Kinesiotaping: taping taśmą terapeutyczną - jakie są jego efekty terapeutyczne?

Pierwsza wiedza o kinesiotapingu w historii

Pierwsza wiedza na temat kinesiotapingu pochodzi z Japonii. Tamtejszy kręgarz opracowywał taśmy, które miały pomóc w leczeniu i naprawie uszkodzonego obszaru mięśni.

Celem było stworzenie taśmy, która nie ograniczałaby zakresu ruchu przy jednoczesnej stabilizacji segmentu. Taśma miała również wspomagać układ limfatyczny i krwionośny organizmu.

Japoński kręgarz zastosował kinesiotaping u profesjonalnych sportowców w drużynie narodowej.

Metoda ta była stopniowo wprowadzana na świecie od około 2004 roku podczas Igrzysk Olimpijskich w Atenach.

Czym jest kinesiotape?

Metoda tapingu funkcjonalnego opiera się na słowach kinesio (ruch, układ mięśniowo-szkieletowy) i taśma. Na całym świecie metoda ta znana jest jako kinesiotaping.

Stosowana jest głównie w fizjoterapii i rehabilitacji, ale znalazła również miejsce w różnych dziedzinach medycyny, takich jak ortopedia, neurologia, chirurgia, medycyna sportowa i estetyczna.

Tape to elastyczna taśma samoprzylepna, która nie zawiera żadnych szkodliwych składników. Funkcja klejąca jest możliwa dzięki klejowi akrylowemu klasy medycznej. Taśma jest wodoodporna, można ją nosić przez kilka dni nawet pod prysznicem.

Nie zaleca się długich kąpieli.

Taśma jest dostępna w różnych kolorach, ale ma to niewielki wpływ na sam efekt. Wybór koloru taśmy zależy od preferencji pacjenta, (nie)widoczności taśmy, koloru koszulki sportowej lub psychologicznie służy do wyrażania emocji za pomocą kolorów.

Efekt kinesiotapingu

Taśma jest przyszyta na bawełnianym i akrylowym podkładzie, dzięki czemu ma właściwości elastyczne w kierunku pionowym, ale nie w kierunku poprzecznym. Ze względu na ten efekt różnicy sił, elastyczność i utrwalenie występują jednocześnie.

Skóra unosi się od leżących pod nią struktur miękkich.

Mówiąc prościej, zmieniając położenie skóry nad uszkodzoną tkanką (za pomocą taśmy), sprzężenie zwrotne jest przekazywane do mózgu, którego odruchową reakcją jest adaptacja i miejscowa zmiana tkanek miękkich.

Ważna jest prawidłowa technika aplikacji taśmy (zakres rozciągania, napięcie, kierunek i konkretne miejsce aplikacji).

Wykazano, że aplikacja taśmy ma korzystny wpływ na miękkie struktury ciała (skórę, powięź, mięśnie, więzadła, stawy oraz układ limfatyczny i krwionośny człowieka).

Efekty funkcjonalnego kinesiotapingu:

• Poprawa funkcji mięśni
• Wpływ na napięcie mięśniowe
• Zwiększenie stabilności mięśni
• Wspieranie procesu gojenia
• Wspieranie układu limfatycznego
• Wsparcie układu krążenia
• Zwiększenie stabilności stawów
• Eliminacja procesu zapalnego
• Zmniejszenie obrzęku
• Zmniejszenie miejscowego bólu

Technika i zasady aplikacji kinesiotapingu

Sam efekt terapeutyczny zależy przede wszystkim od metody aplikacji kinesiotapingu. Niezbędna jest wiedza na temat prawidłowego rozciągnięcia, napięcia, kierunku i umiejscowienia taśmy. Wymagana jest znajomość anatomii oraz pochodzenia mięśni i ścięgien.

Zaleca się, aby kinesiotape był aplikowany przez profesjonalistę, który ukończył certyfikowany kurs kinesiotapingu. Jeśli taśma nie jest odpowiednio naciągnięta i skierowana, pożądane efekty terapeutyczne mogą nie wystąpić.

