Czy to kurze oko czy brodawka wirusowa?

Kurze łapki i brodawki wirusowe to narośla skórne, które nie są niebezpieczne, a raczej ograniczają ludzi pod względem estetycznym. Różnice między nimi są widoczne gołym okiem i można je usunąć na różne sposoby.

Czym są narośla skórne, dlaczego i gdzie występują?

Skóra jest największym organem ludzkiego ciała. Chroni ją przed wpływami zewnętrznymi, fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi (wirusy, bakterie, grzyby). Czynniki te lub ich kombinacja powodują powstawanie różnych narośli skórnych. Miejsce powstawania i rodzaj narośli zależą bezpośrednio od czynnika sprawczego.

Narośl skórna to formacja na skórze o różnym rozmiarze, kształcie, kolorze i konsystencji. Pojawiają się w dowolnym miejscu na ciele. Niektóre są zwykle spotykane na twarzy, inne na nodze lub palcach.

Jeśli są zaopatrywane przez naczynia krwionośne i mają własne unerwienie (nerwy), powodują bolesność, a ich usuwanie jest często bardzo bolesne. Niektóre z nich są uciążliwe z powodu swędzenia.

Brodawki i odciski - przyczyny ich powstawania

Kurzajka (brodawka) jest chorobą wirusową wywoływaną przez wirusa brodawczaka ludzkiego (wirus HPV). Powoduje on łagodną (niezłośliwą) narośl na nabłonku (wyściółce) skóry. Efektem jest powstanie hiperkeratotycznego (nadmiernie zrogowaciałego) złogu skórnego.

Występują one również z powodu autoinokulacji (przenoszenia mikroorganizmów) do miejsc, które są predysponowane (określone, zamierzone) mniej zaopatrzone w naczynia krwionośne i są słabiej unaczynione. W tych miejscach istnieje większe prawdopodobieństwo rozwoju grubszej skóry, do której wirus jest wtórnie przenoszony.

Z drugiej strony, nagniotki (clavus) są wywoływane mechanicznie. Z powodu długotrwałego i stałego nacisku na określony obszar skóry (na przykład z powodu nacisku złego buta na duży palec u nogi) dochodzi do miejscowego rogowacenia (hiperkeratozy). W tym uprzywilejowanym miejscu tworzy się później kalus (tyloma).

Jeśli ucisk nie ustępuje, zagłębia się i tworzy zrogowacenie. Jego część wystaje ponad poziom skóry. Większa część rozciąga się do szczeliny, uciskając nerwy i powodując miejscowy ból. Oznacza to, że zrogowacenie jest większe niż to, co możemy zobaczyć gołym okiem na powierzchni.

Gdzie brodawki mogą być widoczne?

Lokalizacja brodawek wirusowych zależy od rodzaju brodawki. Istnieje wiele rodzajów brodawek, które różnią się między sobą rozmiarem, kształtem, a także lokalizacją, w której zwykle występują. Dzieje się tak, ponieważ brodawki wirusowe są wywoływane przez ten sam wirus brodawczaka ludzkiego, ale inny szczep.

Brodawka zwykła

Veruccae vulgaris najczęściej występuje na dłoniach i twarzy, ale może być widoczna w dowolnym miejscu na ciele. Dotyka w równym stopniu dzieci i dorosłych.

Brodawka ma kulisty kształt i wielkość od główki od szpilki do kilku centymetrów. Jej konsystencja jest bardziej sztywna, a powierzchnia bardziej szorstka, utworzona przez warstwowe i popękane rogowacenie. Kolor jest od szarawego do szaro-żółtego.

Występuje w izolacji (pojedynczo), ale może również tworzyć brzydkie, liczne lub wielokrotne skupiska. Większa (macierzysta) brodawka znajduje się w centrum, a mniejsze (potomne) brodawki są widoczne w otaczającym obszarze.

Veruccae digitata

Najczęściej występuje we włosach, na twarzy, najlepiej na brodzie. Nazywana jest również brodawką palcową, ponieważ tworzą ją zrogowaciałe narośla, które wyrastają z jej powierzchni i przypominają kształtem palce. Oprócz tego, że atakuje skórę, nie omija również błon śluzowych.

Veruccae filiformis

Veruccae filiformis pojawia się na twarzy, rzęsach, ustach i szyi. Obszarami uprzywilejowanymi są zatem te części, w których skóra jest bardzo delikatna. Często dotyka dorosłych.

Brodawka nitkowata to mała, miękka narośl, która przypomina nitkę lub łodygę o wąskim, wydłużonym kształcie. Tego typu brodawki są bardzo delikatne i można je łatwo złapać. Krwawią. Krwawienie jest niebezpieczne, ponieważ brodawka bardzo szybko rozprzestrzenia się na otaczający obszar i tworzy skupiska wielu brodawek.

Veruccae plantaris

Podobna w wyglądzie i lokalizacji (stopa, pięta) do brodawki podeszwowej jest veruccae plantaris, czyli brodawka podeszwowa. Podobnie jak clavus, powstaje w miejscach predysponowanych do ucisku.

