychiatra.

Jak leczy się tężyczkę?

Pierwszym wyborem w tężyczce spowodowanej niedoborem magnezu jest jego suplementacja. Uzupełnianie magnezu musi być prowadzone przez długi czas, nawet kilka miesięcy. Jednorazowe podanie nie pomaga. I nie ma znaczenia terapeutycznego.

Magnez występuje oczywiście również w naturalnych źródłach.

Takich jak owoce, warzywa, a także woda, choć nie każda twarda woda zawiera go wystarczająco dużo. Ewentualnie wody mineralne o wyższej zawartości magnezu. Nie trzeba go suplementować tylko w formie tabletek lub dożylnie czy dożylnie.

Jakie znamy źródła magnezu:

• orzechy
• zboża
• otręby
• rośliny strączkowe
• soja
• płatki owsiane
• warzywa liściaste
• sezam
• ryż
• banany
• drożdże
• ser
• kakao, ciemna czekolada
• woda, woda mineralna

W przypadku zespołu tężcowego, spowodowanego obniżonym poziomem wapnia, leczenie jest podobne, tj. suplementacja. W przypadku innych form leczenie dobiera się w zależności od przyczyny. A modyfikacja stylu życia odgrywa ważną rolę.

Wystarczająca ilość odpoczynku, snu i eliminacja stresu.

Odpoczynek od obciążeń psychicznych i stresu przybiera różne formy. Każda osoba znajduje inne hobby, które pomoże jej odciążyć się psychicznie. Dla kogoś może to być czytanie, oglądanie telewizji, spacery, wędrówki, sport, ćwiczenia i inne aktywności fizyczne, joga, pilates, pływanie i tak dalej.

Najważniejsze jest, aby zacząć...

Pierwszą pomocą w tężyczce hiperwentylacyjnej jest wspomniane już zmniejszenie częstości oddechów i dostosowanie głębokości oddychania. Na przykład wystarczy, że osoba położy się w wygodnej pozycji, rozluźni kończyny. W ten sposób uspokaja oddech.

Wskazane jest liczenie czasu wdechu i wydechu.

Wdech powinien trwać około 4 sekund, a wydech 8 sekund.

Tężyczka w ciąży

W okresie ciąży występuje zwiększone zapotrzebowanie na składniki odżywcze, w tym minerały, witaminy i inne substancje.

Kobieta w ciąży jest wrażliwa na zmiany, podobnie jak płód. W przypadku stwierdzonej tężyczki przed ciążą konieczne jest monitorowanie poziomu jonów, tj. jonogram.

A w sytuacji, gdy występują niespecyficzne dolegliwości lub skurcze mięśni, które mogą wskazywać na tężyczkę, konieczne jest natychmiastowe badanie. Lekarz ustali odpowiedni sposób leczenia na podstawie badań laboratoryjnych krwi. Oczywiście nie zaleca się samowolnego stosowania leków bez wcześniejszej konsultacji.

Co pomaga na tężyczkę

Pytasz:

Jak pomóc sobie przy tężyczce?
I na co uważać?

Co ci pomoże:

• Magnez
• wapń
• witamina D
• ćwiczenia relaksacyjne
• wystarczająca ilość odpoczynku, snu
• pozytywne myślenie
• dobry styl życia
• dobre nawyki żywieniowe
• dobra aktywność fizyczna

Co szkodzi:

• Stres i napięcie psychiczne