Wyciek moczu w ciąży i po porodzie: co go powoduje? 3 ćwiczenia, które możesz wykonywać w domu

Nietrzymanie moczu oznacza spontaniczny, niekontrolowany wyciek moczu. Temat nietrzymania moczu ma tendencję do bycia tabu, ale jest to powszechne zjawisko, z którym kobieta może się spotkać w czasie ciąży.

Dlaczego wyciek moczu występuje u kobiet, jak można walczyć z nietrzymaniem moczu i wiele innych ciekawych informacji można znaleźć w artykule.

Wyciek moczu w ciąży

Podczas ciąży kobieta przechodzi wiele zmian hormonalnych. Rozwijające się dziecko w brzuchu matki fizjologicznie rozszerza ściany macicy i uciska otaczające narządy jamy swoją objętością.

W większości przypadków rosnące dziecko naciska na pęcherz moczowy, który znajduje się w bliskim sąsiedztwie macicy.

Pęcherz ma mniejszą pojemność pod stałym naciskiem macicy. Konsekwencją jest uczucie oddawania moczu, gdy jest tylko częściowo wypełniony. W niektórych przypadkach kopanie dziecka może powodować wyciek moczu z powodu osłabienia ścian pęcherza.

Zazwyczaj jednak jest to kilka kropel moczu.

Na początku ciąży kobieta może odczuwać częste parcie na mocz. Zjawisko to jest również spowodowane zwiększonym dopływem krwi do narządów miednicy małej. W pewnym stopniu zmienia się kąt, pod jakim pęcherz i cewka moczowa są zaciśnięte.

Nietrzymanie moczu w ciąży dominuje jednak w trzecim trymestrze ciąży ze względu na znaczne powiększenie macicy i dziecka.

Około 30% kobiet doświadcza nietrzymania moczu w ciąży.

W wyniku ciągłego ucisku i wzrostu macicy mięśnie dna miednicy stają się wiotkie i rozluźnione. Zwieracze stają się nieco wiotkie, a kobieta w ciąży doświadcza nietrzymania moczu w pewnych sytuacjach.

Są to głównie momenty takie jak kaszel, kichanie, śmiech lub skakanie.

Najczęściej jest to wyciek zaledwie kilku kropel moczu, jednak w niektórych przypadkach problem nietrzymania moczu może występować z większą intensywnością. W gorszych przypadkach może dojść do niewielkiego wycieku stolca.

Ciąża, osłabiona odporność i częste oddawanie moczu wiążą się również z ryzykiem rozwoju infekcji lub zapalenia dróg moczowych, dlatego zaleca się regularne oddawanie moczu, jak najszybsze wizyty w toalecie i przestrzeganie zasad higieny intymnej.

Jeśli kobieta doświadcza nietrzymania moczu w czasie ciąży, należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci odpowiednie leczenie.

Występowanie nietrzymania moczu jest kwestią indywidualną i zależy od wielu czynników, jednak w łagodnej postaci jest ono powszechne nawet u zdrowych kobiet bez określonych predyspozycji.

Nie każda kobieta w ciąży cierpi na nietrzymanie moczu i nie każda doświadcza wycieku moczu w tym samym czasie. Może wystąpić na początku ciąży, pod koniec ciąży lub krótko przed porodem, a czasem nawet po samym porodzie.

Czynniki, które zwiększają częstość występowania nietrzymania moczu w ciąży:

• Wyższy wiek matki
• Porody mnogie
• Czynnik genetyczny
• Osłabione dno miednicy
• Brak równowagi mięśniowej w obszarze miednicy
• Częste zapalenie pęcherza moczowego
• Operacje uroginekologiczne
• Narażenie na stres
• Cukrzyca
• Choroby kręgosłupa i rdzenia kręgowego

Wyciek moczu po porodzie

Kolejnym nadmiernym obciążeniem dla narządów miednicy po ciąży jest sam poród. Ciało kobiety jest fizjologicznie przygotowane do przebiegu porodu i późniejszej rekonwalescencji.

Przy nadmiernym ciśnieniu w drugim kanale rodnym podczas fazy wydalania, występuje zwiększony nacisk na pęcherz moczowy.

Mięśnie dna miednicy i pochwy muszą być wystarczająco napięte, aby poród przebiegał bez komplikacji.

W niektórych rzadkich przypadkach nerwy kontrolujące pęcherz mogą zostać zakłócone podczas porodu, mięśnie dna miednicy mogą zostać uszkodzone lub poród może być wspomagany specjalnymi kleszczami. Może to następnie powodować nietrzymanie moczu po porodzie.

Według National Institutes of Health, kobiety rodzące naturalnie drogą pochwową są o 50% bardziej narażone na wystąpienie poporodowego nietrzymania moczu niż kobiety rodzące przez cesarskie cięcie.

