Rozpad czerwonych krwinek: czym jest hemoliza i dlaczego występuje?

Często objaw ten występuje również w innych chorobach.

Hemoliza występuje w dziedzicznym zaburzeniu hemoglobiny, niedokrwistości sierpowatokrwinkowej, która występuje głównie u dzieci rasy czarnej. Hemoliza może być również spowodowana niektórymi zaburzeniami immunologicznymi.

Objawem towarzyszącym jest żółtaczka. Gdy czerwone krwinki ulegają rozpadowi, uwalniane jest żelazo i hem (czerwony barwnik), który jest następnie przekształcany w żółty barwnik zwany bilirubiną. Opuszcza on organizm wraz z żółcią i kałem.

Przy wysokim poziomie bilirubiny we krwi skóra, błony śluzowe i białka oczu stają się żółte. Nagromadzenie bilirubiny we krwi powoduje zwiększony rozpad czerwonych krwinek, ale także zaburzenia czynności wątroby, na przykład zapalenie wątroby, a nawet marskość wątroby.

Innym stanem jest gromadzenie się żółci, która nie jest odprowadzana do jelita.

Niedokrwistość

Znane są następujące przyczyny niedokrwistości:

• Zmniejszona produkcja czerwonych krwinek (zaburzenia komórek macierzystych, niedobór witaminy B12 i kwasu foliowego).
• zwiększona utrata czerwonych krwinek, tj. erytrocytów, w hemolizie i krwawieniu
• zwiększona objętość osocza prowadzi do tzw. niedokrwistości względnej.

Objawy niedokrwistości:

• Zmęczenie, osłabienie, zmniejszona wydolność fizyczna
• bladość skóry i błon śluzowych
• duszność, w zależności od stopnia, nawet przy minimalnym wysiłku
• zwiększony puls
• żółta skóra, błony śluzowe i białka oczu ze zwiększonym rozpadem

Najczęściej rozpad erytrocytów jest charakterystyczny dla niedokrwistości (anemii). Niedokrwistość to zaburzenie krwi, w którym poziom hemoglobiny (czerwonego barwnika krwi, który wiąże ze sobą tlen) jest zmniejszony, wraz z liczbą krwinek.

Istnieje również forma niedokrwistości, w której występuje zwiększona utrata wcześniej istniejących czerwonych krwinek, w szczególności poprzez ich rozpad. Taka niedokrwistość występuje na przykład w przypadku uszkodzenia szpiku kostnego i niedoboru żelaza w organizmie.

Jest również konsekwencją niedoboru kwasu foliowego i witaminy B12, gdy występuje niedokrwistość złośliwa (inaczej znana jako niedokrwistość złośliwa lub megaloblastyczna). Jest konsekwencją zmniejszonego spożycia pokarmów, ale także w wyniku celiakii, choroby Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i złego wchłaniania składników odżywczych.

Utrata krwi podczas urazów

Ponadto zwiększona utrata erytrocytów może wystąpić w przypadku krwawienia spowodowanego urazem. W przypadku urazu krew może wypływać z rany bezpośrednio do środowiska zewnętrznego. W niektórych urazach dochodzi również do krwawienia do innego narządu lub jamy.

Jeśli gromadzi się pod skórą, widoczne są siniaki, krwiaki. Zmieniają kolor, gdy czerwony barwnik rozpada się. Komórki krwi poza krwiobiegiem szybko umierają.

Gdy środowisko wewnętrzne jest zaburzone.

Krew szybko reaguje na zmiany w środowisku wewnętrznym. Homeostaza to długo utrzymywany stan środowiska wewnętrznego o wartościach niezbędnych do życia. Jeśli z jakiegoś powodu nie można utrzymać stabilności środowiska wewnętrznego, konsekwencją jest rozpad czerwonych krwinek.

Są one wrażliwe na niską lub wysoką zawartość płynów i jonów, zwłaszcza sodu i przestrzeni wewnątrzkomórkowej. Informacje na temat środowiska wewnętrznego podano w artykule na temat zakwaszenia.

Inne choroby krwi

Występuje na przykład w zakrzepowej plamicy małopłytkowej, a także w zespole hemolityczno-mocznicowym lub rozsianej koagulopatii wewnątrznaczyniowej.

W ostrych reakcjach hemolitycznych dochodzi do nagłego i ostrego rozpadu erytrocytów. Występuje na przykład podczas transfuzji krwi, jeśli grupy krwi nie są zgodne. Możliwe między matką a płodem z tych samych powodów.

Problem może również wystąpić po wszczepieniu zastawki serca w wyniku reakcji erytrocytów na ciało obce. Przechodząc w pobliżu sztucznego zamiennika, krwinki ulegają uszkodzeniu. Inną przyczyną może być talasemia.

Inne przyczyny

Rozpad czerwonych krwinek występuje również w marskości wątroby i niektórych rzadszych chorobach. Rozpad czerwonych krwinek występuje również w cukrzycy.

Dzieje się tak zwłaszcza u diabetyków z upośledzoną czynnością nerek. Przyczyną jest nefropatia cukrzycowa.

Ale czasami rozpad czerwonych krwinek może być spowodowany poza samymi czerwonymi krwinkami. Na przykład, gdy są uszkodzone przez toksyny bakteryjne (przykłady bakterii to gronkowce, paciorkowce) lub pasożyty (plasmodium, powoduje malarię). I na przykład, gdy są uszkodzone przez trucizny, takie jak jad węża lub metale ciężkie (ołów).

W przypadku malarii atakowane są również czerwone krwinki. Kiedy dochodzi do ataku malarii, zaatakowane czerwone krwinki rozpadają się. Jest to spowodowane pękaniem krwinek, które zostały zaatakowane przez pasożyta (plasmodium) wywołującego malarię.