Diagnoza zwana zawałem serca: na czym polega leczenie i skierowanie pacjenta?

Jak i gdzie leczony jest pacjent z zawałem serca?

Mięsień sercowy to nazwa nadana mięśniowi serca, który wytwarza regularne skurcze serca. Zapewnia to przepływ krwi przez naczynia krwionośne.

Uszkodzony mięsień sercowy nie spełnia w pełni swojej funkcji pompowania krwi przez układ naczyniowy, czego konsekwencją jest poważne zagrożenie życia.

Ostry zawał mięśnia sercowego, wraz z niestabilną dławicą piersiową i nagłą śmiercią z powodu upośledzonego dopływu krwi do mięśnia sercowego, tworzy tak zwany ostry zespół wieńcowy.

Los pacjentów z zawałem mięśnia sercowego zależy w dużej mierze od funkcji lewej komory serca, dlatego ważne jest jak najszybsze udrożnienie naczyń krwionośnych zaopatrujących ten mięsień.

Typowymi i najczęstszymi objawami zawału mięśnia sercowego są

• ból w klatce piersiowej, który ma charakter ściskający lub uciskający
• ból zwykle rozprzestrzenia się na lewą stronę ciała, szczególnie na ramię, szyję lub szczękę
• uczucie braku powietrza
• uczucie wymiotów lub same wymioty
• pocenie się, bladość, niepokój i lęk przed śmiercią.

Więcej informacji na temat ostrego zespołu wieńcowego, objawów wskazujących na ostry zawał mięśnia sercowego oraz chorób, które mogą naśladować zawał serca, można znaleźć w naszym artykule w magazynie Pierwsza pomoc w zawale mięśnia sercowego.

W fazie od początku zawału serca do odpowiedniego leczenia ważną rolę odgrywają osoby udzielające pierwszej pomocy i oczywiście służby ratownictwa medycznego.

Ważna jest również świecka pierwsza pomoc, w tym zapewnienie specjalistycznej opieki poprzez wezwanie pogotowia ratunkowego.

Co robić w przypadku podejrzenia zawału serca?

Jeśli coś podejrzewasz, ułóż osobę w wygodnej pozycji i spróbuj ją uspokoić. Wezwij pogotowie ratunkowe. Przewietrz, poluzuj ubranie wokół szyi lub talii.

Odpowiadaj spokojnie i chętnie na pytania operatora pogotowia ratunkowego. Choć mogą się one wydawać niepotrzebne lub dziwaczne, są to ważne informacje, które najlepiej określą najlepszy sposób postępowania i leczenia pacjenta.

Jeśli pacjent jest leczony z powodu choroby wieńcowej, prawdopodobnie przyjmuje również leki, takie jak anopiryna i nitrogliceryna. Podawanie tych leków może być korzystne, ale może wystąpić pewne ryzyko związane z niskim ciśnieniem krwi.

Nitrogliceryna należy do grupy leków zwanych azotanami. Powodują one rozszerzenie naczyń krwionośnych, powodując znaczny spadek ciśnienia. Dlatego ich podawanie jest niewłaściwe, gdy ciśnienie jest niższe niż 90 mmHg ciśnienia skurczowego (serca). W przeciwnym razie może dojść do znacznego spadku przepływu krwi do mózgu, a następnie zapaści.

Inne możliwe przyczyny bólu w klatce piersiowej

Jak uzyskać profesjonalną pomoc

Członkowie zespołu ratownictwa medycznego i operatorzy pogotowia ratunkowego postępują zgodnie z profesjonalnymi wytycznymi. W oparciu o ich zalecenia priorytetem w zawale mięśnia sercowego jest maksymalne skrócenie czasu od wystąpienia zawału do czasu, w którym uszkodzone naczynie krwionośne zostanie udrożnione.

Jest to tak zwany całkowity czas niedokrwienia.

Ważny jest wywiad lekarski, który powinien być zwięzły i ukierunkowany. Pacjenta należy zapytać o charakter, rozprzestrzenianie się i czas trwania odczuwanego bólu.

Jednym z najważniejszych badań jest zapis EKG, który ma znaczący wpływ na przebieg leczenia i skierowanie pacjenta. Ważne jest jednak również zbadanie podstawowych parametrów życiowych, takich jak ciśnienie krwi, tętno, oddychanie, stan natlenienia, poziom cukru we krwi i temperatura.