Istnieją jednak inne komplikacje związane z cesarskim cięciem. Należy skonsultować się z lekarzem w sprawie odpowiedniej metody porodu.

Po porodzie w szóstym tygodniu ponownie zmieniają się proporcje jamy brzusznej i miednicy małej. Obkurczająca się macica stopniowo osiąga swój pierwotny rozmiar.

Konieczne jest stosowanie się do zaleceń lekarskich, pewna modyfikacja stylu życia oraz stosowanie ćwiczeń poporodowych - rehabilitacji wzmacniającej dno miednicy i likwidującej diastazę brzucha.

Czynniki zwiększające częstość występowania poporodowego nietrzymania moczu:

• Podwyższony wiek matki
• Porody mnogie
• Wysoka masa ciała dziecka
• Wysoka masa urodzeniowa wcześniaków, wysoka masa urodzeniowa bliźniąt, trojaczków
• Utrzymanie wagi ciążowej po porodzie
• Operacje uroginekologiczne
• Praca fizyczna matki podczas ciąży
• Stres psychiczny
• Cukrzyca
• Choroby kręgosłupa i rdzenia kręgowego
• Osłabione dno miednicy
• Brak równowagi mięśniowej w obszarze miednicy

Opcje leczenia nietrzymania moczu

Ćwiczenia podczas ciąży powinny być konsultowane z ginekologiem ze względu na indywidualny stan zdrowia kobiety, etap ciąży, pozycję dziecka, historię medyczną i możliwe komplikacje zdrowotne.

Do rehabilitacji w ciąży wybierane są proste, niewymagające ćwiczenia, których celem jest wzmocnienie, aktywizacja i uświadomienie dna miednicy, odciążenie przeciążonych mięśni odcinka szyjnego kręgosłupa oraz zapoznanie pacjentki z ergonomią ruchu.

Leczenie nietrzymania moczu w ciąży i po porodzie zależy od jego postaci i nasilenia. Jeśli jest to łagodny wyciek moczu spowodowany fizjologicznym wzrostem macicy lub z powodu krótkiego okresu poporodowego, należy zastosować środki wspomagające nietrzymanie moczu.

W przypadku lekkiego wycieku przydatne są wkładki i majtki chłonne. Są to nowoczesne, dyskretne urządzenia, które są chłonne i chronią przed nieprzyjemnym zapachem i wilgocią. Szeroka gama dostępnych produktów pozwala kobiecie wybrać odpowiednią opcję w zależności od rozmiaru i stopnia nietrzymania moczu (chłonności).

Głównym kluczem do leczenia poporodowego nietrzymania moczu są specjalne ćwiczenia wzmacniające dno miednicy.

Rehabilitacja poporodowa obejmuje wzmocnienie mięśni dna miednicy, wzmocnienie ściany brzucha i środkowej części ciała, naukę prawidłowego oddychania i korygowanie zaburzeń równowagi ruchowej w obszarze miednicy.

Celem ćwiczeń jest wyeliminowanie wypadania (obniżania) narządów układu wydalniczego, wzmocnienie dna miednicy i wzmocnienie mięśni zwieraczy, w tym cewki moczowej.

Fizjoterapeuci uczą kobiety specjalnych, ale prostych ćwiczeń aktywujących dno miednicy. Wśród tych dobrze znanych wśród ogółu społeczeństwa są ćwiczenia Kegla amerykańskiego lekarza, ginekologa Arnolda Kegla.

Koncentrują się one na izolowanej aktywacji mięśni dna miednicy kobiety.

Inną opcją jest trening samych mięśni pęcherza moczowego, który lekarz wyjaśni pacjentce w sposób dostosowany do jej potrzeb. Celem jest stopniowe wydłużanie czasu między oddawaniem moczu przy jednoczesnym zwiększaniu świadomości mięśni dna miednicy i zwieraczy.

W celu wzmocnienia i zwiększenia świadomości dna miednicy stosuje się również wibrujące urządzenia dopochwowe, których celem jest aktywacja mięśni zwieraczy, zwiększenie wrażliwości i świadomości tego obszaru.

Ich stosowanie musi być skonsultowane z ginekologiem, ponieważ nie są one odpowiednie w ciąży i w okresie tuż po porodzie.

Możliwość leczenia operacyjnego jest wskazana szczególnie u kobiet, u których leczenie zachowawcze zawiodło. Są to przypadki, w których stale występuje obniżenie narządów i dna miednicy, wysoki wskaźnik nietrzymania moczu, wyciek stolca i inne związane z tym komplikacje zdrowotne.

Wybór i rodzaj konkretnej operacji jest zawsze indywidualny. Wybór operacji zależy również od nawracającej planowanej ciąży.