Na początku jest niepozorna, gładka, nie wystaje na powierzchnię. Ma żółty kolor. Jeśli nie zostanie natychmiast leczona, rośnie i wystaje na powierzchnię. Ma eliptyczny kształt.

Veruccae plana

Brodawki młodzieńcze (typu dziecięcego) zwane veruccae plana lub brodawki płaskie występują na twarzy i wewnętrznych stronach kończyn górnych i dolnych (nadgarstki, kostki). Ten typ dotyka głównie dzieci.

Są płaskie, gładkie, lekko wystające i różowawe. Średnica jednej brodawki może wynosić do 5 mm, ale rzadko brodawki tworzą się pojedynczo. Zwykle jest ich kilka, czasem kilkaset i są swędzące.

Brodawki narządów płciowych

Na narządach płciowych i odbycie występują tak zwane brodawki narządów płciowych (veruccae genitalis), które mają jasnoróżowy kolor.

Są miękkie, o gładkiej powierzchni, ale mogą stwardnieć, jeśli nie są leczone. Czasami mają kształt główki szpilki na łodydze, która jest zaopatrzona w naczynia krwionośne.

Występują w skupiskach, przypominając wyglądem kalafior. Nie są bolesne, ale powodują nieprzyjemne swędzenie. Są przenoszone drogą płciową i często krwawią podczas stosunku. Są uważane za najczęstszą chorobę przenoszoną drogą płciową.

Veruccae senilis

Brodawki starcze są typowe dla osób starszych, występują na skórze starszego człowieka, głównie na klatce piersiowej, ale także na twarzy.

Nazywamy je veruccae senilis lub tak zwanymi brodawkami starczymi. Nazwa odnosi się do typowego wieku, w którym powstają.

Są to płaskie, żółto-brązowe do czarnych brodawki o tłustej powierzchni. Mają nierówny kształt i są lekko uniesione.

Występują w dowolnym miejscu na skórze, ale najczęściej widoczne są na skórze pleców. Występują w dużych ilościach blisko siebie.

Co to jest zrogowacenie i gdzie występuje?

Zrogowacenia występują tylko w obszarach, które są narażone na nadmierny, długotrwały lub powtarzający się nacisk lub tarcie martwej, zrogowaciałej skóry.

Jest to najczęściej spowodowane przez nieodpowiednie wąskie obuwie, które naciska na palce kończyn dolnych lub powoduje boczny nacisk. Stopa jest również zwykle dotknięta.

Ryzyko jest również zwiększone przez ciepłe, wilgotne i pozbawione powietrza środowisko (niektóre rodzaje nieodpowiedniego obuwia). Powtarzający się nacisk na palce kończyn górnych jest również spowodowany powtarzającymi się czynnościami z obciążeniem ręki, a konkretnie pewnej jej części (przycinanie krzewów, ręczna produkcja niektórych przedmiotów...).

Jak prawidłowo je zdiagnozować?

Aby prawidłowo określić, czy jest to brodawka czy rogówka oka, należy ocenić kilka aspektów. Największą rolę odgrywa sam wygląd formacji, a następnie jej rozmiar, kształt, konsystencja, lokalizacja i miejsce uprzywilejowania. Wygląd samej formacji ma największą wartość diagnostyczną.

Brodawki

Brodawki powstają w miejscu inokulacji przez mikroorganizmy. Początkowo tworzą sztywną grudkowatą masę w kolorze skóry. Stopniowo ich powierzchnia staje się większa, bardziej szorstka niż otaczająca tkanka i zmienia kolor na żółty, a czasem brązowy. Ich rozmiar zwykle nie przekracza 1 cm.

Konglomeraty brodawek mogą osiągać rozmiar kilku centymetrów. Mają kształt małego guzka wielkości główki szpilki, kulistego kształtu, wielkości grochu, ale także płaskiego w kolorze skóry. Brodawki są bezbolesne, a ich powierzchnia jest bardziej szorstka z powodu ich późniejszego rogowacenia.

Kurze oczy

Kurzajka jest zawsze wyraźnie ograniczonym rogowaceniem o okrągłym, czasem eliptycznym kształcie z szorstką powierzchnią i stożkowatym rdzeniem utworzonym przez większy depozyt zrogowaciałej skóry (korzeń) położony głęboko.

Mniejsza część wystaje na powierzchnię, większa część rozciąga się głębiej w stawie. Tylko wystająca część jest widoczna gołym okiem.

Łatwo go pomylić z modzelem (typhioma), z którego ostatecznie powstaje. Podstawową różnicą diagnostyczną jest to, że modzel nie jest jeszcze bolesny, a rogowiak powoduje ból i ma wyraźny margines.

Kurze oko - podział

Rogowacenie miękkie powstaje zwykle na palcach rąk w wyniku tarcia. Tworzy się kalus, który później przekształca się w clavus, gdy przyczyna sprawcza nie zostanie wyeliminowana. Staje się miękki z jądrem w kształcie pierścienia pod wpływem ciepła i wilgoci poprzez pocenie się.

Twarda rogówka znajduje się na palcach, gdzie rogowacenie jest bardziej widoczne. Jeśli przyczyna utrzymuje się, staje się coraz bardziej twarda i bolesna. Naczynia włosowate (komórki włosowate) mogą być widoczne w rdzeniu. Dla oka są to małe czarne kropki w środku rogówki.