Nie mniej ważne są również informacje o pacjencie, czyli tzw. wywiad medyczny. Alergie, wiek, to, na co pacjent jest leczony, a także wcześniejsza historia zawału serca lub udaru mózgu to ważne informacje, które decydują o dalszym postępowaniu.

Skierowanie pacjenta z zawałem mięśnia sercowego

Informacje takie jak obraz EKG, czas trwania bólu, szacowany czas przeniesienia i stan pacjenta mają decydujące znaczenie dla skierowania poszkodowanego pacjenta. W zależności od okoliczności dostępne są następujące opcje: ośrodek kardiologiczny, lokalny szpital lub lokalny szpital z późniejszym przeniesieniem do ośrodka kardiologicznego.

Przeniesienie pacjenta do konkretnej placówki medycznej zależy od wielu czynników.

Ośrodek kardiologiczny

Centrum kardiologiczne to wyspecjalizowana placówka opieki zdrowotnej, która jest kompleksowo wyposażona do leczenia ostrego zawału mięśnia sercowego. Placówka ta może być inaczej nazywana centrum PCI. PCI oznacza przezskórną interwencję wieńcową.

W tłumaczeniu akronim ten oznacza interwencję medyczną na uszkodzonych naczyniach krwionośnych, które zaopatrują mięsień sercowy. Mówiąc prościej, jest to procedura udrożnienia uszkodzonego naczynia krwionośnego i przywrócenia przez nie przepływu krwi.

Aby zostać przeniesionym i przyjętym do ośrodka kardiologicznego, pacjent musi spełniać określone kryteria. Odstęp czasu między wystąpieniem ataku serca a przewidywanym czasem zabiegu nie powinien przekraczać 120 minut. EKG musi wykazywać wyniki zgodne z tymi dla ostrego zawału mięśnia sercowego.

Stan pacjenta i inne istotne informacje należy skonsultować z odpowiednim lekarzem w ośrodku kardiologicznym, który na podstawie obrazu EKG i innych istotnych informacji zaleci skierowanie pacjenta i, w razie potrzeby, określi leczenie.

Lotnicze służby medyczne są również wykorzystywane do przyspieszenia transportu pacjentów i skrócenia wspomnianego czasu niedokrwienia. Warunki lotu muszą być jednak odpowiednie.

Szpitale lokalne

Jeśli pacjent nie może zostać przetransportowany w określonym przedziale czasowym, może zostać przewieziony do szpitala rejonowego. Tutaj stosuje się leczenie - tak zwaną fibrynolizę. Następnie, ponownie po konsultacji z ośrodkiem kardiologicznym, możliwy jest transport w celu udrożnienia naczynia krwionośnego, zwykle w ciągu 24 godzin. Jednak nawet w tym przypadku wszystko zależy od okoliczności i stanu pacjenta.

Każdy ból w klatce piersiowej powinien być monitorowany i badany w placówce opieki zdrowotnej. Jeśli pacjent odczuwa dyskomfort w klatce piersiowej, ale nie ma wyników EKG ani innych objawów zawału serca, pacjent jest zwykle przenoszony do szpitala rejonowego w celu obserwacji i badania.

Lekarz rejonowy

W niektórych przypadkach zawał mięśnia sercowego może mieć nietypowy lub cichy przebieg. Dzieje się tak szczególnie w przypadku osób starszych lub pacjentów z cukrzycą. Dlatego może się zdarzyć, że pacjent nie potraktuje swojego stanu tak poważnie i zdecyduje się zarządzać swoim stanem za pośrednictwem lekarza rejonowego lub lekarza dyżurnego.

W takim przypadku bardzo pomocne jest, jeśli lekarz ma do dyspozycji aparat EKG, który może zdiagnozować zawał serca i zapewnić rozpoczęcie całego postępowania związanego z szybkim przeniesieniem do ośrodka kardiologicznego.

Oczywiście wszelkie opóźnienia, czy to w przychodni, na oddziale internistycznym, czy na oddziale ratunkowym, są niepożądane. Dlatego w razie jakichkolwiek wątpliwości należy wezwać pogotowie ratunkowe.

Nie każdy ból musi oznaczać zawał serca, ale każdy ból w klatce piersiowej powinien być zbadany w placówce medycznej.

Przeczytaj również interesujący artykuł w czasopiśmie.