Osłabione dno miednicy

Dno miednicy to grupa mięśni tworzących pokrywę jamy miednicy, których zadaniem jest utrzymanie prawidłowej pozycji, stabilności i ruchomości narządów miednicy małej (układu płciowego, wydalniczego i pokarmowego).

Dno miednicy odgrywa również dużą rolę w rzeczywistym funkcjonowaniu narządów. Dla kobiety dno miednicy ma ogromne znaczenie podczas ciąży, porodu i w doświadczaniu seksualności.

Pomoc w aktywacji dna miednicy.

Zaleca się, aby mięśnie dna miednicy były silne i funkcjonalne przed ciążą. Zmniejsza to ryzyko nietrzymania moczu, powikłań poporodowych, a także przyspiesza czas powrotu do zdrowia.

Zapobieganie w celu zmniejszenia ryzyka nietrzymania moczu

Profilaktyka mająca na celu zmniejszenieryzyka wycieku moczu w czasie ciąży i po jej zakończeniu rozpoczyna się jeszcze przed zajściem w ciążę.

Wskazane jest posiadanie aktywnego, funkcjonalnego dna miednicy, stabilnego środka ciała i dużej aktywności fizycznej.

Wskazane są modyfikacje stylu życia, takie jak ograniczenie palenia tytoniu, kontrola masy ciała, profesjonalne leczenie wszelkich schorzeń i, co nie mniej ważne, eliminacja infekcji dróg moczowych.

Zaleca się włączenie do aktywności fizycznej ćwiczeń ukierunkowanych na dno miednicy i okolice miednicy, aby wyeliminować późniejsze osłabienie mięśni zwieracza w czasie ciąży.

3 proste ćwiczenia, które możesz wykonywać w domu, aby aktywować dno miednicy

Aktywacja i relaksacja dna miednicy

Pozycją wyjściową jest leżenie na plecach z nogami ugiętymi w stawach kolanowych i stopami przyklejonymi do maty. Głowa znajduje się w przedłużeniu kręgosłupa, a ramiona spoczywają luźno na macie z dala od uszu.

Celem ćwiczenia jest izolowany skurcz dna miednicy.

Kobieta stara się uświadomić sobie i przyciągnąć mięśnie dna miednicy do wewnątrz i przytrzymać je przez chwilę, oddychając płynnie przeponą.

Następnie rozluźnia mięśnie dna miednicy. Podczas aktywacji dna miednicy zaleca się napinanie każdego mięśnia pośladkowego osobno i delikatne podciąganie miednicy podczas ćwiczenia.

Skurcz i późniejsze rozluźnienie mięśni można kontrolować za pomocą dłoni umieszczonej pod pośladkami.

Uważaj, aby nie wstrzymywać oddechu podczas ćwiczenia i nie czuć obszaru dna miednicy.

Mostek pośladkowy z aktywacją dna miednicy

Pozycja podstawowa jest taka sama jak w poprzednim ćwiczeniu. Kolana ugięte, łopatki oparte na macie, kręgosłup przyklejony do miękkiej maty. Stawy kolanowe są na równi z szerokością stawów biodrowych. Ramiona ułożone luźno przy ciele, dłońmi w dół.

Dłonie ułożone są luźno na macie z dala od uszu. Miednica jest stopniowo unoszona i podtrzymywana w kierunku sufitu. Łopatki pozostają podparte przez cały czas trwania ćwiczenia.

W pozycji górnego mostka dochodzi do izolowanego skurczu mięśni dna miednicy i aktywacji mięśni pośladkowych.

Kobieta pozostaje w tej aktywowanej pozycji przez kilka sekund i oddycha swobodnie przeponą.

Z wydechem kobieta ponownie opada na matę i rozluźnia aktywowane mięśnie.

Należy uważać na wstrzymywanie oddechu podczas ćwiczenia i niewystarczającą aktywację dna miednicy.

Stanie z aktywacją i rozluźnieniem dna miednicy

Pozycja wyjściowa to lekko rozkroczna postawa stojąca, z ciężarem ciała spoczywającym równomiernie na obu stopach. Palce stóp są lekko rozstawione. Plecy są w prostej, wyciągniętej pozycji, a głowa w wyimaginowanym przedłużeniu. Ramiona są cały czas opuszczone z dala od uszu.

Ćwiczący opiera dłonie na pośladkach. Oddech jest płynny podczas całego ćwiczenia. Dno miednicy jest aktywowane, kurcząc głębokie wewnętrzne mięśnie miednicy w górę (do wewnątrz).

Występuje również izolowana aktywacja i skurcz mięśni pośladkowych.

Kobieta oddycha płynnie i stara się nie dopuścić do aktywacji mięśni przez kilka sekund.

Następnie aktywowane mięśnie rozluźniają się i następuje przyjemne uwolnienie napięcia i rozluźnienie.