Kluczem jest zapobieganie.

Środki zapobiegawcze są kluczem do rozwoju odcisków i brodawek. Leczenie jest długotrwałe i nieprzyjemne, a same narośla często powodują swędzenie i ból. Z tego powodu skuteczniejsze jest zachowanie ostrożności i unikanie ich pojawienia się. Wskazane jest, aby zawsze myśleć o krok do przodu.

Zapobieganie powstawaniu brodawek

• Zaleca się ostrożność w miejscach publicznych, takich jak baseny, prysznice w centrach fitness lub placówkach opieki zdrowotnej. Zaleca się, aby te miejsca i prysznice były odwiedzane tylko z ochroną w postaci kapci, aby uniknąć kontaktu skóry z wirusem. Istnieje zwiększone ryzyko, gdy skóra jest zraniona, a wirus łatwo dostaje się do organizmu.
• Należy zwiększyć nawyki higieniczne i używać wyłącznie własnych ręczników, bielizny, skarpet, gąbek do mycia, maszynek do golenia i innych artykułów higienicznych.
• W szczególności należy unikać bezpośredniego kontaktu z brodawką, a jeśli już do niego dojdzie, konieczne jest odpowiednie umycie i zdezynfekowanie kontaktującej się z nią części ciała, zwłaszcza dłoni i stóp.
• Powstałe brodawki należy odizolować plastrem, nie drapać i nie przenosić wirusa. Podczas leczenia brodawek należy przestrzegać zasad higieny.

Zapobieganie rozwojowi ospy wietrznej

• Pierwszym priorytetem jest zapobieganie powstawaniu zrogowaciałej skóry, głównie na stopach, poprzez noszenie odpowiedniego obuwia, kremów i produktów zmiękczających skórę lub usuwanie szorstkiej skóry za pomocą strugarki lub bezpośrednio w salonach pedicure.
• Stopy należy utrzymywać w czystości, suchości i nosić skarpetki, które dobrze wchłaniają wilgoć (na przykład skarpetki bawełniane).
• Należy unikać obcisłych i nie przepuszczających powietrza butów. Buty na wysokim obcasie są również nieodpowiednie, jeśli są noszone regularnie.
• Zaleca się regularne kąpiele stóp lub maseczki przynajmniej raz w semestrze.

Jakie leczenie jest odpowiednie?

W Internecie można znaleźć wiele porad i wskazówek dotyczących usuwania brodawek lub nagniotków. Leczenie dzieli się ogólnie na leczenie domowe, które jest długotrwałe i zwykle nieskuteczne, oraz leczenie farmakologiczne. To drugie jest również bolesne, ale produkty przeznaczone do usuwania tych narośli skórnych są bardziej skuteczne.

Współczesność oferuje również laserowe rozwiązania usuwania brodawek i nagniotków czy wymrażanie ciekłym azotem. Najszybszym rozwiązaniem wciąż pozostaje ich chirurgiczne usunięcie.

Domowe sposoby leczenia brodawek i odcisków

• Wiele osób sięga po taśmę klejącą, jednak za jej pomocą możliwe jest jedynie usunięcie powierzchownych warstw nabłonka skóry. Zazwyczaj po długich staraniach i tak potrzebne jest inne rozwiązanie.
• Nieco skuteczniejszy od taśmy klejącej jest czosnek, który znany jest ze swoich właściwości przeciwbakteryjnych i przeciwwirusowych, jednak w przypadku narośli skórnych na pierwszy plan wysuwa się jego zdolność do przypalania uszkodzonej skóry, co powoduje, że powoli zaczyna się ona łuszczyć.
• Gorąca kąpiel zmiękcza skórę, którą następnie łatwiej usunąć za pomocą narzędzi do pedicure. Metoda ta jest odpowiednia dla obu opisanych narośli.

Leczenie farmakologiczne

• Zarówno w przypadku brodawek, jak i odcisków, odpowiednie są maści keratolityczne zawierające 10-40% kwasu acetylosalicylowego. Kwas ten jest głównym składnikiem środka przeciwgorączkowego i przeciwbólowego znanego jako acylopiryna.
• W przypadku brodawek skuteczne są cytostatyki z 5-fluorouracylem.

Współczesna medycyna

Medycyna czyni postępy we wszystkich dziedzinach. Obecnie istnieje wiele opcji leczenia narośli skórnych. Należą do nich:

• Zamrażanie nagniotków i brodawek ciekłym azotem.
• Terapia rentgenowska.
• Laserowe usuwanie narośli.
• Galwanokauteryzacja, obecnie znana jako elektrokauteryzacja.
• Najszybszym sposobem usuwania odcisków i brodawek jest zabieg chirurgiczny. Polega on na ścieraniu lub chirurgicznym wycięciu dotkniętego obszaru. Metoda ta jest stosowana głównie w przypadku większych narośli, gdy powyższe metody tracą swoją skuteczność. Zaletą jest wycięcie narośli wraz z korzeniem. Pozostawia blizny.