Mokra skóra spowodowana stanem zapalnym, zapaleniem skóry lub egzemą? Poznaj przyczyny

Zwilżenie skóry podczas i po urazie

W tym przypadku zwilżenie jest spowodowane czynnikami zewnętrznymi. Skóra jest uszkodzona, a szew (głębsza warstwa skóry) może również zostać uszkodzony. W niektórych przypadkach rana rozciąga się poniżej tkanki tłuszczowej skóry i do struktur pod skórą.

Zwilżenie rany jest najczęściej związane ze stanem zapalnym w miejscu rany. Bakterie mogą przedostać się do rany bezpośrednio w momencie urazu, ale także podczas gojenia. Następnie mogą wystąpić problemy z gojeniem się rany i regeneracją skóry.

Rana i jej okolice są wilgotne, opuchnięte, zaczerwienione i występują dolegliwości bólowe. W takim przypadku konieczna jest miejscowa pielęgnacja rany, a w niektórych przypadkach miejscowe lub ogólne antybiotyki.

Objawy problematycznego gojenia się ran:

• Ból
• zaczerwienienie
• obrzęk
• ropienie, zwilżenie, sączenie się ropy między szwami
• nieprzyjemny zapach
• wzrost temperatury ciała do gorączki jako objaw ogólny
• dowody laboratoryjne to podwyższona liczba leukocytów (białych krwinek) i podwyższone CRP.

Podobny stan może wystąpić w przypadku rany chirurgicznej. Jeśli rana zostanie zakażona bezpośrednio w miejscu operacji lub podczas leczenia, w tym leczenia domowego. Te zakażenia szpitalne są technicznie nazywane zakażeniami szpitalnymi.

Upośledzone gojenie się ran i zwilżanie ran jest również powszechne u osób leczonych z powodu cukrzycy. Cukrzyca jest czynnikiem ryzyka powikłań gojenia się ran. Sprawia, że rany goją się słabo i długo.

Nawilżanie w przypadku chorób skóry

Fachowo stan zwilżenia skóry nazywany jest również madidacją i występuje również w stanach zapalnych skóry. W stanach zapalnych dochodzi do produkcji płynu, który może dotrzeć do powierzchni skóry. Tam objawia się to właśnie zwilżeniem.

Często taki stan zapalny jest spowodowany infekcją warstw podskórnych lub problemami z przewodami gruczołów potowych lub łojowych. W większości przypadków moczenie jest związane z chorobami skóry.

Najczęstszą przyczyną moczenia jest wyprysk atopowy (dermatitis atopica), genetycznie uwarunkowana choroba, która powoduje patologiczną odpowiedź immunologiczną na bodziec.

Skóra staje się sucha, swędząca, łuszcząca się i pokryta pęcherzami, szczególnie w przypadku infekcji.

Egzema atopowa dotyka dużą część populacji. Występuje bardzo często w połączeniu z alergiami. Pojawia się regularnie w określonych odstępach czasu.

Istnieje kilka postaci wyprysku atopowego, na przykład postać niemowlęca, dziecięca i dorosła. Bardzo często dotyka osoby o wrażliwej skórze.

Leczenie najczęściej polega na miejscowym stosowaniu maści na dotknięte obszary. Stosuje się również miejscowe stosowanie kortykosteroidów. Stosowane są również miejscowe leki przeciwhistaminowe w postaci maści.

Inną formą jest wyprysk kontaktowy (dermatitis contacta). Pojawia się, gdy skóra wchodzi w kontakt z alergenem. Alergeny mogą obejmować różne metale (biżuteria), takie jak nikiel, chrom, ale także kosmetyki, propolis, zioła, gumę lub żywice lub różne chemikalia (środki czyszczące).

Skóra staje się swędząca, czerwona i pokryta pęcherzami po wielokrotnym kontakcie z alergenem.

Zwilżenie skóry może również wystąpić w łuszczycy, zwłaszcza jeśli dotknięty obszar zostanie zakażony bakterią, tj. paciorkowcem. Łuszczyca jest chorobą dziedziczną, która objawia się stanem zapalnym skóry, zaczerwienieniem i łuszczeniem.

Wskazówka: Więcej informacji można znaleźć w osobnym artykule na temat łuszczycy.

Powikłania mogą wystąpić w pęknięciach skóry i w miejscach, w których skóra jest bardziej obciążona (na przykład przez pocenie się lub w fałdach skóry). Infekcje bakteryjne mogą wystąpić, na przykład, gdy skóra za uszami staje się mokra.

Główną przyczyną może być egzema, łuszczyca, niedobór cynku, ale także niedobór witamin z grupy B.

Łojotokowe zapalenie skóry to choroba, której przyczyna nie jest do końca znana. Dotyka głównie obszarów, w których występuje większa liczba gruczołów łojowych. Jest to obszar na twarzy, włosy na głowie lub górnej części tułowia.

Na twarzy dotyka głównie obszaru:

• czoło
• brwi
• powieki
• bruzd nosowo-wargowych

Choroba ta charakteryzuje się złuszczaniem tłustych żółtych łusek i zaczerwienieniem skóry. Dotyka głównie dzieci, ale także dorosłych w mniejszym stopniu (3-5%). Chociaż nie jest to choroba zwilżająca, zwilżenie skóry we włosach i innych częściach ciała może wystąpić z infekcją bakteryjną.

Podobnie, jeśli skóra zostanie naruszona przez drapanie, powikłaniem może być zapalenie bakteryjne i mokra skóra. Dzieje się tak również w przypadku pediculozy. Pediculoza jest chorobą wywoływaną przez wszy. Więcej informacji na temat tej choroby można znaleźć w artykule Jak wszy głowowe objawiają się u dzieci.

Zwilżenie skóry we wrzodzie

Zwilżenie skóry może również wystąpić w owrzodzeniach piszczeli. Jest to choroba, która powstaje w wyniku przewlekłej i długotrwałej choroby żył i tętnic. Wrzód jest zasadniczo przewlekłym defektem skóry, w którym skóra ulega rozkładowi i martwicy.

Owrzodzenie może rozciągać się na różne głębokości skóry, tkanki podskórnej i powierzchni. Częstość występowania owrzodzeń kości piszczelowej jest najczęstsza u osób starszych. Do 85% tych owrzodzeń ma przyczynę żylną. Problem z tętnicami występuje rzadziej (10%), a najniższy odsetek owrzodzeń (około 5%) ma inną przyczynę.

Przyczyny obejmują:

• problemy naczyniowe (żyły lub tętnice)
• problemy z układem limfatycznym
• choroby metaboliczne (cukrzyca)
• neuropatia
• guzy
• infekcje
• skutki fizyczne
• uszkodzenia chemiczne
• ciała obce

Procesy onkologiczne i zwilżenie skóry

Szaleństwo (zwilżenie skóry) występuje również w niektórych przypadkach czerniaka. Czerniak jest najniebezpieczniejszą formą raka skóry. W zaawansowanych stadiach jest śmiertelny.

Dlatego też konieczna jest wczesna diagnoza. Początkowo na skórze można zaobserwować znamiona o nieregularnych krawędziach i kształcie. Czasami mogą one być również zaognione, krwawić i puchnąć.

Oprócz czerniaka na skórze mogą występować również inne guzy zwilżające, takie jak rak podstawnokomórkowy. Ważną rzeczą jest oczywiście specjalistyczne badanie, w którym lekarz skóry określa stopień zaawansowania, a przede wszystkim przyczynę.