I odwrotnie, w niektórych przypadkach niewłaściwej aplikacji taśmy może wystąpić niepożądany efekt.

Techniki kinesiotapingu są profesjonalnie podzielone na:

1. Mechaniczne - promujące fiksację/stabilność segmentu i eliminujące ból.
2. Powięziowe - wpływające na powłoki mięśniowe i struktury miękkie
3. Ruchowe - eliminujące ból i wspomagające proces gojenia
4. Więzadłowe - wpływające na propriocepcję i napięcie mięśniowe
5. Funkcjonalne - wpływające na ograniczenie i stabilność ruchu segmentowego
6. Limfatyczny - promujący drenaż limfatyczny i układ naczyniowy.

Przed właściwym tapingiem taśmę należy najpierw zmierzyć i przyciąć do pożądanego kształtu zgodnie z celem terapii. Zasadą tapingu jest wstępna dezynfekcja i podstawowe oczyszczenie skóry. Samo naklejanie i odklejanie taśmy nie jest w ogóle bolesne.

Taśma utrzymuje się na skórze średnio przez 3 dni.

Ze względów higienicznych nie zaleca się natychmiastowego ponownego naklejania taśmy w tym samym miejscu. Zalecana jest 1-2-dniowa przerwa między każdym ponownym naklejeniem taśmy.

Istnieją różne rodzaje kształtów taśm kinesiotape: V, I, Y, X lub donut (koło), siatka lub wachlarz. Taśma w kształcie litery Y jest używana głównie do oddziaływania na określony mięsień.

Znany kształt przypominający koryto rzeki jest używany głównie do promowania krążenia limfatycznego i naczyniowego - znany jako taping limfatyczny.

Kinesiotaping może być stosowany na praktycznie każdej powierzchni skóry pacjenta. W medycynie estetycznej lub neurologii w przypadku zaburzeń nerwu twarzowego, kinesiotaping jest również stosowany w okolicy twarzy.

Najczęstsze wskazania do kinesiotapingu to:

• Ból mięśni (mialgia).
• Przeciążone mięśnie
• Brak równowagi mięśniowej i ruchowej
• Nerwobóle
• Niestabilność stawów
• Zespół kręgowo-podstawny (ból pleców)
• Niedowład obwodowy i ośrodkowy
• Obrzęk
• Choroba zwyrodnieniowa stawów
• Procesy zwyrodnieniowe
• Niewystarczający drenaż limfatyczny
• Pielęgnacja blizn

Przeciwwskazania do kinesiotapingu:

• Otwarte rany
• Erupcje skóry i zapalenie skóry
• Niezagojone blizny
• Alergia na akryl
• Ostra zakrzepica
• Czerniak skóry
• Krucha skóra
• Stany gorączkowe

Wymagana jest zwiększona ostrożność przy ocenie stosowania kinesiotapingu u osób ze zdiagnozowaną cukrzycą (diabetes mellitus), nowotworami oraz u kobiet w ciąży.

Kinesiotaping w praktyce

Metoda przyklejania taśm funkcjonalnych do ciała pacjenta ma znaczenie terapeutyczne i psychologiczne w rehabilitacji. Taping jest stosowany w szerokim zakresie diagnoz układu mięśniowo-szkieletowego i cieszy się coraz większą popularnością wśród klientów.

Kinesiotaping jest stosowany głównie w fizjoterapii w celu rozluźnienia miękkich struktur przeciążonych mięśni, utrwalenia mięśni w celu lepszej stabilności segmentowej lub wsparcia układu limfatycznego w celu zmniejszenia obrzęku.

Jest częścią rehabilitacji profilaktycznej i pooperacyjnej.

Ze względu na zalety i minimalne przeciwwskazania metody tapingu, podstawowy kurs kinesiotapingu można ukończyć w większości ośrodków szkoleniowych nawet jako laik, tj. bez wyższego wykształcenia medycznego.